«Αντίο» αντάξιο ενός θρύλου, που όμως... άργησε!

O Αντρέ Μορουά, ένας Γάλλος λογοτέχνης του 20ού αιώνα είχε πει πως «το σημαντικό προσόν ενός ηγέτη είναι να τον αναγνωρίζουν ως ηγέτη». Ακριβώς αυτής της κοπής ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας του στη Ρεάλ Μαδρίτης ο Ικερ Κασίγιας.

Ήταν ο άνθρωπος εκείνος που είχε τέτοιες αρετές, που κατάφερε να ξεφύγει από τα ποδοσφαιρικά επίγεια και να «αγιοποιηθεί» από τους ευσεβείς πιστούς του, που τον εναπόθεσαν με δόξα και τιμή στον θρόνο των «αγίων» σε ένα άτυπο ποδοσφαιρικό πάνθεον.

Όμως στον κόσμο των ζώντων, ακόμα και αν αυτοί έχουν καταφέρει να αγιοποιηθούν, όπως ο «Αγιος» Ικερ, όλα έχουν ένα τέλος, όπως αυτό που έμελλε να γραφτεί στη δεκαπεντάχρονη παρουσία του Κασίγιας κάτω από τα δοκάρια της «βασίλισσας».

Είθισται οι μεγάλοι αρχηγοί που έχουν οδηγήσει τους στρατούς τους σε σπουδαίες μάχες και σημαντικές νίκες, να αποστρατεύονται ενώπιον του λαού. Αυτό ακριβώς θα συμβεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα -μάλλον ως το Σάββατο- και στον Ικερ Κασίγιας, που αποχωρεί από τους «μερένχες», για χάρη του οποίου η Ρεάλ Μαδρίτης θα τον ξεπροβοδίσει και θα του χαρίσει ένα τέλος όπως ακριβώς του αξίζει.

Έτσι φρόντισαν, σε αντίθεση με την τελευταία φορά που οι Μαδριλένοι κλήθηκαν να πουν «αντίο» σε έναν άλλο αρχηγό τους, τον Ραούλ, να χαρίσουν στον «Αγιο» Ικερ το τέλος που του αναλογεί, σεβόμενοι την πορεία του, την ιστορία του και την προσφορά του.

Σίγουρα ο αποχωρισμός δεν θα μοιάζει με εύκολη υπόθεση, για έναν άνθρωπο που έχει ταυτιστεί όσο κανείς με μια ομάδα και βρίσκεται στο ίδιο σπίτι από τα εννιά του χρόνια, μια και πλέον καλείται να μετακομίσει, παραδίδοντας σε άλλους τα κλειδιά και τους τίτλους ιδιοκτησίας.

Όμως φαίνεται πως ο Κασίγιας πήρε μια δύσκολη απόφαση η οποία ωστόσο θα έπρεπε να ληφθεί λίγο νωρίτερα, πριν ξεχειλίσει το ποτήρι της σχέσης του με την ομάδα και αρχίσουν οι τριβές που έφθειραν επί της ουσίας και τις δύο πλευρές.

Αυτή η «υποστολή σημαίας» θα έπρεπε να έχει γίνει καιρό τώρα, αφού τα τελευταία τρία χρόνια άρχισαν να υπάρχουν πυκνά σύννεφα στις σχέσεις του Ισπανού γκολκίπερ με το κλαμπ.

Ο Κασίγιας θα έπρεπε να φροντίσει να φύγει νωρίτερα, πριν αρχίσει να χαλάει την εικόνα του και την υστεροφημία του. Ισως από τότε που άρχισε να έχει συγκρούσεις με τον «δύσκολο» Μουρίνιο και ξεκίνησε να παρουσιάζει μια αγωνιστική κάμψη, ελλείψει εμπιστοσύνης και ηρεμίας.

Και αν όχι τότε, ίσως έπρεπε να το ξανασκεφτεί όταν άρχισε, εξαιτίας της σχέσης του με τη Σάρα Καρμπονέρο, να φέρει τη «ρετσινιά» του πληροφοριοδότη, αφού θεωρήθηκε από συμπαίκτες και οπαδούς το πρόσωπο που μετέφερε όσα συνέβαιναν στα αποδυτήρια της «βασίλισσας».

Μιλάμε λοιπόν για ένα «αντίο» που άργησε, γέννησε δαίμονες και δημιούργησε φαντάσματα. Διότι ο Ικερ όφειλε κυρίως στον εαυτό του, να υψώσει το ανάστημά του, να οπλιστεί με περίσσιο θάρρος και να φύγει με το κεφάλι ψηλά την εποχή που ήταν στον αφρό.

Όπως και να 'χει, στα 34 του και με την εμπειρία που κουβαλά, έχοντας ωριμάσει σαν το παλιό καλό κρασί, έχει μπροστά του μια καλή τριετία να διατηρηθεί σε top επίπεδο. Με το βιογραφικό του μπορεί εύκολα να σταθεί σε όποια ομάδα θελήσει σε κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, ακόμα δε και στην πιο απαιτητική Πρέμιερ Λιγκ.

Η επιλογή του να πάει στους «δράκους» δεν είναι άσχημη. Είναι μια ομάδα που μπορεί να τον εμπιστευτεί και κυρίως μπορεί να του χαρίσει την ηρεμία που θα τον κάνει να ξανανιώσει αγωνιστικά. Διότι ο Ικερ δεν μπορεί φυσικά να γυρίσει ανάποδα την κλεψύδρα, αλλά μπορεί πριν από την ποδοσφαιρική δύση του να βρει και πάλι τον εαυτό του.

Η ποδοσφαιρική ιστορία θα του χαρίσει μια σπουδαία μέρα, που θα γευτεί τη χαρμολύπη της τιμής και της αποχώρησης.

Οι δρόμοι του κορυφαίου τερματοφύλακα που πέρασε ποτέ τις πύλες του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» χωρίζουν από την ομάδα που λάτρεψε και τον λάτρεψε. Κάθε τέλος όμως δίνει το έναυσμα για μια νέα αρχή. Και η νέα αρχή για τον «Αγιο» Ικερ είναι κοντά. Το μόνο που αλλάζει είναι... ο τόπος λατρείας.