W800: Μηχανή του χρόνου ή… του στυλ;

Βρισκόμαστε στα ’70s. Ότι έχω τελειώσει το καφεδάκι μου με ένα φίλο στο εξοχικό Χαλάνδρι και αυτή τη στιγμή κατεβαίνω με γρήγορο ρυθμό την Κηφισίας με το W800 Cafe Style. Προσπερνώ αργά κινούμενα αυτοκίνητα και νιώθω άγριος και γρήγορος σαν τον Steve McQueen. Ξαφνικά παρατηρώ στο δρόμο μία διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας(!)

Για μια στιγμή! Δεν υπάρχει κινητή τηλεφωνία το 1970! Και τα αυτοκίνητα μοιάζουν σαν να ήρθαν από το μέλλον. Μα σωστά! Είμαστε στο 2013, σε μία ακόμη χρονιά της περιβόητης κρίσης. Κι όμως, η αίσθηση της μοτοσικλέτας, το χαλαρό στυλ παρά τη σβέλτη οδήγηση, το χαμόγελο στο πρόσωπό μου δεν συνάδουν με την εποχή! Τί συμβαίνει; Με τη βοήθεια της Kawasaki ανακαλύπτω ξανά τη χαρά του μοτοσικλετισμού. Αυτό συμβαίνει.

Παραλαμβάνοντας το W800, με μονόσελο και Cafe style φαίρινγκ (σας ευχαριστώ για την υπέροχη έκπληξη παιδιά!), από την αντιπροσωπεία της ΤΕΟΜΟΤΟ πριν λίγες ημέρες, πίστευα πως η retro μοτοσικλέτα θα είναι ό,τι πρέπει για χαλαρές βόλτες, θα τραβήξει μερικά βλέμματα και τέλος. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα επηρέαζε τόσο βαθιά την καθημερινότητά μου, θα άλλαζε την κοσμοθεωρία μου!

Από τα πρώτα μέτρα πάνω στο W800, συνειδητοποίησα πως όλα κινούνταν στη σωστή κατεύθυνση. Η ροπή από τον 773 κ. εκ., αερόψυκτο, τετράχρονο, δικύλινδρο κινητήρα ήταν υπεραρκετή για να κάνει τη ζωή μου εύκολη στις χαμηλές ταχύτητες και στροφές της Αθήνας(μέγιστη ροπή: 60 Nm στις 2.500 σ.α.λ.). Οι ζάντες με τις ακτίνες απορροφούσαν τις κακοτεχνίες του δρόμου και το χαμηλό ύψος της σέλας (790 χιλ. από το έδαφος) κατέστησαν τις μανούβρες παιχνιδάκι. Μόνο μια δυσκολία αλλαγής ταχύτητας στο 5-τάχυτο κιβώτιο έκανε την εμφάνιση της ελάχιστες φορές όταν ήμουν σταματημένος, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι αλλαγές γίνονταν με …πουπουλένια αίσθηση. Το πίσω ταμπούρο των 160 χιλιοστών έκανε φοβερή δουλειά, κερδίζοντας τις εντυπώσεις από τον μπροστινό μονό δίσκο των 300 χιλ. με τις διπίστονες δαγκάνες που θα μπορούσε να είναι καλύτερο χωρίς όμως σε καμμία περίπτωση να κρίνεται ανεπαρκές.

Όλα καλά λοιπόν μέσα στην πόλη, αλλά δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε σε ένα συνηθισμένο review. Cafe style το W800, γιατί να μην πάμε για καφεδάκι λοιπόν; Στη Θεσσαλονίκη;! Με ένα σακίδιο δεμένο στην καμπούρα του μονόσελου, πιασμένο από της πρακτικές χειρολαβές συνεπιβάτη που παραμένουν σε περίπτωση που κάποιος τολμηρός δεχθεί να χωρέσει στην αλλαγμένη σέλα, με πίστη πως το φαίρινγκ θα έδιωχνε τον αέρα από τους ώμους τουλάχιστον (όπως κι έγινε) και με κατανάλωση όχι πάνω από 5 lt/100km (λόγω ψεκασμού) ταξίδεψα προς τη συμπρωτεύουσα. Με μέση ταχύτητα 120km/ώρα, οδήγησα ξεκούραστα στην βολική θέση οδήγησης του W800. Προσπέρασα με ευκολία και χωρίς κατεβάσματα χάριν ροπής χρησιμοποιώντας κατά διαστήματα και τα 48 άλογα του μοτέρ. Ευχαριστήθηκα τους υπέροχους ανεπαίσθητους κραδασμούς και τη γραμμική απόδοση του κινητήρα.

Μόνο πρόβλημα οι ταλαντώσεις στις υψηλές ταχύτητες κυρίως λόγω του υπερβολικού αέρα και λιγότερο λόγω του παλαιάς τεχνολογίας πλαισίου, που είναι κατασκευασμένο από υψηλής αντοχής ατσάλι. Στις στροφές του Πλαταμώνα το πλάγιασμα γινόταν εύκολα και παρά τα όρια που θέτει ο retro χαρακτήρας της κατασκευής, το στροφιλίκι ήταν διασκεδαστικό. Λόγω της χαμηλής κατανάλωσης που προαναφέραμε, το 14lt ρεζερβουάρ (κλειδώνει) δεν με ανάγκασε για περισσότερες από δύο στάσεις ανεφοδιασμού, τις οποίες συνδύασα με στάσεις για χαλάρωμα. Βασικά όμως στο ταξίδι απόλαυσα. Με την λογική ταχύτητα ταξιδίου πρόλαβα να δω υπέροχα τοπία, ένιωσα το φως του δύοντος ήλιου να με ζεσταίνει, έγινα ξανά μοτοσικλετιστής και χάρηκα τη μηχανή μου στο 100%.

Καλό στην πόλη, άνετο στο ταξίδι το W800. Αυτό όμως ζητάμε από μία retro μοτοσικλέτα; Τί κάνουμε από στυλ και εμφάνιση; Όταν σε μία χώρα που όλοι έχουν σκυμμένο το κεφάλι, το σηκώνουν και χαμογελούν στη θέα του W800, όταν οι κοπέλες αναγνωρίζουν πως πρόκειται για ένα πανέμορφο όχημα, όταν εσύ νιώθεις πως στη σέλα του δείχνεις πιο κουλ (κάτι που ισχύει), τότε η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα θετικότατη!

Και ξαφνικά έρχεται η φώτιση! Δηλαδή, με το W800 έχω στυλ, μαγνητίζω τα βλέμματα, αισθάνομαι και απολαμβάνω την οδήγηση εντός και εκτός πόλεως. Τί άλλο θέλω; Τα παραπάνω δεν ήταν οι πρωταρχικές επιθυμίες κάθε αναβάτη άλλωστε; Έτσι όπως έιναι το κυκλοφοριακό και το οδικό δίκτυο πλέον, ποιός μπορεί να ισχυριστεί πως απολαμβάνει τα απόλυτα «εργαλεία»; Στη σέλα του W800 όλα κινούνται σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, σαν επιτέλους να σταμάτησαν τη Γη και να κατέβηκες. Και είμαι σίγουρος πως πολλοί από εμάς έχουμε ανάγκη μια τέτοια στάση, μακριά από την τρέλα του σύγχρονου κόσμου. Αργά ή γρήγορα συνειδητοποιείς πως μία μοτοσικλέτα όπως το Kawasaki W800 είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, με τα 8.990€ της απλής έκδοσης (10.140€ το Cafe Style) να φαίνονται λίγα για τα …μαθήματα ζωής και στυλ που παίρνεις.