Μαραντόνα: «Το “10” θα είναι πάντα δικό μου»

Την αγάπη του για την εθνική ομάδα και την αιώνια αφοσίωσή του σ’ αυτή θέλησε να διατρανώσει ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 35 ετών από το παιχνίδι των προκριματικών του Μουντιάλ με τη Βενεζουέλα στο οποίο επανεμφανίστηκε έπειτα από τρία χρόνια απουσία, ο Αργεντινός θρύλος έκανε μια συναισθηματική ανάρτηση στο instagram.

Έγραψε λοιπόν συγκεκριμένα:

«Σήμερα συμπληρώνονται 35 χρόνια από αυτόν τον αγώνα για τα προκριματικά του Μουντιάλ κόντρα στην Βενεζουέλα το 1985. Εγώ είχα παίξει δύο φιλικά κόντρα σε Παραγουάη και Χιλή μερικές μέρες πριν.

Αλλά αυτός ήταν ο πρώτος επίσημος αγώνας μου μετά το Μουντιάλ του 1982. Σε αυτά τα σχεδόν τρία χρόνια απουσίας, είχα ηπατίτιδα, κάταγμα αστραγάλου και τα προβλήματα που είχαμε οι “ξένοι” για να παίξουμε στην εθνική ομάδα.

Πριν δεν υπήρχαν ημερομηνίες FIFA, οι σύλλογοι σου κρατούσαν το διαβατήριο και οι ομοσπονδίες δεν ήταν υποχρεωμένες να μας παραχωρήσουν. Εκείνο ήταν ΑΛΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Ήταν άλλος κόσμος.

Φτάνοντας στην Βενεζουέλα, ένας άνθρωπος μου “έσπασε” το γόνατο με μια κλωτσιά, μπαίνοντας στο ξενοδοχείο. Αυτό σήμερα δεν θα μπορούσε να συμβεί. Γι' αυτό λέω στους δημοσιογράφους, που σήμερα κάνουν χίλιες συγκρίσεις, χίλια στατιστικά, αυτοί που νομίζουν ότι ανακάλυψαν το ποδόσφαιρο, ότι δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις.

Πριν δεν ήταν όπως τώρα. Όλα ήταν διαφορετικά. Τα γήπεδα, η μπάλα, τα παπούτσια, η διαιτησία, η προπόνηση, η διατροφή, η ιατρική κάλυψη, η δημοσιογραφία, τα ΜΜΕ, η μεταφορά, τα ξενοδοχεία, η ανάπαυση. Το Fair Play δεν υπήρχε, σε πέθαιναν στις κλωτσιές.

Και αν δεν είχες το Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν υπήρχε παράδεισος. Γι' αυτό, ο Μπιλάρδο έφτιαξε μια εθνική ομάδα με παίκτες του εγχώριου πρωταθλήματος τα πρώτα χρόνια. Δεν υπήρχαν “Ευρωπαίοι”. Πασαρέλα, Μπούρου και Βαλδάνο επίσης δεν έρχονταν για να παίξουν. Ούτε εκείνους δεν τους άφηναν να έρθουν.

Mε όλο αυτό θέλω να σας πω ότι εγώ δεν σβήστηκα από την εθνική ομάδα. Ότι εγώ ΠΟΤΕ δεν έβγαλα την φανέλα της εθνικής ομάδας. Μην λέτε ψέματα στον κόσμο. Μην αφήνετε την καραντίνα να σας επηρεάσει, παιδιά. Γιατί, ακόμα και αν κάποια στιγμή δεν ήμουν παρών, το “10” θα είναι πάντα δικό μου».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Hoy se cumplen 35 an?os de este partido de eliminatorias contra Venezuela, en 1985. Yo ya habi?a jugado dos amistosos antes, contra Paraguay y Chile, unos di?as antes. Pero este era mi primer partido oficial, despue?s del Mundial 82. En esos casi tres an?os de ausencia, tuve hepatitis, una fractura de tobillo, y los problemas que teni?amos los "extranjeros" para jugar en la seleccio?n. Antes no habi?an fechas FIFA, los clubes te reteni?an el pasaporte, y las federaciones no estaban obligadas a cedernos. Aque?l era OTRO FU?TBOL. Era otro mundo. Al llegar a Venezuela, una persona me rompio? la rodilla de una patada, entrando al hotel. Eso hoy no podri?a pasar. Por eso le digo a los periodistas, que hoy hacen mil comparaciones, mil estadi?sticas, a los que piensan que descubrieron el fu?tbol, que no se puede comparar. Antes no era como ahora. Era todo distinto. Las canchas, la pelota, los botines, el arbitraje, el entrenamiento, la alimentacio?n, la medicina, el periodismo, los medios de comunicacio?n, el transporte, los hoteles, el descanso. El Fair Play no existi?a, te cagaban a patadas. Y si no teni?as la copa del mundo, no habi?a parai?so. Por eso, Bilardo armo? una seleccio?n con jugadores locales durante los primeros an?os. No hubo "europeos". Passarella, Burru y Valdano tampoco veni?an a jugar. A ellos tampoco los dejaban venir. Con todo esto quiero decirles que yo no me borre?. Que yo NUNCA me saque? la camiseta de la seleccio?n. No le mientan a la gente. Que la cuarentena no les afecte, muchachos. Porque aunque en algu?n momento yo no haya estado, la 10 va a ser siempre mi?a.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Diego Maradona (@maradona) στις 27 Μάι, 2020 στις 8:59 πμ PDT