«Βγαλμένο από σελίδα κόμικ»: Όταν ο Ζιντάν σκίτσαρε στις ψυχές μιας γενιάς το μεγαλύτερο γκολ του

Απίστευτο, μαγικό, μυθικό, εκπληκτικό, επικό.

Κάπως έτσι περιγράφουμε σε τούτη την ενθουσιώδη δουλειά -για το πιο ενθουσιώδες σπορ- τα πιο όμορφα γκολ ανά τον κόσμο. Και είναι πάρα πολλά πια. Αφενός διότι, απλούστατα, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα παιχνίδια και επομένως είναι φυσικό να μπαίνουν περισσότερα όμορφα γκολ. Αφετέρου, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, έχουμε «πρόσβαση» σε όλα. Δεν γίνεται να χάσουμε κανένα. Μπορούμε να δούμε την ίδια στιγμή, να συμβαίνει «τώρα», ανάποδο ψαλιδάκι στη Χιλή, βολ πλανέ στην Ινδονησία και γκολάρα με τακουνάκι στη Football League.

Ανάλογα, λοιπόν, με το πόσο θα τιναχτούμε από την καρέκλα μας, πόσο θα ουρλιάξουμε από ενθουσιασμό, πόσο θα βρίσουμε, αν θέλετε, τον «αλήτη», που «παστέλωσε» την γκολάρα, θα επιλέξουμε και ένα από τα παραπάνω επίθετα ή άλλα. Υπάρχει μεγάλη γκάμα.

Κάτι τέτοιες μέρες, ωστόσο, σαν τη σημερινή, είναι που σκέφτεσαι όλα εκείνα τα γκολ, που χαρακτήρισες «μαγικά», «επικά», «μυθικά», και μετά αναρωτιέσαι, ξύνοντας το πηγούνι σου: «Τότε το γκολ του Ζιντάν στη Λεβερκούζεν τι ήταν;».

«Το μεγαλύτερο που είδαμε ποτέ», είναι η απάντηση.

Γράφει ο Νίκος Ράλλης

Πέρασαν ακριβώς 19 χρόνια. Του χρόνου, δηλαδή, συμπληρώνεται 20ετία. Ναι, μεγαλώσαμε.

Αλλά μια ολόκληρη γενιά ξεφυλλίζει ακόμη στα όνειρά της αυτό που ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος χαρακτήρισε στην περιγραφή εκείνου του αλησμόνητου τελικού ως «γκολ βγαλμένο από κόμικ». Όσοι το 2002 ήταν -σαν και του λόγου μου- στην εφηβεία, λίγο πριν ή λίγο μετά, αποκλείεται να μη θυμούνται την ατάκα, κυρίως, όμως, αποκλείεται να μη θυμούνται το κομψοτέχνημα (να ακόμη ένας χαρακτηρισμός) του, αν όχι κορυφαίου, για πολλούς πιο οξυδερκή παίκτη όλων των εποχών.

Τετάρτη τότε, 15 Μαΐου 2002, η Ρεάλ Μαδρίτης του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε αντιμετωπίζει τη Λεβερκούζεν του Κλάους Τοπμέλερ. Μία απίθανη ομάδα, που βίωσε μία απίθανη πανωλεθρία, χάνοντας μέσα σε 11 μέρες πρωτάθλημα, Κύπελλο και Champions League, για να γίνει η Neverkusen. Ο τελευταίος τίτλος που έχασε ήταν το «Άγιο Δισκοπότηρο» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και τον έχασε, με ένα γκολ, ό,τι πιο όμορφο έχουμε δει ποτέ στο Champions League.

Μέχρι τη Γλασκόβη

Η Ρεάλ Μαδρίτης, το βαρύ όνομα του τελικού, ετοιμαζόταν για άλλη μία ευρωπαϊκή πρόκληση. Η όρεξη να επανέλθει στην κορυφή της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης μετά από δύο σεζόν είχε ανοίξει για τα καλά. Έχοντας στη σύνθεσή της μεγάλα ονόματα, παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως τους Ραούλ, Ιέρο, Φίγκο, Ζιντάν, Σαλγκάδο, Μακελελέ, Κονσεϊσάο, Μακμάναμαν, Σολάρι και Μοριέντες, η «βασίλισσα» πέρασε άνετα από τη φάση των ομίλων, τερματίζοντας στην πρώτη θέση του 1ου, στον οποίο συμμετείχαν επίσης οι Ρόμα, Λοκομοτίβ Μόσχας και Άντερλεχτ, και η πολύ καλή της πορεία συνεχίστηκε και στον επόμενο γύρο.



Εκεί, οι Ισπανοί δεν δυσκολεύτηκαν να κατακτήσουν την πρωτιά στον Γ' όμιλο και την πρόκριση στην επόμενη φάση, μαζί με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος πήρε το «εισιτήριο» για τους «8», θυμίζουμε, βγαίνοντας 2ος. Στα προημιτελικά, τα πράγματα δυσκόλεψαν για τη Ρεάλ, καθώς η κάτοχος του Champions League, Μπάγερν Μονάχου, αποδείχτηκε... κλασικά «σκληρό καρύδι». Οι Γερμανοί, στον πρώτο αγώνα, στο Μόναχο, κατάφεραν να επικρατήσουν 2-1, αλλά η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Στον επαναληπτικό, η Ρεάλ πέτυχε τη μεγάλη ανατροπή! Το 2-0 έστειλε τον ισπανικό σύλλογο στα ημιτελικά, εκεί όπου η... τύχη έφερε μπροστά του τη μισητή αντίπαλο Μπαρτσελόνα. Από τον «εμφύλιο», η Ρεάλ βγήκε νικήτρια, αφού από τον πρώτο αγώνα στο «Καμπ Νου» το «εισιτήριο» είχε περάσει στα χέρια της. Μετά από 18 χρόνια, οι Μαδριλένοι κατάφεραν να νικήσουν τους Καταλανούς στην έδρα τους με σκορ 2-0 και με το 1-1 στο «Μπερναμπέου» προκρίθηκαν για 10η φορά στην ιστορία τους στον τελικό της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Η Μπάγερν Λεβερκούζεν, στον αντίποδα, μετά από μία αποτυχημένη χρονιά στο Κύπελλο UEFA (αποκλεισμός από την ΑΕΚ), άλλαξε προφίλ το καλοκαίρι του 2001. Ο Τοπμέλερ αποφάσισε να αντικαταστήσει το επιθετικό 3-5-2 του προκατόχου του Φογκτς σε 4-4-2. Βασικό «όπλο» για τη γερμανική ομάδα αποτέλεσε η αριστερή της πλευρά, όπου οι Πλασέντε, Μπαστούρκ και Ζε Ρομπέρτο... έβγαζαν μάτια!

Στη φάση των ομίλων τερμάτισε στη 2η θέση του 6ου, πίσω από την Μπαρτσελόνα και δεν δυσκολεύτηκε να αφήσει εκτός τη Λιόν και τη Φενέρμπαχτσε, δείχνοντας, παράλληλα, ένα καλό πρόσωπο. Η παρουσία της, ωστόσο, έγινε πιο επιβλητική στην επόμενη φάση, όπου «έκλεψε» την πρωτιά του 4ου ομίλου από τη δεύτερη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, την τρίτη Άρσεναλ και την τελευταία του ομίλου Γιουβέντους! Στα προημιτελικά, η απόδοση του γερμανικού συλλόγου, ανέβηκε στο... κατακόρυφο, με αποτέλεσμα η Λίβερπουλ να δεχτεί το μεγάλο «χαστούκι». Στον πρώτο αγώνα, στην Αγγλία, οι γηπεδούχοι επιβλήθηκαν 1-0 των Γερμανών και ένιωθαν ότι η πρόκριση ήταν στο χέρι τους, αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον... ξενοδόχο. Η Μπάγερ παρουσιάστηκε στο «Μπάι Αρένα» σαν «σίφουνας» και σάρωσε τα όνειρα των «κόκκινων», επικρατώντας 4-2!

Στα ημιτελικά, δε, στον δρόμο της Μπάγερν Λεβερκούζεν βρέθηκε ακόμη ένας αγγλικός σύλλογος, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και το θαύμα συνεχίστηκε! Με δύο ισοπαλίες (2-2 στο «Ολντ Τράφορντ» και 1-1 στη Γερμανία), η Μπάγερ έγραψε ιστορία και προκρίθηκε για πρώτη φορά στο τελικό του Champions League.

Ο τελικός

Στον τελικό της Γλασκόβης υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί, αλλά υπήρχε... ξεκάθαρα και μια εξαιρετική ομάδα, αν και πληγωμένη. Στις αρχές του μήνα και αφού τα είχε κάνει ρόιδο στις τελευταίες αγωνιστικές, η Λεβερκούζεν ολοκλήρωσε τη... δωρεά του πρωταθλήματος στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, ενώ στις 11 του μήνα έχασε και το Κύπελλο Γερμανίας από τη Σάλκε. Παρ' όλα αυτά, είχε μια ευκαιρία για εξιλέωση, με το να κατακτήσει το Champions League, απέναντι, μάλιστα, στη «βασίλισσα» της Ευρώπης. Αλλά ένας άλλος «βασιλιάς» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου είχε άλλη άποψη.

Η Ρεάλ, λοιπόν, προηγήθηκε μόλις στο 8', με τον Ραούλ, δείχνοντας νωρίς νωρίς ποιος είναι το αφεντικό. Πέντε λεπτά αργότερα, ωστόσο, ο «κέρβερος» στην άμυνα της Μπάγερ Λεβερκούζεν, Λούσιο, ισοφάρισε σε 1-1, δείχνοντας με τη σειρά του ποιος δεν υπάρχει περίπτωση να τα παρατήσει. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, λογικά σκεφτόταν και ο Ζιντάν.



Για τον Γάλλο, ήταν η πρώτη του σεζόν στη Ρεάλ Μαδρίτης μετά την άφιξή του με το ποσό-ρεκόρ των 75 εκατ. ευρώ από τη Γιουβέντους. Ήταν μια ευκαιρία, λοιπόν, για εκείνον αφενός να... ξεχρεώσει, αλλά, επίσης, ήταν μια ευκαιρία να ολοκληρώσει τη συλλογή του με τα πιο σημαντικά τρόπαια. Έχοντας ήδη κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τη Γαλλία, είχε χάσει και τους δύο back to back τελικούς του Champions League με τη Γιουβέντους, το 1997 και το 1998!

Την ίδια στιγμή, η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τερματίσει 3η στη La Liga πίσω από τη Βαλένθια και την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, και είχε χάσει από την τελευταία και στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου! Και όλα αυτά τη χρονιά κατά την οποία η «βασίλισσα» έκλεινε τα 100 της χρόνια! Περιττό να πούμε πως υπήρχε τρομερή πίεση για την κατάκτηση του Champions League. Και ακόμη πιο περιττό να πούμε ότι με το σκορ στο 1-1 είχαν αρχίσει να ζώνουν τα φίδια τους Μαδριλένους.

Το γκολ

Στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου συνέβη.

Η Ρεάλ πίεζε, προκειμένου να ξαναπάρει το προβάδισμα, αλλά δεν μπορούσε να φανεί ιδιαιτέρως απειλητική για την εστία του Χανς-Γιορκ Μπουτ. Στο 45', ο Σολάρι βγάζει μια καταπληκτική μπαλιά για τον Ρομπέρτο Κάρλος στα αριστερά. Ο Βραζιλιάνος δεν θα προλάβαινε να σταματήσει την μπάλα και να κοιτάξει, γυρίζει, λοιπόν, σχεδόν «τυφλά» προς την περιοχή της Λεβερκούζεν.

Εκεί, ο Ζιντάν είχε ήδη πάρει θέση. Ο τεράστιος «Ζιζού» δεν το σκέφτεται. Πιάνει ένα εναέριο βολέ με το αριστερό και «καρφώνει» την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Μπουτ! Ντελίριο. Σε γήπεδο και καναπέδες. Ο Ζιντάν, μάλιστα, οι πανηγυρισμοί του οποίου ποτέ δεν ήταν τόσο συναισθηματικοί, φεύγει και τρέχει... 60άρι, ανοίγοντας το στόμα του και φωνάζοντας σαν τρελός, δείγμα τού πόσο σημαντικό ήταν και για τον ίδιο αυτό το γκολ.



Προφανώς, όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα, άρχισε να αντιλαμβάνεται τι γκολάρα έχει βάλει και σε τι ματς. Μερικά χρόνια αργότερα, άλλωστε, είχε πει χαρακτηριστικά: «Νιώθω ότι αυτό το βολέ ήταν ένα πανέμορφο και μοναδικό γκολ. Δεν σχεδιάζεις τέτοια γκολ. Πρέπει απλά να είσαι έτοιμος όταν σου δοθεί η ευκαιρία. Χτύπησα την μπάλα με ακρίβεια, γρήγορα και σωστά. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν πόσο τυχερός είμαι που τη βρήκα στη σωστή γωνία και στο σωστό ύψος. Είμαι περήφανος που αυτό το γκολ μας χάρισε το τρόπαιο. Ήταν μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου».

Στο δεύτερο 45λεπτο, η Λεβερκούζεν τα έδωσε όλα για την ισοφάριση. Και η αλήθεια είναι πως με τους Μπάλακ, Μπερμπάτοφ και Μπέρντ Σνάιντερ να κάνουν μεγάλο παιχνίδι, σφυρίζαν τα δοκάρια του Θέσαρ Σάντσεθ. Θα ήταν κρίμα και άδικο, όμως, μόνο και μόνο για αυτό το γκολ του Ζιντάν, ο επίλογος να ήταν διαφορετικός. Η Ρεάλ άντεξε, κράτησε το 2-1, κατέκτησε το 9ο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της και το γκολ βγαλμένο από καρτούν του Ζινεντίν Ζιντάν παραμένει το πιο όμορφο σκίτσο στις ψυχές μας...