Ζαν-Μισέλ Ολάς: Ο καινοτόμος χειροσφαιριστής που γιγάντωσε τη Λιόν

«La fin»! Αυτός θα μπορούσε να είναι ο επίλογος μιας ταινίας της οποίας πρωταγωνιστής θα ήταν ο Ζαν Μισέλ Ολάς! Ο θρυλικός πρόεδρος της Λιόν, αποχωρεί από τον προεδρικό θώκο του συλλόγου έπειτα από 35 χρόνια γεμάτα κόπο, πίεση, χάρες, λύπες, τίτλους και καινοτομίες, που όμοιες τους δεν έχουν υπάρξει στο γαλλικό ποδόσφαιρο.

Πλέον το καμάρι της Οβέρνης, μπαίνει σε νέα τροχιά, καθώς ο αμερικανικός «κολοσσός», Eagle Football, με επικεφαλής τον Τζον Tέξτορ, έχει να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα της «αποκαθήλωσης» του τεράστιου Γάλλου παράγοντα που από τα 38 του χρόνια κλήθηκε να αναλάβει ένα ποδοσφαιρικό βρέφος το οποίο με την πάροδο των χρόνων ωρίμασε και εν τέλει γιγαντώθηκε.

?? Jean-Michel Aulas : « C’est un jour determinant pour le futur du club » ????

Le president de l’Olympique Lyonnais, @JM_Aulas, a reagi suite a la confirmation de la realisation des operations avec Eagle Football

? https://t.co/y6lXDT7PAE pic.twitter.com/nBz4RLF7mR

— Olympique Lyonnais (@OL) December 19, 2022

Η γέννηση πριν την «αναγέννηση»

Πριν την ανάληψη των ηνίων από τον Ζαν-Μισέλ Ολάς, η Λιόν, θα έλεγε κανείς πως αποτελούσε μια ομάδα μεσαίας τάξης στα γαλλικά ύδατα. Με τη γέννηση της το 1899 από αθλητές στίβου και χάντμπολ απέκτησε το όνομα «Λιόν Ανιβερσιτέρ» ενώ το 1950 πήρε τη σημερινή της ονομασία. Μέχρι το 1973 τα κατορθώματα της περιορίζονταν στην κατάκτηση τριών μόλις Κυπέλλων Γαλλίας, ενώ δεν έλειψαν και τα «πέτρινα χρόνια» κατά τα οποία η ομάδα αγωνίστηκε τρεις φορές στην Ligue 2.

Ωστόσο, ο σύλλογος ακόμα και σε εκείνα τα χρόνια δεν έπαψε να διαθέτει ποδοσφαιριστές αδιαμφισβήτητης αξίας, όπως ο Aϊμέ Μινιό, ο Μπερνάρ Λακόμπ, ο Ζαν Τιγκανά, ο Ραϊμόν Ντομενέκ, ο Ρεμί Γκαρ και ο Ιβ Σοβό.

Η αλλαγή σκυτάλης και η νέα σελίδα

Ήταν Ιούνιος του 1987, όταν ο Σαρλ Μιγκιριάν, αποχαιρετούσε το «Τολά Βολόζ» μετά από τέσσερα χρόνια παρουσίας κατά τα οποία θέσπισε ένα νέο οικονομικό μοντέλο το οποίο ωστόσο δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση. Τη θέση του, ανέλαβε ο 39χρονος πρώην αθλητής χάντμπολ, Ζαν Μισέλ Ολάς, ο οποίος έμελλε να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στις σελίδες του βιβλίου του συλλόγου.

Τα χρόνια εκείνα, η Ολιμπίκ Λιόν αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου ώσπου το 1989 κατάφερε να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια. Έπειτα, από αρκετές προσπάθειες, το σύνολο της Οβέρνης, κατάφερε να φθάσει στο απόγειο της για τα δεδομένα της εποχής συμπληρώνοντας μια δεκαετία στη Ligue 1.

Στα θετικά δείγματα που πιστώθηκαν από την αρχή στον Γάλλο, ήταν η αφοσίωση που είχε στην ανάδειξη νεαρών παικτών αλλά και στην προσπάθεια του να ξεδιαλύνει το τοπίο από τα κακώς κείμενα που ταλάνιζαν το σύλλογο στο εσωτερικό του.

Νεαροί παίκτες, όπως ο Λοράν Φουρνιέ, ο Αλέν Καβέγλια και ο Φρανκ Γκάβα, αναδείχθηκαν από τις ακαδημίες και άνοιξαν το δρόμο και σε άλλες ομάδες να ακολουθήσουν αυτό το μοντέλο.

Το 1996, η πρώτη «ακτίδα» ηλίου φώτισε στη Λιόν καθώς η ομάδα κατάφερε να φτάσει μέχρι και τον τελικό του Λιγκ Καπ Γαλλίας όπου έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι από τη Μετς, ενώ έναν χρόνο αργότερα οι «Λιοναί» κατέλαβαν στο πρωτάθλημα τη 2η θέση.

Η μεγαλύτερη ωστόσο επιτυχία, μέχρι εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, του Ολάς ήταν ότι ο σύλλογος απέκτησε το δικό της σύγχρονο γήπεδο. Το «Ζερλάν» που είχε χτιστεί το 1950, ανακαινίστηκε και έγινε μια έδρα που πολλοί θα ονειρεύονταν για την ομάδα τους. Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για το γαλλικό αλλά και συνάμα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Τα τρόπαια που έγιναν συνήθεια και η κορυφή που έγινε καθημερινότητα

Η μακροχρόνια ανομβρία τίτλων, τερματίστηκε για τη Λιόν το 1997 και πιστώνεται ολοκληρωτικά στον Ζαν-Μισέλ Ολάς. Έπειτα από μια ονειρεμένη πορεία και κατά τη διάρκεια μιας σεζόν που το γαλλικό ποδόσφαιρο διένυε τις καλύτερες του - πιθανώς- ημέρες, το Κύπελλο Ιντερτότο ήρθε και έμοιαζε ως το «Άγιο δισκοπότηρο» το οποίο στη συνέχεια έχτισε μια δυναστεία.

Επτά πρωταθλήματα από το 2002 έως και το 2008, δύο κύπελλα Γαλλίας, ένα Λιγκ Καπ και πολλοί ακόμη τελικοί, συνέβαλαν στην εξοικείωση του συλλόγου με την κορυφή και στην «μονιμοποίηση» του στα υψηλότερα σκαλιά του Γαλλικού ποδοσφαίρου.

H δημιουργία ενός ποδοσφαιρικού εργοστασίου

Η θητεία του Ζαν-Μισέλ Ολάς, πέραν των πολλών τροπαίων απέφερε στον σύλλογο και ένα τεράστιο ποσό εσόδων από πωλήσεις. Αιτία δεν ήταν άλλη από την αξιοποίηση ταλέντων που διαπλάστηκαν στη Λιόν πραγματοποιώντας εκεί τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα.

Επί ημερών Ολάς, βγήκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές που μέχρι και σήμερα κατέχουν θέση βασικού στους συλλόγους που αγωνίζονταν ή συνεχίζουν να αγωνίζονται. Ενδεικτικά, Γκρεγκορί Κουπέ, Σίντνεϊ Γκοβού, Αντονί Λοπές, Κορεντίν Τολισό, Ναμπίλ Φεκίρ, Αλεξάντερ Λακαζέτ, Σαμουέλ Ουμτιτί αλλά και ο Καρίμ Μπενζεμά, ήταν μερικά από τα «golden boys» του συλλόγου που γέμισαν τα ταμεία με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Ο πρωτεργάτης του ποδοσφαίρου γυναικών

Μέσα στο πέρασμα των ετών, ο Ζάν-Μισέλ Ολάς, πέραν της αδιαμφισβήτητης προσφοράς του στο γαλλικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έχει να παινεύεται για τον τίτλο του θεμελιωτή του ποδοσφαίρου γυναικών.

Το συγκεκριμένο τμήμα του συλλόγου, υπήρχε από το 1970, ωστόσο στα... χέρια του Γάλλου διοικητικού ηγέτη απέκτησε την μορφή ενός απίθανου μοντέλου το οποίο αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ιδίως από το 2004 ως σήμερα.

Μια ομάδα που για να χτιστεί χρειάστηκε, θάρρος, θράσος, καινοτόμες ιδέες, κόπο και φυσικά ατελείωτα χρήματα.

15 πρωταθλήματα, 9 κύπελλα Γαλλίας, αλλά και 8 Champions League, είναι ο απολογισμός, της κορυφαίας, ποδοσφαιρικής ομάδας, στις γυναίκες, η οποία έδωσε κίνητρο και ώθηση στην ανάπτυξη του αθλήματος, και σε άλλους συλλόγους.



Επιμέλεια: Γιώργος Ζαχαρίου