Όταν η Μίλαν πανηγύριζε πρόωρα, ο Τζέραρντ δεν έπαψε να πιστεύει στο θαύμα της Λίβερπουλ

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις «κορυφές» στην ιστορία ενός κλαμπ όπως της Λίβερπουλ. Είναι τόσες πολλές οι αξέχαστες στιγμές, που όποια κι αν επιλέξεις, θα αδικήσεις τις υπόλοιπες. Όμως παρότι ο… εσωτερικός ανταγωνισμός για την κορυφαία στιγμή της ιστορίας της Λίβερπουλ είναι τεράστιος, μάλλον το έπος της Κωνσταντινούπολης είναι αυτό που θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένα στη μνήμη των φίλων της.

Σαν σήμερα, 25 Μαΐου, πριν 16 χρόνια, οι Reds σκάρωναν την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών (και ίσως όχι μόνο) του Champions League. Σε ένα σενάριο που είναι μάλλον αδύνατο να ξεπεραστεί σε φαντασία στο μέλλον, η ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ είχε επιστρέψει σε ένα ημίχρονο από την κόλαση του 3-0 του πρώτου 45λεπτου και έφτασε στον πέμπτο τίτλο της στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Οι «ροσονέρι» μπήκαν αγριεμένοι στο «Ατατούρκ». Πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό η απίθανη κομπίνα του Πίρλο με τον Μαλντίνι έφερε τον εμβληματικό αρχηγό σε θέση βολής για το 1-0. Το γκολ στο 52ο δευτερόλεπτο ήταν το πιο γρήγορο στην ιστορία των τελικών. Ο Κρέσπο αξιοποιώντας το γύρισμα του Σεφτσένκο στο 39’ και την απίθανη μπαλιά του Κακά στο 44’ έφερε σε κατάθλιψη την κατακόκκινη πλευρά της εξέδρας διαμορφώνοντας στο πρώτο ημίχρονο το 3-0. Κι όμως, ο τελικός δεν είχε τελειώσει…



Στα αποδυτήρια της Μίλαν ήδη γίνονταν σχέδια για τη φιέστα και η αλαζονεία… ξεχείλιζε. Ο ίδιος ο Καφού σε συνέντευξή του αρκετά χρόνια μετά τον τελικό παραδέχτηκε πως οι παίκτες ήδη πανηγύριζαν. «Είχαμε παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και είχαμε βάλει τρία γκολ απέναντι σε μια ομάδα που ήταν κατά βάση αμυντικογενής. Πιστεύαμε ότι είχαμε ήδη κερδίσει και χαλαρώσαμε», είχε πει ο Βραζιλιάνος θρυλικός δεξιός μπακ.

Στην άλλη πλευρά ο πρώτος που πίστευε στο θαύμα της ανατροπής ήταν ο Στίβεν Τζέραρντ. Αφού ζήτησε ευγενικά από το τεχνικό τιμ να μείνει μόνος με τους συμπαίκτες του, τους μάζεψε γύρω του πριν βγουν για το δεύτερο ημίχρονο τούς είπε: «Παιδιά, είμαι στη Λίβερπουλ από παιδί και δεν αντέχω να βλέπω την ομάδα μου να ξεφτιλίζεται. Υπάρχει κόσμος που ακόμη πιστεύει σε μας. Πρέπει να παλέψουμε, να τους ανταποδώσουμε αυτή την πίστη. Δεν έχει τελειώσει τίποτα! Αν σκοράρουμε γρήγορα μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμη», ήταν τα λόγια του, όπως τα μετέφεραν χρόνια μετά οι Τζιμπρίλ Σισέ και Γέρζι Ντούντεκ.

Σε ένα επτάλεπτο ο αγώνας πήρε «φωτιά». Στο 54’ ο ίδιος ο αρχηγός με κεφαλιά άναψε την σπίθα, δύο λεπτά μετά το μακρινό σουτ του Σμίτσερ έφερε την φλόγα μειώνοντας σε 3-2 και η κόκκινη λάβα πλημμύρισε τις εξέδρες όταν στο 60’ ο Αλόνσο με διπλή προσπάθεια μετέτρεψε σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο Τζέραρντ από τον Γκατούζο.

«Όταν πέτυχαν τα δύο γρήγορα γκολ, αρχίσαμε να νιώθουμε πίεση. Στο τρίτο δεν το πιστεύαμε. Δεν ήταν τόσο δικό μας το λάθος. Η Λίβερπουλ το άξιζε. Έχω μεγάλο θαυμασμό γι’ αυτό που έκανε. Ίσως άλλη ομάδα να μην είχε τον χαρακτήρα που έδειξα εκείνοι μετά από ένα 3-0 στο ημίχρονο», δήλωσε για τον τελικό ο Καφού σε συνέντευξή του το 2015.

Ο αγώνας πήγε στην παράταση, όπου η φάση του 117’ έπεισε τον πλέον δύσπιστο πως ήταν πλέον γραφτό να το σηκώσει η Λίβερπουλ. Ο Ντούντεκ ενστικτωδώς απέκρουσε την εξ επαφής διπλή προσπάθεια του Αντρέι Σεφτσένκο κάνοντας «ζέσταμα» για τα πέναλτι. Εκεί ο Πολωνός εφαρμόζοντας τακτική διαρκούς κίνησης α λα Γκρόμπελαρ αποδιοργάνωσε τους «ροσονέρι». Μετά την άστοχη εκτέλεση του Σερζίνιο, σταμάτησε το δεύτερο πέναλτι από τον Πίρλο και το πέμπτο από τον Σεφτσένκο, ενώ στον αντίποδα ο Ντίντα απέκρουσε μόνο την προσπάθεια του Ρίισε και είδε Χάμαν, Σισέ και Σμίτσερ να τον νικούν.



Η ιστορία είχε πλέον γραφτεί. Και παρόμοια δύσκολα θα επαναληφθεί στο μέλλον…

Συνθέσεις:
Μίλαν (Αντσελότι): Ντίντα, Καφού, Μαλντίνι, Σταμ, Νέστα, Πίρλο, Γκατούζο (112’ Ρουί Κόστα), Ζέεντορφ (86’ Σερζίνιο), Κακά, Σεφτσένκο, Κρέσπο (85’ Τόμασον)

Λίβερπουλ (Μπενίτεθ): Ντούντεκ, Φίναν (46’ Χάμαν), Κάραγκερ, Χίπια, Τραορέ, Αλόνσο, Λουίς Γκαρσία, Τζέραρντ, Ρίισε, Κιούελ (23’ Σμίτσερ), Μπάρος (85’ Σισέ)

Διαιτητής: Μανουέλ Μεχούτο Γκονζάλεθ (Ισπανία)