Οι X-Factors των τελικών Κυπέλλου

Οι εκτός… κάδρου ήρωες των τελικών.

Λένε ότι οι μεγάλοι παίκτες και ηγέτες είναι για τα μεγάλα ματς. Όπως το προσεχές ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, με το οποίο θα μπει επίλογος στη φετινή σεζόν στον ελληνικό χώρο και το οποίο θα αφήσει γλυκιά γεύση για το φινάλε σε έναν από τους δύο.

Συνήθως, αυτό συμβαίνει και στις «μάχες» για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Συνήθως, όμως, όχι πάντα. Αφού, κάποιες φορές έρχονται στο προσκήνιο και κάποιοι ποδοσφαιριστές (δεν ήταν όλοι οι παρακάτω παίκτες), οι οποίοι από εκεί που προορίζονταν για… δεύτερο ρόλο είτε επειδή δεν ήταν τα πρώτα βιολιά ή διότι οι ομάδες τους πήγαν στον τελικό ως αουτσάιντερ, αλλά τελικά πήραν το Όσκαρ για τον πρώτο.

Ποιος περίμενε ότι θα είχε τόσο κομβική παρουσία ο Γιώτης Εγκωμίτης στο Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 2-4 του 2001, όταν και «καθάρισε» σχεδόν μόνος του τους «ερυθρόλευκους», που πήγαν στο ματς ως γκράντε φαβορί ή ότι ο Δημήτρης Μαυρογενίδης θα ξεκλείδωνε το 1999 την άμυνα του Παναθηναϊκού. Όπως και ότι ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης θα είχε τέτοια συμβολή στο Κύπελλο που κατέκτησε η ΑΕΚ το 2002 απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και ο Μύρων Σηφάκης στην ιστορική κούπα του ΟΦΗ το 1987. Φυσικά, δεν υπάρχουν μόνο αυτοί. Το sport-fm.gr κάνει flashback.

Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 2-1 (Οδυσσέας Βακάλης)

Η «πράσινη» ορχήστρα είχε… Μπετόβεν. Το έκτο Κύπελλο στην ιστορία του Παναθηναϊκού είχε την υπογραφή του Οδυσσέα Βακάλη, καθώς το γκολ του στο 83’ αποδείχθηκε «χρυσό» για το 2-1 επί του ΠΑΟΚ στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης». Μπορεί να ήταν ένας ποδοσφαιριστής που είχε δείξει να έχει δυνατότητες, αλλά ποτέ δεν ήταν και δεν έγινε το πρώτο όνομα. Αποκτήθηκε μετά το έπος του Γουέμπλεϊ και δόθηκε άμεσα στα Τρίκαλα για να «ψηθεί», επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και έφυγε ξανά δανεικός. Για τον Ατρόμητο αυτήν τη φορά.

Στο επόμενο come back του όμως κατάφερε να καθιερωθεί και να παραμείνει για πέντε σερί χρονιές. Χάιλαϊτ της παρουσίας του στο «τριφύλλι» η οβίδα στον τελικό της 22άς Ιουνίου του 1977, με το οποίο ο παλαίμαχος άσος, ο οποίος είχε τρέλα με τη μουσική έγινε ο ήρωας της βραδιάς.

Καστοριά-Ηρακλής 5-2 (Τάκης Τσιρώνης)

Το ιστορικό τρόπαιο της Καστορίας είχε έναν πρωταγωνιστή τον οποίοι δεν υπολόγιζαν πολλοί. Στις 25 Μαΐου του 1980 οι «γουναράδες» έκαναν τη μεγάλη έκπληξη επικρατώντας 5-2 του Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή και κατέκτησαν το μοναδικό έως τώρα Κύπελλο της ιστορίας τους. Η αναμέτρηση ήταν αμφίρροπη μέχρι το 69’ όταν και ανέλαβε δράση ο Τσιρώνης, ο οποίος με χατ-τρικ «καθάρισε» τον «Γηραιό». Οι Θεσσαλονικείς άνοιξαν το σκορ στο 14’ με πέναλτι του Καλαμπάκα που νίκησε τον Σαργκάνη, ενώ στο 40’ έπειτα από πλάγιο του Σημαιοφορίδη και λανθασμένη απόκρουση του Παπαδόπουλου έγινε το 1-1. Η Καστοριά στο 49’ πήρε το προβάδισμα με 2-1 με την κεφαλιά του Δίντσικου. Ο Τσιρώνης έδωσε προβάδισμα δύο τερμάτων στο 69’, ο Μαυροδουλάκης μείωσε στο 80’ σε 2-3, αλλά με δύο ακόμη (87’, 90+2’ πεν.) «χτυπήματα» του 21χρονου τότε επιθετικού σφραγίστηκε η μεγάλη νίκη της Καστοριάς.

ΟΦΗ-Ηρακλής 1-1 (3-1 πέναλτι) - Μύρων Σηφάκης

Η τροπαιοθήκη του ΟΦΗ περιλαμβάνει ένα Κύπελλο, το οποίο κατέκτησε στην πρώτη του παρουσία σε τελικό και αυτή η διάκριση οφείλεται κατά ένα σημαντικό ποσοστό σε έναν άνθρωπο. Στις 21 Ιουνίου του 1987, η ομάδα της Κρήτης «λύγισε» τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή στα πέναλτι (3-1), με την κανονική διάρκεια να λήγει 1-1, όπως και η παράταση, έχοντας μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μύρωνα Σηφάκη (πατέρας του Μιχάλη Σηφάκη), που χάρισε τον τίτλο στην ομάδα του. Ο Ζούνμπι έστειλε την μπάλα στο δοκάρι στην πρώτη εκτέλεση από την πλευρά του «Γηραιού», ενώ στη δεύτερη ο 27χρονος τότε γκολκίπερ, είπε «όχι» στον Ζίφκα. Ο Δανιήλ Παπαδόπουλος έδωσε νέες ελπίδες στους Θεσσαλονικείς, αλλά ο Αδάμου απέτυχε να νικήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα, που τον σταμάτησε, με τη βοήθεια του δοκαριού και… σφύριξε τη λήξη. Το πανηγύρισε έξαλλα και στη συνέχεια έβαλε τα κλάματα.

Πανιώνιος-Παναθηναϊκός 1-0 (Καμίτσης-Ναλιτζής)

Μια Πανιώνια βραδιά. Οι «κυανέρυθροι» έκαναν την έκπληξη στις 26 Απριλίου του 1998 επικρατώντας 1-0 του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης» και κατέκτησαν το δεύτερο τρόπαιο και το τελευταίο έως τώρα στην ιστορία τους. Μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν ο Δημήτρης Ναλιτζής, ο οποίος είχε αρχίσει να χτίζει το όνομά του, αλλά με το γκολ του στο 53ο λεπτό, ο υψηλόσωμος φορ, μπόρεσε να «ψηλώσει» περισσότερο.


Με αυτόν τον τρόπο συνέδεσε μια για πάντα το όνομά του με μια από τις πλέον ιστορικές αναμετρήσεις στην ιστορία του κλαμπ. Για την ακρίβεια: Την πιο ιστορική. Άξιος συμπαραστάτης του ήταν και ο Γιάννης Καμίτσης, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια του «τριφυλλιού» και σέρβιρε στον -τότε- 22χρονο επιθετικό.

Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 0-2 (Δημήτρης Μαυρογενίδης)

Μια εξαιρετική σεζόν για τον Ολυμπιακό, όπως ήταν το 1998-99, από την οποία μένει το «αχ», για τον σκληρό αποκλεισμό από τη Γιουβέντους, σφραγίστηκε με την κατάκτηση του Κυπέλλου με το 2-0 επί του Παναθηναϊκού στις 5/5/99. Στον οποίο αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο από το λόγω της αποβολής του Γιώργου Αμανατίδη στο 30ο λεπτό. Για να καλύψει το χάντικαπ η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς, η οποία κατέκτησε και τυπικά το πρωτάθλημα λίγο καιρό μετά, χρειάστηκε να βγει μπροστά ένας παίκτης, ο οποίος ήταν πολύ σημαντικός, αλλά όχι από τα πρώτα βιολιά των Πειραιωτών.


Με τους Γεωργάτο, Τζόρτζεβιτς, Καραπιάλη, Αλεξανδρή και Γκόγκιτς -μεταξύ άλλων- στη σύνθεσή τους, τον γόρδιο δεσμό έλυσε, ωστόσο, ο Δημήτρης Μαυρογενίδης, ανοίγοντας το σκορ στο 54ο λεπτό έπειτα από υποδειγματική αντεπίθεση στην οποία ξεδίπλωσε ο Σερβοκύπριος επιθετικός. Ο Νικοπολίδης απέκρουσε σε πρώτη φάση, αλλά στη συνέχεια ο διεθνής μπακ-χαφ έκανε του… κεφαλιού του. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι έραψαν το παιχνίδι στα μέτρα τους από εκείνο το σημείο και μετά και ο Πίτερ Οφορίκουε σφράγισε τον τίτλο λίγο πριν το τέλος.

Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 2-4 (Γιώτης Εγκωμίτης)

Ήταν συνολικά ένας τελικός-έκπληξη σε εξέλιξη. Όχι πως δεν είχε τη δυνατότητα και την ποιότητα εκείνος ο ΠΑΟΚ να νικήσει τον Ολυμπιακό σε μονό παιχνίδι κι ας ήταν αουτσάιντερ, αλλά σίγουρα το φιλμ του αγώνα άφησε πολλούς φιλάθλους άφωνους, ακόμα και αρκετούς φίλους του «δικεφάλου του Βορρά». Η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς πέτυχε τον απόλυτο αιφνιδιασμό απέναντι σε αυτήν του Τάκη Λεμονή, βάζοντας γερές βάσεις για τη νίκη από το 31’, ενώ στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους -δίχως υπερβολή- «καθάρισε» το ματς.


Σε μια τέτοια κυριαρχία, θα πόνταρε κανείς που δεν είχε παρακολουθήσει την αναμέτρηση ότι πρωταγωνιστής θα ήταν κάποιος εκ των Γεωργιάδη, Καφέ, Παντελή Κωνσταντινίδη, Οκκά, Φρούσου και Ναλιτζή. Κι όμως: Ο Γιώτης Εγκωμίτης αποτέλεσε ξεκάθαρα ο MVP για τον Κυπελλούχο ΠΑΟΚ στις 12/5/01. Δεν ήταν μόνο το ωραίο γκολ που πέτυχε μόλις στο 4’, είχε συμμετοχή στα τρία από τα τέσσερα γκολ, δημιουργώντας συνολικά πολλά ρήγματα στην -κάκιστη εκείνη τη βραδιά- άμυνα των «ερυθρολεύκων». Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσαν να τον πιάσουν όχι μόνο οι αντίπαλοί του, ούτε καν τους συμπαίκτες του δεν άφηνε...

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-1 (Σωτήρης Κωνσταντινίδης)

Όλοι θυμούνται, όπως είναι λογικό μέχρι ενός σημείου, το νικητήριο γκολ του Ίλια Ίβιτς. Χάρισε έναν τίτλο σε ντέρμπι με γκολ λίγο πριν το φινάλε (83’) και μάλιστα «πλήγωσε» την επί σειρά ετών ομάδα του. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο αδικείται κάπως ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης για την παρουσία του στον τελικό της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στις 27 Απριλίου του 2002. Λίγες ημέρες μετά τη νίκη των Πειραιωτών επί της «Ένωσης» με 4-3 στο ΟΑΚΑ, με το οποίο οι «ερυθρόλευκοι» κλείδωσαν ουσιαστικά το πρωτάθλημα, ο «γιατρός» ήταν από τους ποδοσφαιριστές που βγήκαν μπροστά. Από μια ομάδα που έπειτα από το ντέρμπι που προηγήθηκε δεν είχε την ψυχολογία στα ύψη, αλλά κάποιοι παίκτες της φαίνεται ότι πείσμωσαν, όπως ο πρώην μεσοεπιθετικός του Ηρακλή.


Αφενός, άνοιξε το σκορ στο 52’ βρίσκοντας την με τα σπλάχνα -όπως είχε δηλώσει ο ίδιος- μετά το κάτι σαν γέμισμα, κάτι σαν σουτ του Νικολαΐδη, έπειτα πέναλτι του Τσιάρτα που βρήκε στο δοκάρι.αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν αυτός που κέρδισε την αποβολή του Ζιοβάνι για χτύπημα εκτός φάσης, αφού πρώτα κέρδισε την μπάλα από τον Βραζιλιάνο με εξαιρετικό τάκλιν, που, όπως φαίνεται εκνεύρισε τον άσο των Πειραιωτών. O τότε 25χρονος άσος ήταν αυτός που έδωσε ανέλπιστα τόσα πολλά, από μια ομάδα που είχε πολύ ποιοτικό ρόστερ, με παίκτες όπως οι Νικολαΐδης, Τσιάρτας, Ζαγοράκης και Ζήκος, αλλά φυσικά και τον Ίβιτς, που της χάρισε τη νίκη.

ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 0-0 (5-3 πέναλτι) Ηλίας Ατματσίδης – Ολυμπιακός-ΑΕΚ 4-4 (15-14) Αντώνης Νικοπολίδης

Το γεγονός από μόνο του δεν αποτελεί έκπληξη: Ηλίας Ατματσίδης και Αντώνης Νικοπολίδης έδωσαν έναν τίτλο στην ομάδα τους. Ε και; Δεν ήταν η πρώτη φορά που χάριζαν ένα παιχνίδι σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό αντίστοιχα. Έστω και αν αυτός ισοδυναμούσε με κούπα. Δεν γινόντουσαν ήρωες (αν και η φράση δεν αρέσει στον Ηλία Ατματσίδη) για πρώτη φορά. Εκείνο που είχε ιδιαίτερη σημασία ήταν ο τρόπος. Ο πρώην τερματοφύλακας της «Ένωσης», αλλά και εκείνος των «ερυθρολεύκων» άφησαν τις εστίες του και έκλεψαν τη δόξα από τους συμπαίκτες τους, αλλάζοντας ρόλο για ένα βράδυ, για μια καθοριστική στιγμή.




Στις 16 Απριλίου του 1997, οι «κιτρινόμαυροι» ήρθαν 0-0 με τον Παναθηναϊκό στην κανονική διάρκεια του τελικού, αλλά τον «λύγισαν» στα πέναλτι (5-3), με τον Ατματσίδη να ευστοχεί στην τελευταία εκτέλεση. Ανάλογο «χρυσό» γκολ σημείωσε από την άσπρη βούλα για το 2-1 επί της Ξάνθης με το οποίο σφράγισε τη δεύτερη θέση η ΑΕΚ και παράλληλα το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League το 1999.


Ο Νικοπολίδης από την πλευρά του έβαλε στις 3 Μαΐου του 2009, την υπογραφή του στον καλύτερο τελικό ever. Εκείνον, φυσικά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, που ήρθε 3-3 στην κανονική διάρκεια και με το 4-4 της παράτασης η «μάχη» οδηγήθηκε στα πέναλτι. Για να λύσουν οι δύο ομάδες τις διαφορές τους χρειάστηκε να εκτελεστούν… αμέτρητα πέναλτι. Στο τελευταίο από αυτά ευστόχησε, επιδεικνύοντας ψυχραιμία, αλλά και ικανότητα, ο έμπειρος γκολκίπερ και έκανε το 15-14. Αφού νωρίτερα έπιασε πέναλτι του Πελετιέρι.

Παναθηναϊκός-ΑΕΛ 1-2 (Ανρί Αντσουέ)

Το αποτέλεσμα από μόνο του ήταν φυσικά έκπληξη. Παρά το γεγονός ότι η ΑΕΛ του Γιώργου Δώνη ήταν πολύ ανταγωνιστική κόντρα στους μεγάλους εκείνη την περίοδο, ο Παναθηναϊκός πήγε φυσικά ως απόλυτο φαβορί στον τελικό της 5ης Μαΐου του 2007. Γνώρισε όμως την ήττα με 2-1 από τους «βυσσινί», που κατέκτησαν το δεύτερο Κύπελλο της ιστορίας τους.

Τα φώτα πάνω του τράβηξε με το νικητήριο γκολ στο 82ο λεπτό ο Αντσούε -ο οποίος, πάντως, είχε καλή συγκομιδή (10 συμμετοχές/5 γκολ) στο μικρό διάστημα παρουσίας του στην Ελλάδα- και ο κάμπος έζησε ξανά μεγάλες στιγμές. Στη συνέχεια ακολούθησε ανώμαλη προσγείωση για τον επιθετικό από την Γκαμπόν, που έπαιξε εκείνο το διάστημα στην ομάδα της Λάρισας ως δανεικός από την Αλαβές. Βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ που του έγινε με το φινάλε της αναμέτρησης και του επιβλήθηκε διετής αποκλεισμός.

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-1 (Λάζαρ Ραντζέλοβιτς)

Ποιοτικός είναι, ναι. Ντριμπλέρ είναι. Το εύκολο γκολ δεν το έχει και αν δεν σκοράρει στον τελικό με τον ΠΑΟΚ θα ολοκληρώσει τη σεζόν δίχως να έχει βρει δίχτυα. Παρά ταύτα, ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς έχει συνδυάσει το όνομά του με τρία πολύ σημαντικά γκολ για τον Ολυμπιακό. Τα δύο που πέτυχε στα playoffs του Champions League κόντρα στην Κράσνονταρ, καθαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την πρόκριση από το πρώτο ματς, έχοντας μπει ως αλλαγή, όπως και αυτό στον τελικό του Κυπέλλου απέναντι στην ΑΕΚ τον Σεπτέμβριο του 2020. Το οποίο πέτυχε μόλις στο 9’ και αποδείχθηκε αρκετό ώστε να χαρίσει στην ομάδα του Μαρτίνς την κούπα. Αυτά ήταν τα τρία από τα έξι που σημείωσε την περυσινή σεζόν.