Το... χρυσό αυτογκόλ που είχε φέρει ξανά ευρωπαϊκή κούπα στη Λίβερπουλ

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τους ευρωπαϊκούς τελικούς της Λίβερπουλ. Το έπος της Κωνσταντινούπολης; Tο σόου του Γκρόμπελαρ; Ή το μυθικό 5-4 επί της Αλαβές, που συνέβη ακριβώς πριν από 20 χρόνια;

Οι Βάσκοι είχαν αποτελέσει μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην Ευρώπη τη σεζόν 2000/01 και είχαν φτάσει για πρώτη –και τελευταία, μέχρι σήμερα- φορά σε ευρωπαϊκό τελικό, όπου είχαν κοντραριστεί με τη Λίβερπουλ του Ζεράρ Ουγιέ. Κι αν περίμενε κανείς να δει την εμπειρία των «κόκκινων» να οδηγούν σε μία άνετη επικράτησε, γελάστηκε...

Άλλωστε, πριν από δύο δεκαετίες, οι «ρεντς» βρίσκονταν βαθιά μέσα στα πέτρινά τους χρόνια, κι ας μην το γνώριζαν. Στις αρχές της σεζόν 2000/01, είχαν πάνω από πέντε χρόνια να πανηγυρίσουν τίτλο, την ώρα που Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ έδειχναν να μην έχουν αντίπαλο στο Νησί. Στη δε Ευρώπη, η Λίβερπουλ είχε να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο από το μακρινό 1984.

Η χρονιά του... τρεμπλ

Το 2001 όμως έμελλε να είναι γλυκό. Αρχικά, η ομάδα του Ουγιέ κατέκτησε το League Cup, επικρατώντας 5-4 της Μπέρμιγχαμ στα πέναλτι μετά το 1-1 της κανονικής διάρκειας. Ακολούθησε το 2-1 επί της Άρσεναλ στο Κύπελλο και, τελευταίος, ήταν προγραμματισμένος ο τελικός του Κυπέλλου UEFA απέναντι στην Αλαβές.



Οι Βάσκοι μετείχαν τότε για πρώτη –και μοναδική, μέχρι σήμερα- φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και είχαν μερικές τεράστιες προκρίσεις στον δρόμο για τον τελικό του Ντόρτμουντ. Εκτός των Γκαζιάντεπσπορ (0-0, 4-3), Λίλεστρομ (2-2, 3-1) και Ράγιο Βαγιεκάνο (3-0, 1-2), η ομάδα του Μανέ και των Κόντρα, Ντέσιο, Αστουντίγιο και Μορένο είχε αποκλείσει την Ίντερ στους «16» (3-3, 2-0) αλλά και την Καϊζερλάουτερν στα ημιτελικά με συνολικό σκορ 9-2 (5-1, 4-1)!



Οι «ρεντς» από τη μεριά τους είχαν ξεπεράσει τα εμπόδια των Ραπίντ Βουκουρεστίου, Σλόβαν Λίμπερετς, Ολυμπιακού, Ρόμα, Πόρτο και Μπαρτσελόνα και ήλπιζαν πως δεν θα την πατούσαν απέναντι στους ενθουσιώδεις Ισπανούς.

Το 2-0 και το 3-1 δεν έφτασαν

Ο τελικός του «Βεστφάλεν» δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα. Μέχρι το 16ο λεπτό, οι Άγγλοι προηγούνταν ήδη με 2-0 χάρη στα γκολ των Μπάμπελ και Τζέραρντ (20 ετών τότε), ενώ η μείωση του σκορ από τον Αλόνσο στο 26’ δεν τρόμαξε ιδιαίτερα την ομάδα από το Μέρσεϊσαϊντ. Βλέπετε, στο 40’, ο ΜακΆλιστερ σκόραρε με πέναλτι και έδωσε εκ νέου προβάδισμα δύο τερμάτων στη Λίβερπουλ.

Κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο Χάβι Μορένο. Ο Βαλενθιάνος στράικερ χτύπησε δις στα πρώτα λεπτά του δευτέρου μέρους (47’, 49’), σοκάροντας τους «ρεντς» και απειλώντας τους με κάζο ολκής κόντρα στην Αλαβές, που φορούσε εμφάνιση μπλε και κίτρινη, θυμίζοντας Μπόκα Τζούνιορς.



Οι Άγγλοι δεν πτοήθηκαν. Στο 72ο λεπτό, ο Φάουλερ έβαλε ξανά μπροστά την ομάδα του και όλα έδειχναν να πηγαίνουν, επιτέλους, πρίμα για την ομάδα του Ουγιέ. Μόνο που ένα δίλεπτο πριν τα 90, μπήκε στην εξίσωση ένας παίκτης με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Ο Ζόρντι Κρόιφ, γιος του τεράστιου Γιόχαν, ισοφάρισε σε 4-4 στο 88’ και έστειλε το ματς στην παράταση!

Χρυσό (αυτο)γκόλ...

Το επιπλέον 30λεπτο προβλεπόταν για γερά νεύρα. Μετά από οκτώ γκολ, οι δύο αντίπαλοι θα έψαχναν το διαβόητο χρυσό γκολ. Τον «ξαφνικό θάνατο», αν θέλετε. Εάν σημειωνόταν έστω ένα τέρμα, το ματς θα έληγε.

Η αποβολή του Μάγκνο στο 98’ δυσκόλεψε την Αλαβές, ενώ αυτή του Καρμόνα στο 116’ φάνηκε να δυσχεραίνει την κατάσταση. Μόνο που από το φάουλ του Ισπανού στον Σμίτσερ, ήρθε και το τέλος του αγώνα. Ο ΜακΆλιστερ εκτέλεσε, ο Ζέλι έπιασε την κεφαλιά προς τα πίσω και αυτή πέρασε πάνω από τον Ερέρα, καταλήγοντας στην αριστερή πλευρά του τέρματος. Το 5-4 ήταν γεγονός. Η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει το τρόπαιο στον τελικό με τα περισσότερο γκολ από τότε που θεσπίστηκε να είναι μονό το ματς. Κι αυτό χάρη σε ένα χρυσό... αυτογκόλ!



Οι ενδεκάδες των ομάδων

Λίβερπουλ (Ζ. Ουγιέ): Βέστερφελντ, Μπάμπελ, Ανσό (55’ Σμίτσερ), Χίπια, Κάραγκερ, Τζέραρντ, Χάμα, ΜακΆλιστερ, Μέρφι, Όουεν (78’ Μπέργκερ), Χέσκι (64’ Φάουλερ).

Αλαβές (Μανέ): Ερέρα, Έγκεν (22’ Αλόνσο), Καρμόνα, Τέλεθ, Κόντρα, Ζέλι, Τόμιτς, Ντέσιο, Αστουντίγιο (46’ Μάγκνο), Κρόιφ, Μορένο (64’ Πάμπλο).