Αθάνατη η μνήμη τους, 40 χρόνια μετά!

8/2/1981: Κρίμα κι άδικο, μαύρη επέτειος, αποφράδα ημέρα, μα… γιατί ρε γαμώτο; ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Αυτές είναι οι φράσεις που έρχονται αυτόματα στο μυαλό όταν κάθε χρόνο στο ημερολόγιο κυκλώνεται η 8η Φεβρουαρίου και με αυτόν τον τρόπο υπενθυμίζεται ότι κύλησε ακόμη ένας χρόνος από την ανείπωτη τραγωδία της Θύρας 7 που σημειώθηκε στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης». Όταν τον χειμώνα του 1981 η χαρά των φιλάθλων του Ολυμπιακού για τη μεγάλη νίκη στο ντέρμπι κορυφής με την ΑΕΚ μετετράπη σε θλίψη στο άψε-σβήσε. Τι θλίψη, μόνο θλίψη; Ένα αδιανόητο δράμαΠολλοί οπαδοί ποδοπατήθηκαν, τα σκαλιά βάφτηκαν με αίμα, 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (οι περισσότεροι λόγω ασφυξίας), πολλές οικογένειες βυθίστηκαν στο πένθος, ενώ 54 άνθρωποι τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο μικρότερος, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή, ήταν μόλις 14 ετών και ο μεγαλύτερος 41. Ανάμεσά τους και μια κοπέλα 23 ετών.

Το ντέρμπι κορυφής πριν την τραγωδία

Οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχονται για την 20ή αγωνιστική την Ένωση καταμεσήμερο (15:15) Κυριακής. Οι συνθήκες έδειχναν ιδανικές για να γίνει ένα καλό ντέρμπι που θα έμενε στην ιστορία, αλλά για διαφορετικούς λόγους από αυτούς που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, η θέληση και η ανάγκη των δύο «μονομάχων» για τη νίκη μεγάλη, καθώς η απόσταση τους ήταν μικρή, με τους γηπεδούχους να βρίσκονται στο +2 πριν την έναρξη του ματς. Οι δυο τους ουσιαστικά μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν τον τίτλο. Ο κόσμος είχε ξεκινήσει να εμφανίζεται από νωρίς στο φαληρικό στάδιο, το οποίο γέμισε και δεν έπεφτε ούτε… καρφίτσα, καθώς είχαν πουληθεί και τα 35.450 εισιτήρια που είχαν εκδοθεί. Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρίες η θύρα 7 είχε υπεράριθμους.


Οι Πειραιώτες παρατάχθηκαν με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Ορφανό, Αναστόπουλο και Γαλάκο. Η Ένωση με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο.

Ο Ολυμπιακός έφθασε σε μια μεγάλη και πολύ άνετη νίκη με 6-0 και έκανε σημαντικό βήμα προς τον τίτλο, τον οποίο κατέκτησε τελικά στο τέλος της σεζόν. Στο 30’ μετά από σέντρα του Τάκη Περσία, ο Μάικ Γαλάκος, λίγα μέτρα πλάγια αριστερά από την εστία της ΑΕΚ, στοπάρισε την μπάλα με το στήθος και έπιασε με το αριστερό του πόδι ένα φοβερό σουτ στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα του Οικονομόπουλου.

Η πρώτη αλλαγή της ΑΕΚ ήρθε στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Ο Νικολάου πήρε στο 46’ τη θέση του Θώδη. Λίγο αργότερα στο 51’ ο Μανωλάς πήρε το δρόμο για τα αποδυτήρια με δεύτερη κίτρινη κάρτα για διπλό σκληρό μαρκάρισμα επί του Μάϊκ Γαλάκου.

Στο 53’ η μπάλα έφτασε από τον Βαγγέλη Κουσουλάκη στον Τάκη Περσία που μπήκε από αριστερά και τροφοδότησε τον Μάικ Γαλάκο, ο οποίος από τα έξι περίπου μέτρα εκτέλεσε για δεύτερη φορά τον Οικονομόπουλο, 2-0.

Στο 68’, μετά από σέντρα του Τάκη Νικολούδη, ο Βαγγέλης Κουσουλάκης έκλεψε την μπάλα από τον Καραβίτη που αδράνησε χαρακτηριστικά και με δυνατό σουτ την έστειλε στα δίχτυα γράφοντας το 3-0.

Στο 75’ ο Τάκης Νικολούδης τροφοδότησε τον Κώστα Ορφανό που ελίχθηκε ωραία μέσα στην περιοχή και με πλασέ έκανε το 4-0.

Στο 80’ ο Νίκος Βαμβακούλας πήρε την μπάλα πίσω από τη σέντρα από τη θέση αριστερού μπακ και με σόλο προσπάθεια πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, σούταρε από δέκα μέτρα κάνοντας το 5-0.

Τέλος, στο 84’μετά από σύγχυση στην περιοχή του Οικονομόπουλου, ο Κώστας Ορφανός σούταρε δυνατά, η μπάλα έφτασε στον Μάϊκ Γαλάκο ο οποίος σφράγισε τη μεγάλη νίκη των «ερυθρόλευκων», γράφοντας το 6-0. Το Καραϊσκάκη «φλέγεται»…

Όταν σταμάτησε ο χρόνος

Ο νικητής, λοιπόν, έχει κριθεί ουσιαστικά από τα μέσα του δεύτερου μέρους και έμενε να φανεί το εύρος της επικράτησης των γηπεδούχων. O κόσμος παραληρεί βλέποντας την αγαπημένη του ομάδα να σαρώνει τον αντίπαλο στον αγωνιστικό χώρο. Μέρος των οπαδών που βρισκόταν στη θύρα 7 δεν περιμένει να λήξει η αναμέτρηση και φεύγει τρέχοντας από τη θέση του λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα με προορισμό τη θύρα 1, ώστε να αποθεώσει από κοντά τους θριαμβευτές. Η ώρα ήταν 16:58, σχεδόν δύο λεπτά πριν το φινάλε.



Το τι θα ακολουθούσε, δεν μπορούσε να το φανταστεί ο νους. Το σκηνικό που διαδραματίστηκε ήταν πρωτόγνωρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα για τον ελληνικό αθλητισμό. Οι εικόνες ήταν δραματικές. Ένας από τους φιλάθλους λέγεται ότι πάτησε ένα μαξιλαράκι και γλίστρησε πάνω στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο. Οι πόρτες ήταν μισάνοιχτες σύμφωνα με κάποιους, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν εντελώς κλειστές, ότι απουσίαζαν οι φύλακες και πώς είχαν παρατήσει το πόστο τους ώστε να πάνε να δουν τον αγώνα, ενώ τα τουρνικέ ήταν στη θέση τους μπλοκαρισμένα. Θα ακολουθήσει ένα εφιαλτικό δεκαπεντάλεπτο.



Ακουγόντουσαν σπαραχτικές κραυγές. «Ανοίξτε ρεεεεεεεε»... Πάρα πολλά άτομα ποδοπατήθηκαν. Η δυνατότητα να πιαστούν από κάπου δεν υπήρχε για όσους ακολουθούσαν, διότι χειρολαβές υπήρχαν μόνο τέρμα αριστερά και τέρμα δεξιά. Όχι ενδιάμεσα, παρά το γεγονός ότι είχαν μεγάλο πλάτος τα σκαλιά, τα οποία ήταν πάντως μικρά και δεν γινόταν να συγκρατήσουν τον κόσμο. Έπεσαν το ένα άτομο πάνω στο άλλο, καθώς οι πίσω δεν μπορούσαν να δουν καλά τι γίνεται μπροστά λόγω της μορφής της στοάς που οδηγούσε στην πόρτα. ΑΣΦΥΞΙΑ! Ουσιαστικά, ήταν μια τυφλή διαδρομή, που σχημάτιζε ένα «Γ»… Κάποιες από τις ατάκες που ακουγόντουσαν… «Ανοίξτε ρεεεε», φωνάζουν και πάλι, αλλά και: «Μην τρέχετε ρεεεε, είμαστε κάτω. Μας λιώνουν, πνιγόμαστε»…

Οι μαρτυρίες όσων τα έζησαν από μέσα σου δίνουν να καταλάβεις το τι ακριβώς συνέβαινε εκείνη την ώρα. «Τα πρώτα τρία σκαλιά τα κατεβήκαμε. Μετά ήμασταν στον… αέρα», ανέφερε ο Βασίλης Μπαλής, ο οποίος έζησε από μέσα την τραγωδία. «Κρατιόμουν λίγο από εδώ, λίγο από εκεί και μετά… έφυγαν όλα». Ο Σταύρος Ζακυνθινός επεσήμανε: «Έβλεπες τον έναν πάνω στον άλλο, τσαλαπατημένους», αλλά και: «Ήταν πεσμένη η πόρτα και από κάτω της μαγκωμένοι άνθρωποι». Ο Βαγγέλης Τζερεφός, ο οποίος επίσης τραυματίστηκε εκείνο το απόγευμα, περιέγραψε την κατάσταση, λέγοντας: «Μέχρι να πάω στα σκαλιά, δεν περπάταγα. Με πηγαίνανε! Στην κυριολεξία. Τα πόδια μου δεν πατούσαν στο έδαφος».

Το σκηνικό είναι εφιαλτικό, ο κόσμος δεν μπορεί να αναπνεύσει. ΑΣΦΥΞΙΑ! Ακούγονται κραυγές, ουρλιαχτά και ατάκες που ακόμα και τώρα προκαλούν σοκ. Όπως το: «Όποιος κατεβαίνει πεθαίνει». Αφού για αρκετά λεπτά η κατάσταση δεν ελέγχεται, σε κάποιο σημείο, αστυνομικοί καταφέρνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και έτσι να ανοίξει κάποιος διάδρομος, με αποτέλεσμα να απεγκλωβιστεί μερίδα του κόσμου και να πάρει ανάσα. Αν και η μεγάλη ζημιά είχε γίνει, αλλά θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.

«Ήχησε»… συναγερμός

Έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία, ενώ νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται κατά βάση στο Τζάνειο του Πειραιά και τίθεται σε επιφυλακή παράλληλα το ΚΑΤ διότι υπάρχουν και περιπτώσεις που χρήζουν νευροχειρουργικής επεμβάσεως. Σημαντική ήταν και η βοήθεια του μπασκετικού Παναθηναϊκού, Παύλου Γιαννακόπουλου, που προσέφερε πλάσμα αίματος και ό,τι άλλο χρειαζόταν, σε φαρμακευτικό υλικό αλλά και χρήματα, προς τα νοσοκομεία του Πειραιά και τις οικογένειες των θυμάτων.

Επικρατεί απίστευτη σύγχυση, καθώς διαδραματίζονται πρωτόγνωρες καταστάσεις το απόγευμα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981. Στο Τζάνειο ο κακός χαμός. Ζωντανοί μεταφέρονται πάνω τη βιασύνη και την αναμπουμπούλα σε νεκροθαλάμους και δυστυχώς η παραπληροφόρηση κάνει την εμφάνισή της. Σε μια εποχή που επικοινωνία είναι πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με τώρα. Από το ραδιόφωνο ανακοινώνονται λάθος ονόματα νεκρών, ενώ νωρίτερα είχε ακουστεί ότι η τραγωδία σημειώθηκε επειδή δήθεν έπεσε η κερκίδα στη θύρα 7.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνθηκών που υπήρχαν είναι τα όσα συνέβαιναν στο Τζάνειο. Περιπολικά σταματούσαν μπροστά στην είσοδο του νοσοκομείου, άνοιγε η πόρτα τους και εκεί ήταν γιατροί που είχαν στήσει ένα υποτυπώδες νοσοκομείο κοντά στα σκαλιά. Έλεγχαν με ένα στηθοσκόπιο εάν το άτομο που τους παρέδιδαν -νοσοκόμοι ή αστυνομικοί- είχε παλμό. «Ζωντανός»… «νεκρός»… αν ίσχυε το δεύτερο, το πτώμα το μετέφεραν σε ένα κοντινό δωμάτιο που το είχαν διαμορφώσει για την έκτακτη και άκρως δυσάρεστη κατάσταση που επικρατούσε.

Αρκετοί συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, ενώ πολύς κόσμος δεν άντεξε και λιποθύμησε. Τα τηλεοπτικά δίκτυα ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες, αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.


Αρκετοί πολιτικοί θα εμφανιστούν στο νοσοκομείο. Μεταξύ αυτών ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών. Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός θα κάνει και δήλωση επί του θέματος. Δείγμα του πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση.

Τα άσχημα μαντάτα

Περίπου στις 20:00 θα γίνουν γνωστά και επίσημα τα δυσάρεστα γεγονότα. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι… Λίγο πριν τις 21:00 τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να παίζουν πένθιμη μουσική, διακόπτοντας το κανονικό τους πρόγραμμα. Την ίδια ώρα, γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη ώστε να βρουν τους υπεύθυνους, αλλά απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.

Εν τέλει, ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21. Οι 19 από αυτούς ξεψύχησαν κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά το εφιαλτικό 15λεπτό, ενώ πρέπει να τονιστεί ότι ήταν δύσκολη και η αναγνώρισή τους λόγω της αλλοίωσης του προσώπου τους (το ίδιο ίσχυε και μέρους του σώματός τους). Ακόμη ένας νεκρός προέκυψε λίγες ώρες μετά, με τον τελευταίο να «λυγίζει» λίγους μήνες έπειτά, αφήνοντας την τελευταία του πνοή. Επιπλέον, τραυματίστηκαν σοβαρά και 54 άτομα.

Τα 21 θύματα

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)

Η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον Αναστόπουλο

Εντός της λίστας των θυμάτων είναι και ένας φίλος του Νίκου Αναστόπουλου, ο Μιχάλης Μάρκου, ηλικίας 27 ετών, ο οποίος είχε προμηθευτεί εισιτήρια από τον επιθετικό του Ολυμπιακού και παρότι είχε και αριθμημένη θέση προτίμησε τελικά να κάτσει στη θύρα 7. Αυτή του η επιλογή αποδείχθηκε (και πού να το ήξερε;) μοιραία. Μαζί του ήταν και η κοπέλα του, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, ηλικίας 23 ετών και η οποία είχε έρθει από την Αμερική. Η μοναδική γυναίκα που «έφυγε» στην τραγωδία του 1981. Μάλιστα, ο διεθνής φορ, δεν έμαθε κατευθείαν τα άσχημα μαντάτα για τον φίλο του, καθώς οι εποχές ήταν διαφορετικές, κινητά δεν υπήρχαν και οι πληροφορίες αργούσαν να… ταξιδέψουν.

Ξύλο, λιποθυμίες και αναπάντητα ερωτήματα

Έπειτα από τρία χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου του 1984, θα γίνει η δίκη. Πέντε φύλακες και πέντε αστυνομικοί κάθισαν στο εδώλιο ως κατηγορούμενοι για εγκληματικές παραλείψεις. Το κλίμα είναι βαρύ και οι στιγμές πολύ έντονες, καθώς το «παρών» έδωσαν και πολλοί συγγενείς των θυμάτων που απαιτούσαν δικαιοσύνη, την ώρα που στην αντίπερα όχθη όλοι δηλώνουν αθώοι. Ισχυρίζονται ότι το τραγικό γεγονός οφείλεται στους ίδιους τους φιλάθλους. Τη συγκεκριμένη θέση τη συμμερίζεται -με επιφυλάξεις- ο πρώην Αττικάρχης της Αστυνομίας, Γιώργος Παντελάκης.

«Ακατάλληλο το γήπεδο»

Τα ζητήματα που απασχόλησαν το δικαστήριο ήταν τα ακόλουθα…
«Υπήρχαν υπεράριθμοι στη Θύρα 7;»
«Οι πόρτες στην έξοδο ήταν κλειστές;»
«Τα τουρνικέ ήταν τραβηγμένα;»
«Ήταν στη θέση τους οι φύλακες του σταδίου και οι αστυνομικοί;»

Ωστόσο, σύμφωνα με αρμόδιους ήταν και άλλα τα ερωτήματα που θα έπρεπε να τεθούν και έχουν να κάνουν με την κατάσταση του γηπέδου. «Γιατί μπλόκαραν οι θύρες και τα τουρνικέ, ήταν σκουριασμένα;»-«Υπήρχαν κατασκευαστικά λάθη στο γήπεδο;» Τα αδικήματα, που αφορούσαν το παραπάνω θέμα, είχαν χαρακτηριστεί ως πλημμελήματα και παραγράφηκαν λόγω της παρέλευσης πενταετίας από την κατασκευή του γηπέδου. Μάλιστα, το 1972 σε φιλικό του Ολυμπιακού με τον Άγιαξ τραυματίστηκαν περίπου 50 άνθρωποι στην ΙΔΙΑ θύρα, αλλά και 10 σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ στις 6 Φεβρουαρίου του 1980. Ο Παντελάκης -όπως είχε αποκαλύψει προ λίγων ετών η εκπομπή «Μηχανή του χρόνου»- είχε υποβάλλει αναφορά για ακαταλληλότητα του γηπέδου για μεγάλα παιχνίδια.

Πολλά τα θύματα, αλλά κανένας ένοχος!

Επί της ουσίας δεν απασχόλησαν νομικά τα παραπάνω θέματα. Ο Εισαγγελέας της έδρας ζήτησε τη φυλάκιση δέκα μηνών για κάθε θάνατο και άλλων τριών για κάθε τραυματισμό. Τελικά, επιβλήθηκε ποινή 10 ετών συν χρηματικό πρόστιμο και οι κατηγορούμενοι έκαναν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι. Η δίκη διήρκεσε συνολικά 28 ημέρες, καθώς κατέθεσαν 100 μάρτυρες. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1984 ανακοινώθηκε η αθώωση των αστυνομικών και του διευθυντή του Σταδίου, Β. Σπανόπουλου, επειδή υπήρχαν αμφιβολίες. Οι συγγενείς δεν μπορούν να συγκρατήσουν την οργή τους, τους… γύρισε το μάτι και θέλουν να λιντσάρουν τους κατηγορουμένους, ενώ παράλληλα δεν έλειψαν οι λιποθυμίες.

Στις 22 Φεβρουαρίου του 1986 η υπόθεση έκλεισε οριστικά από νομικής απόψεως. Όπως συνέβαινε και συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, δεν έσπασαν… καρύδια, καθώς δεν βρέθηκε κάποιος ένοχος. Οι πέντε φύλακες που είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα σε 10ετή φυλάκιση αθωώθηκαν. Έτσι, για την άδικη απώλεια 21 ψυχών δεν βρέθηκε υπαίτιος. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ!

Η αποζημίωση των συγγενών

Οι συγγενείς των θυμάτων είχαν αξιώσει αποζημίωση για την απώλεια των ανθρώπων τους. Παρέμβαση για την υπόθεση έκανε και ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Κίμων Κουλούρης. Η κάθε οικογένεια έλαβε περίπου 5 εκατομμύρια δραχμές, αλλά πρέπει να τονιστεί ότι το ποσό δεν δόθηκε ΟΥΤΕ από τον Ολυμπιακό ΟΥΤΕ από την Πολιτεία, αλλά από τον απλό φίλαθλο κόσμο, που έβαλε πλάτη. «Τα ταμεία του συλλόγου είναι άδεια, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε», ανέφερε ο πρόεδρος των Πειραιωτών, Σταύρος Νταϊφάς. Πώς δόθηκε η λύση; Μπήκε «καπέλο» κοντά στις 30 δραχμές στο εισιτήριο των αγώνων των «ερυθρόλευκων» για λίγο καιρό ώστε να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό.

Η πολυσυζητημένη ταινία που αποσύρθηκε

Η τραγωδία της 8ης Φεβρουαρίου γίνεται ταινία η οποία κυκλοφόρησε το 1983 με τίτλο: «Θύρα 7: Η μεγάλη στιγμή», σε σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου και παραγωγή Νίκου Παπαδόπουλου. Πρωταγωνίστησαν Γιώργος Πετρόχειλος, Τόνια Βυθούκλα, Χρήστος Κάλλου, ενώ πήραν χρόνο και οι ποδοσφαιριστές Αντώνης Αντωνιάδης και Κώστας Νεστορίδης.




Το περιεχόμενο της ταινίας θα προκαλέσει την οργή και τις έντονες αντιδράσεις των συγγενών, που είχαν νωπή την απώλεια των δικών τους ανθρώπων (περιμένοντας και ηθική ικανοποίηση από το δικαστήριο) και είδαν μέσω του συγκεκριμένου φιλμ να παρουσιάζονται ως χούλιγκανς οι «άγγελοί» τους. Μάλιστα, αποφασίστηκε να κινηθούν δικαστικά, χαρακτηρίζοντας αδίστακτους εμπόρους που αποσκοπούν στην κερδοσκοπία, τους δημιουργούς της ταινίας. Δικαιώθηκαν και η ταινία, διάρκειας 104 λεπτών, αποσύρθηκε από τους κινηματογράφους.