Η νύχτα που… άλλαξε τον Ολυμπιακό: 16 χρόνια από την «άλωση» της Βρέμης!

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2007 διεξαγόταν η 1η αγωνιστική του Champions League. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται στο «Γ. Καραϊσκάκης» τη Λάτσιο και προηγείται στο 55ο λεπτό με τον Γκαλέτι. Δείχνει πως έχει το μομέντουμ για να ξεκινήσει με το δεξί σε έναν δύσκολο όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, Βέρντερ Βρέμης και τον ιταλικό σύλλογο. Ο Τζάουρι τελικά στο 77’ ισοφαρίζει και το 1-1 παραμένει ως το φινάλε της αναμέτρησης με τις δύο ομάδες να παίρνουν από έναν βαθμό.

Δύο εβδομάδες αργότερα, η ομάδα του Τάκη Λεμονή ταξίδευε στη Βρέμη. Ήταν η 3η του Οκτώβρη, μία ημέρα σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια. Είχαν προηγηθεί τα περασμένα χρόνια αρκετά μεγάλα ματς μακριά από το… σπίτι του, αλλά ο Ολυμπιακός αγνοούσε το «διπλό» στους ομίλους του Champions League. Το άγγιζε, ήταν πάντα μια ανάσα από αυτό, αλλά κάτι στράβωνε. Σε βαθμό που ο κόσμος των «ερυθρόλευκων» εξέταζε ακόμη και τα… παραφυσικά φαινόμενα για να βρει μια εξήγηση, μια απάντηση.



Οι ώρες περνούσαν εκείνη την 3η Οκτωβρίου, με το παιχνίδι να πλησιάζει. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εκείνον, η αναμονή ήταν μεγάλη, η προσμονή για την πρώτη εκτός έδρας νίκη… μεγαλύτερη. Η πίστη δεν χανόταν, ούτε κλονιζόταν.

Βέβαια, ο Ολυμπιακός είχε απέναντί του μια ομάδα που φάνταζε φαβορί για να τερματίσει στη 2η θέση του ομίλου, έχοντας ένα εξαιρετικό ρόστερ με παικταράδες και τρομερή ποιότητα. Νάλντο, Μερτεζάκερ, Πάσανεν, Φρινγκς, Φριτζ, Ντιέγκο, Ρόζενμπεργκ, Ούγκο Αλμέιδα, Σανόγκο μεταξύ αυτών. Φυσικά, οι Πειραιώτες δεν πήγαιναν πίσω, αφού το σύνολο του Τάκη Λεμονή ήταν εξαιρετικό και καλοδουλεμένο, έχοντας πολλές και ποιοτικές λύσεις σε όλες του τις γραμμές.



Ο Λεμονής επιλέγει ένα πιο ευέλικτο σχήμα, αφήνοντας στον πάγκο τον Κοβάσεβιτς και επέλεξε τον Λούα Λούα στην κορυφή της επίθεσης. Τα πλάνα του συνολικά δείχνουν να αλλάζουν από νωρίς όταν ο Ντομί αποχωρεί στο 19ο λεπτό με τραυματισμό και ο Ζούλιο Σέζαρ περνάει στο ματς, με τον Ραούλ Μπράβο να μετατοπίζεται στο αριστερό άκρο της άμυνας από τα στόπερ.



Το παιχνίδι γίνεται ροντέο από το ξεκίνημά του: Πρώτη φάση για τον Ολυμπιακό με τον Λούα Λούα, απάντηση της Βέρντερ με τετ-α-τετ του Αλμέιδα. Στα… καπάκια, τόσο ο Γκαλέτι όσο και ο Τζόρτζεβιτς αγγίζουν το προβάδισμα στη Βρέμη αλλά αυτό δεν έρχεται. Για να φτάσουμε στο 33ο λεπτό όταν μετά από μια φάση που ξεκίνησε από «τσαφ» και κατέληξε σε σύγχυση στην άμυνα των Πειραιωτών, ο Αλμέιδα το εκμεταλλεύεται και από κοντά ανοίγει το σκορ. Με το 1-0 των γηπεδούχων να παραμένει ως το φινάλε, αφού πρώτα και ο Νικοπολίδης έχει βάλει το… χεράκι του για να μείνει ως είχε με μεγάλη επέμβαση.



Η πίστη αρχίζει να «κλονίζεται», αφού οι Γερμανοί έχουν πάρει το προβάδισμα και ο Ολυμπιακός όσο περνάει η ώρα δείχνει να μην μπορεί να φτιάξει κλασικές ευκαιρίες. Το δεύτερο μέρος έχει παρόμοιο ρυθμό και τα λεπτά περνάνε χωρίς να αλλάξει το παραμικρό. Ο Λεμονής έχει τη φαεινή ιδέα να ρίξει στον αγωνιστικό χώρο τον «killer» Κοβάσεβιτς αντί του Γκαλέτι σε μια κίνηση που αρχικά δείχνει… περίεργη (μετατοπίζοντας στα αριστερά τον Λούα Λούα και στα δεξιά τον Τζόρτζεβιτς), αλλά τον δικαιώνει εν τέλει σε πλήρη βαθμό.

Ένα λεπτό μετά, ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει. Χτυπάει με γρήγορο transition, ο Τζόρτζεβιτς σπάει στον Στολτίδη, ο οποίος παίρνει την κόντρα από τον Πάσανεν και η μπάλα στρώνεται στον Κοβάσεβιτς. Ο Σέρβος κάνει το σκρομπ-σουτ με τη μία, ο Βάντερ διώχνει μπροστά του και ο Στολτίδης που κυνηγάει τη φάση, παίρνει το ριμπάουντ και κάνει το 1-1. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι εδώ, δείχνουν αντίδραση, πυγμή και πίστη για το πρώτο «διπλό».



Η Βέρντερ αμέσως πάει να πάρει το νέο προβάδισμα, αλλά η καρφωτή κεφαλιά του προωθημένου Μερτεζάκερ σταματάει στον Νικοπολίδη. Και στο 82ο λεπτό έρχεται η… φωτοβολίδα! Μετά από σέντρα του Ραούλ Μπράβο και απομάκρυνση προ του Κοβάσεβιτς, η μπάλα στρώνεται ιδανικά και αρμονικά έξω από την περιοχή. Ο Πατσατζόγλου έρχεται με φόρα και πιάνει μυθικό μονοκόμματο σουτ, με την μπάλα να ακουμπάει όσο πρέπει στον Μερτεζάκερ για να πάρει ελάχιστο ύψος, να γλύψει το οριζόντιο δοκάρι και να… τεντώσει τα αντίπαλα δίχτυα.



Αυτό που ακολουθεί το 1-2; Μια… τρέλα! Ο Πατσατζόγλου πανηγυρίζει με ανοιχτά χέρια και στέλνει τα φιλιά του στους οπαδούς των Πειραιωτών, με τον τεχνικό της Βέρντερ, Τόμας Σάαφ, να κοιτάζει αποσβολωμένος. Ο ερυθρόλευκος πάγκος είναι μια αγκαλιά! Μένουν κάτι παραπάνω από δέκα λεπτά με τις καθυστερήσεις για να σπάσει η «κατάρα», αλλά πάντα υπάρχουν και στο μυαλό τα περασμένα παιχνίδια που «χαλούσαν» στα τελευταία λεπτά.



Αντί για ισοφάριση, είχε όμως και… γλυκό που λέει και ένας καλός συνάδελφος. Στην κόντρα ο Ολυμπιακός, ο Λεντέσμα βλέπει το ανέβασμα του Ραούλ Μπράβο και με συστημένη αλλαγή παιχνιδιού τον βρίσκει. Βολέ του Ισπανού από τα όρια της περιοχής, ο Βάντερ δεν διώχνει σωστά και ο Κοβάσεβιτς που μυρίστηκε τη φάση από… χιλιόμετρα, τσιμπάει υπέροχα την μπάλα για το 3-1. Ο Σέρβος πηδά τις διαφημιστικές πινακίδες και γίνεται ένα κουβάρι με τους χιλιάδες οπαδούς στις κερκίδες του «Weserstadion».



Αυτό ήταν, η κατάρα έσπασε! Το πρώτο διπλό στην ιστορία του Ολυμπιακού στους ομίλους του Champions League άργησε υπερβολικά, αλλά εν τέλει ήρθε. Με τρόπο μαγικό και απολαυστικό για την ομάδα και τους οπαδούς της. Μια νίκη που… άλλαξε την ευρωπαϊκή ιστορία των Πειραιωτών, δίνοντάς του άλλον αέρα. Κάτι που είχε άμεση επίδραση με τη συγκλονιστική εμφάνιση στη Μαδρίτη στην ήττα με τη Ρεάλ, αλλά και με το «διπλό» στη Ρώμη επί της Λάτσιο την προτελευταία αγωνιστική.

Και τα υπόλοιπα από εκεί και πέρα, είναι ιστορία…