Ο Άγιαξ τα έχει... 121: Ο Μίχελς, ο Κρόιφ και το... totaal voetbal!

Ο Άγιαξ αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους συλλόγους στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Μια ομάδα που έχει βοηθήσει το ποδόσφαιρο να πάει μπροστά, ένας σύλλογος που με τη νοοτροπία του έχει βελτιώσει το άθλημα. Ένα κλαμπ που βάζει τα γυαλιά σε μεγαλύτερους, που ξέρει να το... διασκεδάζει στα ματς με την επιθετική του φιλοσοφία, που ξέρει να "γεννά" ποδοσφαιριστές.

Ο Άγιαξ συμπληρώνει σήμερα 121 χρόνια ζωής και ο Μάαρτεν Μπαξ είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να μας μιλήσει, με τον θρυλικό ρεπόρτερ του Αίαντα να "θυμάται" μέσω του sportfm.gr γεγονότα από την κοινή του πορεία με τον σπουδαίο σύλλογο.

«O Άγιαξ είναι ένας σύλλογος γεννημένος στο Άμστερνταμ... Είμαστε λίγο αλαζόνες αλλά και τύποι που μας αρέσει να πειράζουμε. Η άμυνα δεν είναι το φόρτε μας, αγαπάμε την επίθεση, να παίζουμε μπροστά. Αυτό υπήρχε στον Άγιαξ από όταν ο Ρίνους Μίχελς ήταν προπονητής εδώ προς τα τέλη των '60s και δεν άλλαξε ποτέ. Δεν ξέρω αν θυμάσαι τον τελικό του Άγιαξ με τον Παναθηναϊκό στο Γούεμπλεϊ το 1971;



Στη σημερινή ομάδα αρέσει διαρκώς να κινούνται οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο, ώστε να υπάρχει η εύκολη επιλογή για την πάσα. Είναι όλα θέμα τεχνικής, νομίζω. Η μπάλα μετακινείται διαρκώς με ταχύτητα. Οι ποδοσφαιριστές κάνουν κινήσεις διαρκώς στο γήπεδο, μπορούν να παίξουν παντού, όπως ζητούσε ο Μίχελς στις πρώτες του ημέρες. Το αποκαλούσε "totaal voetbal", δηλαδή ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο», ήταν η πρώτη του... ατάκα.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην μιλήσει για τον αναμορφωτή του ποδοσφαίρου, τον σπουδαίο Γιόχαν Κρόιφ. «Του είχα κάνει αρκετές συνεντεύξεις. Ήταν ένας πολύ φιλικός άνθρωπος, πολύ προσιτός προς τους οπαδούς και προς τους δημοσιογράφους. Είχε προφανώς μεγάλη επιρροή στον Άγιαξ. Ήταν κάτι σαν Θεός για τον σύλλογο. Όταν ήταν στην ομάδα, όλοι τον άκουγαν με προσοχή. Ήταν μια τεράστια προσωπικότητα με έναν ξεχωριστό τρόπο σκέψης για το ποδόσφαιρο. Όλα ακούγονταν τόσο εύκολα, τόσο λογικά...»



Οι ακαδημίες του Άγιαξ είναι ξακουστές σε όλο τον κόσμο. Γιατί άραγε; «Στον Άγιαξ τους τα παρέχουμε όλα, από το φαγητό μέχρι το σχολείο, από την προπόνηση μέχρι τα... πάντα. Όλες οι ομάδες (από την μικρότερη ως την μεγαλύτερη) αγωνίζονται με το ίδιο στιλ, την ίδια τακτική, με 4-3-3». Υπήρχε και «χρυσή» γενιά του 1997-98 που τελικά... χάθηκε, με τον θρυλικό ρεπόρτερ του Αίαντα να έχει γράψει ένα ολόκληρη βιβλίο για αυτή. «Μόνο ο Άντι φαν ντερ Μέιντε, που αργότερα έπαιξε και στην Ίντερ, έγινε γνωστός από αυτή τη λαμπρή ομάδα νέων, η υπόλοιπη κατέληξε στο... χαντάκι. Έκανα συνεντεύξεις με όλους τους ποδοσφαιριστές, ακόμη και με τους προπονητές για να μάθω πως συνέβη αυτό σε αυτά τα "χρυσά παιδιά"...»

Ο Άγιαξ, πάντως, δεν είχε ποτέ του σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ήταν υπόδειγμα ομάδας... «Πάντα είχαμε καλούς ποδοσφαιριστές, τους οποίους πουλούσαμε για μεγάλα ποσά σε ξένες ομάδες όπως για παράδειγμα στην Μίλαν και στην Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό είναι και η... τραγωδία αυτού του συλλόγου. Οι πρόεδροί μας ποτέ δεν ξόδευαν χρήματα. Ο τωρινός πρόεδρος, ο Μαρκ Όφερμαρς που έπαιξε στο παρελθόν για τον Άγιαξ αλλά και για την Άρσεναλ και για την Μπαρτσελόνα, έχει το παρατσούκλι "Mαρκ Νέτο" επειδή ποτέ δεν θέλει να ξοδεύτει τόσα πολλά».



Τι γίνεται, όμως, όταν έρχεται η ώρα για το μεγάλο ντέρμπι της Ολλανδίας, ανάμεσα σε Άγιαξ και Φέγενορντ; Τι κάνει αυτό το παιχνίδι τόσο ξεχωριστό; «Είναι το παιχνίδι με την μεγαλύτερη ένταση στην Ολλανδία. Οι περισσότεροι οπαδοί των δύο ομάδων, πραγματικά μισούν ο ένας τον άλλον. Οι οπαδοί της Φέγενορντ έχουν τη φήμη πως είναι πραγματικά πολύ πιστοί στην ομάδα τους, αλλά αυτοί του Άγιαξ τους αποκαλούν κατσαρίδες. Από την άλλ μεριά, οι οπαδοί του Άγιαξ αποκαλούνται από αυτούς της Φέγενορντ ως Εβραίοι, εξαιτίας του ιστορικού τους. Βέβαια, για να τα λέμε όλα δεν ήταν ποτέ Εβραίοι».



Στον Άγιαξ, πάντως, έχουν αγωνιστεί και ορισμένα «δικά μας» παιδιά όπως ο Μαχλάς, ο Χαριστέας και ο Αναστασίου. Δεν γινόταν να μην ρωτήσουμε και γι' αυτούς. «Ναι, είναι αλήθεια. Αλλά και οι τρεις τους δεν είχαν την μεγαλύτερη επιτυχία στο Άμστερνταμ. Ο Μαχλάς ήρθε από την Φίτεσε ως ο πρώτος σκόρερ σε όλη την Ευρώπη, ο Χαριστέας ήρθε ως ο αρχισκόρερ στο Euro του 2004, o Αναστασίου αποκτήθηκε από τον Λουίς Φαν Χάαλ ως ένα δυνατός φορ, ένας "targetman" για την επίθεση. Είμαι ακόμη σε επαφή με τους δύο τελευταίους ποδοσφαιριστές, νιώθω την Ελλάδα σαν τη δεύτερη πατρίδα μου».

Είχε και μια ωραία-αστεία ιστορία να μας πει για τον Άγγελο Χαριστέα, με τον οποίο συνεχίζει να διατηρεί καλές επαφές. «Μάθαινα στον Χαριστέα ολλανδικά και είχε πολύ πλάκα να το κάνουμε αυτό. Όλα ξεκίνησαν όταν είχαμε ένα ραντεβιύ για μια συνέντευξη. Όταν έφτασε στις κερκίδες του γηπέδου του Άγιαξ μου είπε ότι δεν έχει τόσο πολύ χρόνο γιατί είχε μάθημα για ολλανδικά. "Ας ξεκινήσουμε τώρα", του απάντησα. Ξεκινήσαμε με ορισμένες λέξεις για το γήπεδο, για το γκολ και για τέτοια. Οι τηλεθεατές του τηλεοπτικού μας προγράμματος το λάτρεψαν και κάπως έτσι κάναμε κι άλλο μάθημα την επόμενη εβδομάδα, παρότι ο τότε συμπαίκτης του, Γουέσλι Σνάιντερ, του είπε πως αυτό του έκανε κακό στην εικόνα του. Όλο αυτό επαναλήφτηκε πέντε φορές, όπως σας είπα με πάρα πολύ γέλιο. Στο τέλος έδωσε εξετάσεις και, αλήθεια, τις πέρασε! Μάλιστα, πήρε και δίπλωμα. Αυτό του βελτίωσε κι άλλο το όνομα. Ήταν κάτι παραπάνω από τον "Mr. Bean, τον αστείο Άγγλο, απ' όπου πήρε αυτό το παρατσούκλι».



Τον ρωτήσαμε και για την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία και τον Άγιαξ... «Το 1996 έκανε μεταδόσεις του Άγιαξ στο τοπικό κανάλι "AT5". Στη συνέχεια έκανα το ίδιο για τον περιφεριακό τηλεοπτικό σταθμό "RTV N-H". Όπως λέω και σε έναν φίλο μου: Έζησα για δέκα χρόνια μέσα στο γήπεδο του Άγιαξ, ήμουν μια ζωή εκεί, ήξερα τους πάντες και τα πάντα μέσα στην ομάδα, από τη διοίκηση μέχρι τους πιο... hardcore οπαδούς». Βέβαια, πλέον οι συνθήκες έχουν δυσκολέψει στην Ολλανδία για τους ρεπόρτερ. «Τα τελευταία χρόνια η δουλειά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Είναι πολύ ζόρικο να έχει επαφή με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές». Βέβαια, πέραν του Άγιαξ έχει... ζήσει και σε άλλη ομάδα. «Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν με πήρε μαζί του στην Μπαρτσελόνα ο Λουίς Φαν Χάαλ γύρω στο 2000. Η χειρότερη; Δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό».



Για κλείσιμο, του ζητήσαμε τη γνώμη του για τους εκατοντάδες ποδοσφαιριστές που έχει συναντήσει. «Μίλησα με τον Ζλάταν, τον Ντάβιντς, τον Ματέους, τον Μαραντόνα, τον Κλάιφερντ, τον Μπέκαμ... Άλλες πληροφορίες τις συνέλεξα από συναδέλφους, από το ίντερνετ κτλ», ανέφερε αρχικά για το βιβλίο «Sex, drugs and soccer» που έχει γράψει. «Αυτός που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση πάντως ήταν ο Ζαν-Μαρί Πφαφ, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας της εθνικής Βελγίου και της Μπάγερν Μονάχου. Πραγματικά, ένας πολύ θερμός άνθρωπος! Και ο Αναστασίου επίσης είναι ένας φοβερός τύπος...»