«Η ζωή είναι ένας άθλος με υπέροχες εκπλήξεις»: Το θαύμα της Πλίμουθ έχει την εξήγησή του!

Ο λόγος που το ποδόσφαιρο είναι το ομορφότερο άθλημα στον πλανήτη είναι ότι δεν έχει σημασία το πόσο ανώτερος είναι ποιοτικά ο αντίπαλός σου, ούτε ακόμη και αν παίζει 90 λεπτά μονότερμα, χωρίς να σε αφήσει να πάρεις ανάσα. Με λίγο πείσμα και τύχη μπορείς να πάρεις τη νίκη, αφήνοντας τους πάντες άφωνους. Διαχρονικά ο θεσμός, που επιβεβαιώνει συνεχώς αυτόν τον κανόνα, είναι και ο αρχαιότερος του αθλήματος, το FA Cup. Γιατί οι Άγγλοι ξέρουν το ποδόσφαιρο καλύτερα από τον καθένα.

Αυτό ακριβώς ζήσαμε σε όλο του το μεγαλείο το μεσημέρι της Κυριακής (09/02), όταν η ουραγός της Championship απέκλεισε την πρωτοπόρο της Premier League, αλλά και του Champions League, Λίβερπουλ (1-0). Βέβαια, πίσω από κάθε θαύμα υπάρχει και πάντα μία εξήγηση και στην περίπτωση της Πλίμουθ έχουμε μέχρι και ονοματεπώνυμο, αυτό του προπονητή της, Μίρον Μούσλιτς.

Στη σύντομη καριέρα του στην προπονητική, ο Μούσλιτς έχει προλάβει να κάνει σπουδαία πράγματα, αλλά τίποτα από αυτά για τον ίδιο δεν είναι άθλος, διότι η ίδια του η ζωή ήταν γεμάτη με πραγματικές δυσκολίες, που δεν περιορίζονται απλώς στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.



Ο Μίρον Μούσλιτς γεννήθηκε στο Μπίχατς της Βοσνίας και σε ηλικία εννέα ετών το 1992 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και όπως ο ίδιος έχει περιγράψει, η οικογένεια του πρόλαβε μέσα σε μία νύχτα να πάρει μαζί της όσα χωρούσαν στην αγκαλιά τους και έφυγαν τρέχοντας. Μετά από δύο μήνες το Μπίχατς έπεσε κάτω από τριετή πολιορκία από τις σερβικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου. Η οικογένεια Μούσλιτς ταξίδεψε για 650 χιλιόμετρα και έφτασε στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας χωρίς να έχουν ιδέα τι θα βρουν και χωρίς να μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα.

«Αγωνιστήκαμε σε όλη μας τη ζωή, και αυτό το κομμάτι του αγώνα είναι μέρος της ζωής μου πλέον και γι' αυτό είμαι πάντα πολύ αισιόδοξος. Έχω βρεθεί σε πιο δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου από το να είμαι προπονητής και να αντιμετωπίζω μια πιθανή ισοπαλία ή ήττα. Αυτό είναι επίσης το μήνυμα που θέλω να μεταφέρω στους παίκτες, ότι η ζωή είναι ένας άθλος με όμορφες εκπλήξεις και ότι πάντα υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστείς.

Τίποτα δεν ήταν εύκολο για εμάς. Γίναμε πρόσφυγες και δεν είναι κάτι όμορφο, αλλά ποτέ δεν είχα την αίσθηση ότι έχασα κάτι στη ζωή μου. Οι γονείς μου προσπάθησαν πολύ σκληρά για να μας παρέχουν τα πράγματα που χρειαζόμασταν -ο πατέρας μου εργαζόταν για πάνω από 30 χρόνια ως σερβιτόρος, η μητέρα μου ήταν καθαρίστρια και προσπάθησαν πολύ σκληρά για να μας προσφέρουν μια καλή ζωή και τα κατάφεραν».



Μετά από τέτοιες δηλώσεις ξαφνικά η μυθική πρόκριση της Πλίμουθ μοιάζει τόσο μικρή, τόσο αδιάφορη, αλλά αυτή είναι και η ομορφιά του αθλήματος, καθώς το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό ασήμαντο πράγμα στη ζωή μας και για να το λέει αυτό ο Μούσλιτς, που έχει ζήσει από πρώτο χέρι τον πόνο της προσφυγιάς, σίγουρα κάτι παραπάνω θα γνωρίζει.



Ο 42χρονος τεχνικός είναι συνηθισμένος, πάντως, στο να γράφει ιστορία, καθώς στη Σερκλ Μπριζ, την πρώτη ομάδα την οποία και ανέλαβε ως πρώτος προπονητής το 2022, κατάφερε να τη βγάλει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πρώτη φορά μετά το 2010. Και τότε, βέβαια, είχε φτάσει απλώς στα προκριματικά του Europa League, χωρίς να καταφέρει καν να μπει στους ομίλους.

Τώρα, όμως, η ιστορία είναι εντελώς διαφορετική, καθώς στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν η Σερκλ Μπριζ προκρίθηκε στη League Phase του Conference League και μάλιστα, μπόρεσε να περάσει στην επόμενη φάση, με τον Μούσλιτς να καταγράφει με την ομάδα επτά βαθμούς στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, πριν αποχωρήσει από το Βέλγιο με προορισμό το Νησί.



Η Πλίμουθ βρισκόταν σε τραγική κατάσταση και μετά από 25 αγώνες βρισκόταν 24η και τελευταία στη βαθμολογία, με τον υποβιβασμό να δείχνει πιο πιθανός από ποτέ. Οι Άγγλοι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μούσλιτς και ξαφνικά η ρότα της ομάδας άλλαξε μονομιάς, παίρνοντας πέντε βαθμούς σε πέντε αναμετρήσεις. Ενώ η νίκη επί της Γουέστ Μπρομ έβαλε ένα τέλος στο σερί 15 αγώνων στο οποίο η ομάδα δεν είχε γευτεί τη χαρά της νίκης.

Η Πλίμουθ παραμένει ακόμη τελευταία αλλά κανείς πλέον δεν τη θεωρεί χαμένη και το σημαντικότερο είναι ότι έχει στον πάγκο της έναν «μαχητή» με την ολοκληρωτική σημασία της λέξης.