Το έπος της Βαρσοβίας, o Σπανούλης και η Ευρωλίγκα με Μπαρτζώκα: Η πλούσια ευρωπαϊκή ιστορία του Αμαρουσίου!

Λίγα πράγματα είναι πιο ελκυστικά στον αθλητισμό από τις λεγόμενες «Cinderella stories» ή ελληνιστί «ιστορίες Σταχτοπούτας». Όταν δηλαδή μία ομάδα εμφανίζεται από το πουθενά και πετυχαίνει μία σπουδαία και ανέλπιστη επιτυχία, ακόμη και αν στα χαρτιά δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο. Η ανατροπή του Ολυμπιακού κόντρα στην ΤΣΣΚΑ το 2012, η κατάκτηση της Premier League από τη Λέστερ, το έπος του Euro 2004 είναι όλα εξαιρετικά παραδείγματα. Το ίδιο ισχύει και για την ευρωπαϊκή ιστορία του Αμαρουσίου.

Παρόλο που πρόκειται για μία συνοικιακή ομάδα με πολύ μικρή οπαδική βάση, ο σύλλογος των βορείων προαστίων κατάφερε μεταξύ 2000 και 2010 να γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που ακολούθησαν τη «χρυσή» εποχή έφεραν το Μαρούσι στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, ωστόσο πλέον επέστρεψε δριμύτερο και ετοιμάζεται να φορέσει και πάλι τα «καλά» του, συμμετέχοντας στο FIBA Europe Cup.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το ευρωπαϊκό comeback των «κιτρινόμαυρων», τo sport-fm.gr θυμίζει τις πιο «χρυσές σελίδες» της ιστορίας του Αμαρουσίου, το οποίο κατάφερε μέσα σε μία δεκαετία να ζήσει στιγμές που άλλες ομάδες ονειρεύονται σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους.

Το επός της Βαρσοβίας

Η σπουδαιότερη επιτυχία του Αμαρουσίου ήρθε τη σεζόν 2000-01. Η ομάδα ήταν τότε στην ιδιοκτησία του Άρη Βωβού, γιού του Μπάμπη Βωβού, ιδιοκτήτη της μεγάλης κατασκευαστικής εταιρίας στην οποία οφείλεται η ανέγερση των «γυάλινων πύργων» της λεωφόρου Kηφισίας. Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν επιστρέψει μόλις δύο χρόνια πριν στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ, και εξασφάλισαν μία θέση στο Κύπελλο Σαπόρτα, τη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση της εποχής.

Στον πάγκο καθόταν τότε ο «τίγρης» του ελληνικού μπάσκετ, Βαγγέλης Αλεξανδρής. Ηγέτες της ομάδας ήταν οι Τζίμι Όλιβερ και Ασράφ Αμάγια, δύο Αμερικανοί που το 1998 είχαν εκπροσωπήσει την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ που διοργανώθηκε στην Ελλάδα. Στο ρόστερ υπήρχε ο εξαιρετικός ριμπάουντερ Βάσκο Ευθύμωφ, ο μετέπειτα προπονητής του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, Σωτήρης Μανωλόπουλος, αλλά και ο Σωτήρης Νικολαΐδης, πατέρας του Αλέξανδρου που φορά τώρα τη φανέλα της ομάδας.

Η πορεία του Αμαρουσίου ξεκίνησε από τον Α' όμιλο, μαζί με Βαλένθια, Καρσίγιακα, Πιβοβάρνα, Χάποελ Χαλίλ και τη μετέπειτα αντίπαλό του στον τελικό, Ελάν Σαλόν. Η ελληνική ομάδα τερμάτισε με άνεση στη δεύτερη θέση με ρεκόρ 7-3, διατηρώντας το αήττητο στο Κλειστό Γυμναστήριο του Αγίου Θωμά και πετυχαίνοντας και δύο «διπλά». Στη φάση των «16», ακολούθησε «εμφύλιος» με τον Άρη, ο οποίος έμεινε στην ιστορία, αλλά για λάθος λόγο...

Το πρώτο παιχνίδι διεξήχθη στο Αλεξάνδρειο και εκεί οι παίκτες του Βαγγέλη Αλεξανδρή, πήραν μία μεγάλη νίκη με 76-88 και απέκτησαν σημαντικό προβάδισμα πρόκρισης. Στις 6 Φεβρουαρίου στον επαναληπτικό αγώνα, οι παίκτες του Άρη δεν κατέβηκαν στην Αθήνα λόγω μη καταβολής χρημάτων από τη διοίκηση του συλλόγου, σε μία από τις πιο «μαύρες σελίδες» στην ιστορία του «Αυτοκράτορα». Κάπως έτσι, το Μαρούσι πήρε χωρίς να «ιδρώσει» τη δεύτερη νίκη με 20-0 και παράλληλα την πρόκριση για τους προημιτελικούς της διοργάνωσης.



«Αυτό που έγινε σήμερα αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία του μπάσκετ. Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία που η ομάδα μου πέρασε στους οκτώ, όμως για μένα που ήμουν χρόνια παίκτης του Άρη, μου είναι δύσκολο να συμβιβαστώ με τα όσα συμβαίνουν. Είναι μια κακόγουστη φάρσα την ευθύνη της οποίας φέρουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους την τύχη της ομάδας», είχε αναφέρει τότε ο Αλεξανδρής για τα όσα συνέβησαν...

Το «πάρτι» του Αμαρουσίου συνεχίστηκε στους «8», όπου κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη γερμανική Βόννη. Το πρώτο παιχνίδι έγινε στο κλειστό του Αγίου Θωμά και η ομάδα των βορείων προαστίων της Αθήνας επικράτησε 102-82. Μία εβδομάδα αργότερα, με νέα «κατοστάρα» μέσα στη Γερμανία (101-91), η ομάδα του Αλεξανδρή θα πάρει την εύκολη πρόκριση για τα ημιτελικά της διοργάνωσης, με τους οπαδούς του πλέον να πιστεύουν στο «όνειρο».



H πιο μεγάλη στιγμή των «κιτρινόμαυρων» στη διοργάνωση ήρθε στην τετράδα, όταν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την Ούνικς Καζάν. Ο ρωσικός σύλλογος ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, και υποχρέωσε το Μαρούσι στην πρώτη του ήττα στα νοκ άουτ, καθώς επικράτησε στη Ρωσία με σκορ 95-87. Η πρόκριση στον τελικό μπορούσε να έρθει πλέον μόνο με ανατροπή στο κλειστό του Αγίου Θωμά.

Οι οπαδοί του Αμαρουσίου μετέτρεψαν το (μικρό αλλά... θορυβώδες) γυμναστήριο σε «κολαστήριο» στη ρεβάνς. Παρόλα αυτά, οι Ρώσοι δεν πτοήθηκαν και πήραν προβάδισμα 15 πόντων (47-32) τρία λεπτά πρίν τη λήξη του ημιχρόνου. Αυτή η διαφορά, σε συνδυασμό με την ήττα του πρώτου αγώνα, άφηνε ελάχιστες ελπίδες στην ομάδα των βορείων προαστίων. Παρόλα αυτά, με τους Αμάγια και Όλιβερ να κάνουν «πάρτι» και τον κόσμο να σπρώχνει την ομάδα με το σύνθημα «Μαρούσι ολέ ή τώρα ή ποτέ», το σύνολο του Αλεξανδρή έτρεξε από εκείνο το σημείο και έπειτα ένα απίστευτο 61-34 επιμέρους σκορ, παίρνοντας τη νίκη 93-81 και την πρόκριση στον τελικό της Βαρσοβίας!



Η κόρνα της λήξης βρήκε τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, να σηκώνουν στα χέρια παίκτες και προπονητή και να κόβουν και τα διχτάκια, αφού ήταν ο τελευταίος εντός έδρας ευρωπαϊκός αγώνας του Αμαρουσίου για τη σεζόν. «Στη Βαρσοβία θα είναι ωραία, με το Κύπελλο παρέα» ακουγόταν από τους οπαδούς του συλλόγου, και πράγματι τα όνειρά τους έγιναν πραγματικότητα στις 17 Απριλίου του 2001...

Στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης, το Μαρούσι βρήκε μπροστά του την Ελάν Σαλόν, την οποία είχε αντιμετωπίσει και στους ομίλους, νικώντας εντός έδρας και γνωρίζοντας την ήττα στη Γαλλία. Την ομάδα ακολούθησαν 300 οπαδοί, οι οποίοι κέρδισαν κατα κράτος τη μάχη της εξέδρας απέναντι στους οπαδούς της Σαλόν στη «Χάλα Τόρβαρ»

Το Μαρούσι είχε σε μεγάλη μέρα τον Τζίμι Όλιβερ, ο οποίος σήκωσε στις πλάτες του το επιθετικό βάρος των «κιτρινόμαυρων» σημειώνοντας 31 πόντους και αναδείχτηκε σε MVP του τελικού. Μετά από ένα αγωνιώδες παιχνίδι, η ομάδα των βορείων προαστίων επικράτησε 74-72, σκορ το οποίο διαμόρφωσε με δύο βολές ο Σωτήρης Νικολαΐδης 15 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε.



Κάπως έτσι, η «σταχτοπούτα» του ελληνικού μπάσκετ, ένας συνοικιακός σύλλογος με λίγους αλλά «πιστούς» οπαδούς, έγινε η έκτη ομάδα της χώρας που κατακτά ευρωπαϊκή κούπα, και η πρώτη εκτός των πέντε «μεγάλων» (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, Παναθηναϊκός). Μέχρι σήμερα, καμία ομάδα δεν έχει προστεθεί σε αυτή τη λίστα, γεγονός που αναδεικνύει το μέγεθος αυτού του κατορθώματος.

Παράλληλα, ο Βαγγέλης Βουρτζούμης με αυτό το τρόπαιο έγινε ο πρώτος (και μέχρι σήμερα τελευταίος) με προσωπικό… triple crown, έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Παναθηναϊκό (1996) και το Κύπελλο Κόρατς με τον Άρη (1993)!

Ο χαμένος τελικός του 2004

Οι περισσότεροι θυμούνται ότι το Μαρούσι έχει ευρωπαϊκή κούπα, ωστόσο πολλοί ξεχνούν πως τρία χρόνια αργότερα παραλίγο να πάρει και δεύτερη! Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να «δεσπόζει» πλέον στον πάγκο (με βοηθό τον Γιώργο Μπαρτζώκα) και τους Βασίλη Σπανούλη, Ρόντρικ Μπλέικνι στο ρόστερ, τη σεζόν 2003-04 η ομάδα των βορείων προαστίων συμμετείχε στη FIBA Europe League, την τρίτη τη τάξει διοργάνωση στην Ευρώπη, και έφτασε μέχρι τον τελικό!

Οι «κιτρινόμαυροι» ξεκίνησαν την πορεία τους από τους ομίλους και προκρίθηκαν με ρεκόρ 10-4 ως τρίτοι. Στον πρώτο γύρο των νοκ άουτ, αντίπαλός τους ήταν η Άζοβμας Μαριούπολ, την οποία νίκησαν δύο φορές παίρνοντας το εισιτήριο για τα προημιτελικά. Εκεί, περίμενε, όπως και πριν δύο χρόνια, ο Άρης, ο οποίος έψαχνε... εκδίκηση!



Στο πρώτο ματς, στον Άγιο Θωμά, η ομάδα των βορείων προαστίων εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Νέστορα Κόμματου και νίκησε 85-76, παίρνοντας το προβάδισμα στη σειρά, παρά την τρομερή εμφάνιση του νυν προπονητή του Αμαρουσίου, Νίκου Βετούλα, ο οποίος φορούσε τότε τη φανέλα του Άρη και έβαλε 23 πόντους! Οι Θεσσαλονικείς, με πρωταγωνιστή τον Σμους Πάρκερ, ισοφάρισαν σε 1-1 τη σειρά στο «Ιβανώφειο», με αποτέλεσμα να χρειαστεί τρίτο παιχνίδι για να κριθεί ο νικητής.

Στο τελευταίο ματς, ένας πρώην παίκτης του Άρη ήταν αυτός που έδωσε τη νίκη στο Μαρούσι. Ο λόγος για τον Πρόδρομο Νικολαΐδη, ο οποίος πήρε το δρόμο προς τα αποδυτήρια έχοντας «σκοτώσει› την παλιά του ομάδα με συγκομιδή 23 πόντων. Κάπως έτσι, οι γηπεδούχοι επικράτησαν 99-90 και προκρίθηκαν στο Final Four της διοργάνωσης, το οποίο θα λάμβανε χώρα στο Καζάν της Ρωσίας.



Στον μεγάλο ημιτελικό της διοργάνωσης, έλαμψε το «άστρο» του Βασίλη Σπανούλη. O 22χρονος τότε γκαρντ πήρε το... όπλο του, έβαλε 21 πόντους και βοήθησε το Μαρούσι να «συντρίψει» με σκορ 92-74 τη Χάποελ Τελ Αβίβ, κερδίζοντας μία θέση στον τελικό. Εκεί, περίμενε η Ούνικς Καζάν, η οποία πέρα από γηπεδούχος ήταν και «διψασμένη» για «εκδίκηση», μετά τον τρόπο με τον οποίο είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά του Σαπόρτα τρία χρόνια πριν.

Δυστυχώς για την ομάδα των βορείων προαστίων, οι Ρώσοι κατάφεραν να ικανοποιήσουν αυτή τη «δίψα» τους. Εκμεταλλευόμενη την έδρα της αλλά και το φοβερό δίδυμο του (πρώην παίκτη Άρη και ΑΕΚ) Μάρτιν Μιούρσεπ και του Σαούλιους Στομπέργκας, που σκόραραν μαζί 37 πόντους, η Ούνικς σάρωσε με σκορ 87-63 το Μαρούσι, που απέτυχε να κατακτήσει τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο, όμως έφυγε με ψηλά το κεφάλι, μετά από μία ακόμη σπουδαία πορεία.

Η Ευρωλίγκα του 2010

Η πιο πρόσφατη μεγάλη πορεία του Αμαρουσίου ήρθε πριν 14 χρόνια. Πρόκειται για τη σεζόν 2009-10, όταν η ομάδα των βορείων προαστίων έπαιξε για τελευταία φορά στην Ευρώπη (μέχρι φέτος), πριν τα οικονομικά προβλήματα τη «γονατίσουν» και τη στείλουν στις χαμηλότερες κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ.

Στον πάγκο βρισκόταν τότε ο ταχύτατα ανερχόμενος Γιώργος Μπαρτζώκας, ενώ το ρόστερ απάρτιζαν πολλοί ταλαντούχοι παίκτες, όπως o μετέπειτα αθλητής του Ολυμπιακού, Τζαμόν Γκόρντον, ο αργότερα πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, Κώστας Καϊμακόγλου, ο Δημήτρης Μαυροειδής, ο Μιχάλης Πελεκάνος και ο Μάριος Μπατής.

Την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, το Μαρούσι είχε τερματίσει στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, νικώντας τον Άρη στους μικρούς τελικούς και παίρνοντας το εισιτήριο τα προκριματικά της Ευρωλίγκας. Εκεί, η μοίρα ήταν τέτοια που έφερε τους «κιτρινόμαυρους» αντιμέτωπους με... τον Άρη στην α' προκριματική φάση!

Η πρώτη αναμέτρηση έγινε στο «Αλεξάνδρειο», με τους γηπεδούχους να επικρατούν 69-67 χάρη σε μεγάλο τρίποντο του Νίκου Χατζηβρέττα. Ωστόσο, όλα ήταν ανοιχτά ενόψει της ρεβάνς, καθώς το Μαρούσι δεν είχε καμία μεγάλη διαφορά να καλύψει ώστε να πάρει την πρόκριση. Πράγματι, στο ΟΑΚΑ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από την ομάδα για τις ανάγκες της Ευρωλίγκας επειδή το κλειστό του Αγ. Θωμά δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, η ομάδα του Μπαρτζώκα διέλυσε τον Άρη 89-60 και προκρίθηκε στη β' προκριματική φάση, την τελευταία πριν περάσει στην Ευρωλίγκα.



Το τελευταίο εμπόδιο για να γίνει αυτό ήταν η Άλμπα Βερολίνου. Μία ομάδα με το 5πλάσιο μπάτζετ, 12.000 εισιτήρια διαρκείας και το βραβείο μάρκετινγκ από την ULEB. Το Μαρούσι είχε συνηθίσει στις δύσκολες προκλήσεις και νίκησε 79-70 το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ, όμως έπρεπε να επιβιώσει και να προστατέψει το αποτέλεσμα αυτό στη Γερμανία, ώστε να παίξει για πρώτη φορά στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση!



Στη ρεβάνς, παρόλο που βρέθηκαν στο τρίτο δεκάλεπτο με 10 πόντους πίσω στο σκορ, οι παίκτες του Μπαρτζώκα κατάφεραν να «γυρίσουν» το παιχνίδι και να κρατήσουν με... νύχια και με δόντια το πολύτιμο +9 του πρώτου αγώνα, γνωρίζοντας την ήττα σαν νίκη με σκορ 75-70 και εξασφαλίζοντας μία θέση στη «Μέκκα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. «Δεν υπάρχει πια Μαρουσάκι όπως λένε μερικοί, αλλά μόνο Μαρουσάρα» έλεγε με λυγμούς μετά το τέλος του αγώνα ο διευθύνων σύμβουλος του συλλόγου, Παναγιώτης Αλεξανδρής.



Παρόλο που αυτή η επιτυχία ήταν αρκετή από μόνη της, η «Μαρουσάρα» δεν σταμάτησε εκεί. Στην «παλιά» Ευρωλίγκα, πριν γίνει κλειστή λίγκα, η ομάδα των βορείων προαστίων τοποθετήθηκε στον τρίτο όμιλο και έκανε τη μεγαλύτερη υπέρβαση της ιστορίας της, ακόμη και από το έπος της Βαρσοβίας. Οι άλλοι πέντε του ομίλου ήταν η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Ρόμα, η Ολίμπια Λιουμπλιάνας και η Μπασκόνια, με το Μαρούσι να πρέπει να αποφύγει τις δύο τελευταίες θέσεις της κατάταξης, ώστε να περάσει στους «16»!

Η υπέρβαση για την οποία μιλήσαμε έγινε στην τελευταία αγωνιστική. Το Μαρούσι είχε βάλει από κάτω του την αδύναμη Ολίμπια Λιουμπλιάνας και είχε ως αντίπαλο για την πρόκριση τη Ρόμα. Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν ηττηθεί εντός έδρας από τους Ιταλούς για 12 πόντους, όμως πήραν σπουδαία νίκη στη Ρώμη με 13 και εξασφάλισαν τη μεταξύ τους ισοβαθμία. Όλα, ωστόσο, θα κρίνονταν στον τελευταίο γύρο, με την ελληνική ομάδα να υποδέχεται την πανίσχυρη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ θέλοντας μόνο νίκη, αφού οι Ιταλοί είχαν εύκολο έργο με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας.

Το έργο κόντρα στην ισραηλινή ομάδα, που είχε στον πάγκο τον Πίνι Γκέρσον και παίκτες στο ρόστερ της όπως ο Ντέιβιντ Μπλου, ο Στεφάν Λάσμε και ο Ντ' Ορ Φίσερ, ήταν δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Με κατάθεση ψυχής, κορυφαίο τον Κώστα Καϊμακόγλου και συνολικά έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων το Μαρούσι νίκησε 83-75 την «ομάδα του λαού» και πέρασε στο Top-16 της Ευρωλίγκας, στην πρώτη της παρουσία στη διοργάνωση!



Στη φάση των «16», φυσικά, τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ για το Μαρούσι, που ήταν η ομάδα με το πιο «φθηνό» ρόστερ που είχε απομείνει. Οι αντίπαλοι που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης και τρεμπλούχος Παναθηναϊκός, η Μπαρτσελόνα, που στην πορεία της σεζόν πήρε τον τίτλο, και η Παρτίζαν. Από τους τέσσερις του ομίλου, μόνο οι δύο θα πήγαιναν στα playoffs, επομένως οι ελπίδες ήταν πολύ λίγες για μία τόσο άπειρη ομάδα. Παρόλα αυτά, δεν έλειψαν ακόμη και από αυτόν τον γύρο οι μεγάλες στιγμές...

Στη δεύτερη αγωνιστική, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, ως γηπεδούχος στο ΟΑΚΑ, υποχρέωσε σε ήττα σοκ τον Παναθηναϊκό με σκορ 80-78! Ο τρομερός Μπίλι Κις είχε 17 πόντους με 5/7 τρίποντα και 5 ασίστ, ο αδερφός του Νικ, Πατ Καλάθης, είχε 11 και κρίσιμα καλάθια στο τέταρτο δεκάλεπτο, ενώ ο Τζάρεντ Xόμαν είχε 13 πόντους και 7 ριμπάουντ.



Η ήττα αυτή ήταν καθοριστική για τους «πράσινους», οι οποίοι εξαιτίας αυτού του απροσδόκητου αποτελέσματος, αποκλείστηκαν από τα playoffs, μία χρόνια μετά το triple crown και μία χρονιά πριν το 6ο αστέρι στη Βαρκελώνη! Για όσους δεν το αντιλαμβάνονται, το «τριφύλλι» είχε στον πάγκο τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στη 12άδα τους Σπανούλη, Διαμαντίδη, Πέκοβιτς, Μπατίστ, Νίκολας, Φώτση...

Φυσικά, πέρα από τον Παναθηναϊκό, ούτε το Μαρούσι κατάφερε να πάρει την πρόκριση από τον όμιλο, αφού τερμάτισε στην τελευταία θέση με ρεκόρ 2-4, κάνοντας άλλη μία νίκη με την Παρτίζαν. Σε καμία των περιπτώσεων, ωστόσο, η πορεία αυτή δεν κρίθηκε ως αποτυχημένη, ίσα ίσα θεωρήθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες υπερβάσεις στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Μία ομάδα της «γειτονιάς» χωρίς καν γήπεδο κατάλληλων προϋποθέσεων, έφτασε στο επίπεδο να παίζει με «γίγαντες» όπως ο Παναθηναϊκός, η Μπαρτσελόνα, η Παρτίζαν, η Μακάμπι και η ΤΣΣΚΑ, αποκτώντας τεράστιες εμπειρίες που κανένας από τους λίγους αλλά «ρομαντικούς» οπαδούς της δεν περίμενε να ζήσει.

Ακολούθησαν μερικά πολύ δύσκολα χρόνια, όμως το Μαρούσι τώρα έχει επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία, είναι υγιές οικονομικά και θα αγωνιστεί και πάλι στην Ευρώπη, έστω και στο χαμηλής δυναμικότητας FIBA Europe Cup. Η πραγματικότητα στο μπάσκετ έχει αλλάξει άρδην στα χρόνια που έλειπε από τα «μεγάλα σαλόνια», και δεν επιτρέπει σε ομάδες χαμηλού βεληνεκούς να πρωταγωνιστήσουν όπως παλιά. Όμως, ακόμη κι έτσι, οι αναμνήσεις θα μείνουν για πάντα, και ποιος ξέρει αν θα προκύψουν και άλλες στο μέλλον...