Γεώργιος Καλαφάτης: Το «αντίο» του οραματιστή του Παναθηναϊκού

«Γεννηθήκαμε για να σε αγαπάμε, ζούμε για να σε ακολουθούμε». Άποψη η οποία συνοψίζει, εν πολλοίς, το πως αισθάνονται οι οπαδοί του Παναθηναϊκού για την αγαπημένη τους ομάδα, ενώ είναι καταγεγραμμένη ακόμα και σε... πανό.

Η δυνατότητα, ωστόσο, σε πάρα πολύ κόσμο να… αισθάνεται έτσι οφείλεται θα ελεγε κανείς κατά κύριο λόγο σε έναν κυρίως άνθρωπο. Τον αείμνηστο Γεώργιο Καλαφάτη.

Εκείνος ήταν που οραματίστηκε την δημιουργία του Παναθηναϊκού, αυτός είναι ο άνθρωπος στον οποίο όλοι οι υποστηρικτές του «τριφυλλιού» οφείλουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Εξ ου και ένα γκράφιτι με το πρόσωπό του… κοσμεί τα πέριξ της Λεωφόρου!



Ο λόγος για τον οποίο θυμόμαστε τον ιδρυτή του Παναθηναϊκού, στην προκειμένη περίπτωση, δυστυχώς δεν είναι... ευχάριστος. Το ακριβώς αντίθετο, θα λέγαμε.

Βλέπετε, ήταν σαν σήμερα και συγκεκριμένα στις 19 Φεβρουαρίου του 1964, όταν ο Καλαφάτης έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 74 ετών στο Ναυτικό Νοσοκομείο, «προδομένος» από την καρδιά του!

Μέσω του αφιερώματος που ακολουθεί από το sport-fm.gr, θα μάθουμε ποιος ήταν ο Γεώργιος Καλαφάτης, εντός αλλά κι εκτός της «πράσινης» καθημερινότητας…



Ο άνθρωπος Καλαφάτης
Κεφαλλονίτης στην καταγωγή, από τα Διλινάτα συγκεκριμένα, ο ιδρυτής του Συλλόγου γεννήθηκε στην Αθήνα και δη στα σημερινά Εξάρχεια, τότε Νεάπολη, στις 17 Μαρτίου του 1890.

Αποτέλεσε τον μικρότερο γιό της οικογένειας του Διονύση και της Μαρίας, ενώ είχε έναν κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο αδελφό, τον Αλέξανδρο, αλλά και τέσσερις αδελφές, την Μαρίνα, την Σμαράγδα, την Ειρήνη και την Ευφροσύνη.

Από μικρό παιδί, έδειξε την έφεσή του στον κλασικό αθλητισμό, μέχρι να τον… κερδίσει το ποδόσφαιρο, ενώ -παραδόξως για την εποχή, αλλά ενδεικτικό του χαρακτήρα του- ασχολήθηκε επισταμένως και με την μόρφωσή του.



Ένας μπαλαδόρος με... πτυχία
Ο Καλαφάτης ήταν εξαιρετικός ποδοσφαιριστής για τα δεδομένα της εποχής, ενώ ήταν και μέλος της Εθνικής ομάδας στους Διασυμμαχικούς Αγώνες στο Παρίσι το 1919 και στην Ολυμπιάδα της Αμβέρσας το 1920.

Η ποδοσφαιρική καριέρα του ξεκίνησε το 1095 και ολοκληρώθηκε το 1923. Αργότερα διατέλεσε προπονητής της Εθνικής ομάδας, ενώ επί σειρά ετών είχε συμβουλευτικό ρόλο και στην διοίκηση του Παναθηναϊκού.

Παράλληλα, ξεκίνησε να φοιτά στην Γυμναστική Σχολή, συνέχισε κι έγινε απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πλην των σπουδών του, ακολούθησε και στρατιωτική καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό, λαμβάνοντας μέρος στους Βαλκανικούς και τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Ξεκίνησε από έφεδρος ανθυπίατρος του Ελληνικού Στρατού, το 1922 έγινε μόνιμος ανθυποπλοίαρχος στο Ναυτικό, απ’ όπου αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Υποναύαρχου.

Και… εγένετω Π.Ο.Α.
Όπως προείπαμε, ο κλασικός αθλητισμός ήταν ο πρώτος του «έρωτας» και σε νεαρή ηλικία εντάχτηκε ως αθλητής στίβου αρχικά στον Εθνικό Γ.Σ. και στη συνέχεια στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο.

Η πρώτη επαφή του με το ποδόσφαιρο πραγματοποιήθηκε στη Μεσολυμπιάδα που διεξήχθη το 1906 στην Αθήνα. Από τότε το νεοεμφανιζόμενο άθλημα έγινε… έμμονη ιδέα για τον νεαρό Καλαφάτη, που προσπάθησε να πείσει τους διοικούντες τον Πανελλήνιο να διατηρήσουν την ποδοσφαιρική ομάδα που διέλυσαν ύστερα από κάποια ατυχή αποτελέσματα.

Η άρνησή τους, σε συνδυασμό με τη δική του επιμονή, τον έκαναν να αποχωρήσει από τον Πανελλήνιο και το Φεβρουάριο του 1908 -έχοντας τη συμπαράσταση αρκετών συναθλητών του στο σύλλογο της Κυψέλης, αλλά και του αδερφού του Αλέξανδρου– ίδρυσε τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών. Τον πρόγονο του Παναθηναϊκού…

«Ήθελαν ο Σύλλογός τους να μην είναι σαν όλους τους άλλους, αλλά μια ομάδα για την Αθήνα, ολόκληρη την πρωτεύουσα... που όπως το είχε φαντασθή, έγινε αργότερα ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός της Ελλάδας μας», θα… αποκρυπτογραφήσει το σκεπτικό του Καλαφάτη ο Λουκάς Πανουργιάς, το 1955!



«Έργο» του το γήπεδο της Λεωφόρου!
Ο Καλαφάτης αποτέλεσε τον «στυλοβάτη» του Συλλόγου στα πρώτα δύσκολα χρόνια της δράσης του, έχοντας τεράστια συμβολή στην οργάνωση, την σταθεροποίηση και την πρόοδό του. Από τον Π.Ο.Α. στον Π.Π.Ο., στον Π.Π.Α.Ο. και στον Π.Α.Ο. Όχι όμως μόνο σε ό,τι αφορά στο αμιγώς αθλητικό κομμάτι…

Καταρχήν, ένα χωράφι επί της οδού Πατησίων -εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών- «μεταμορφώθηκε» σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και η ομάδα προπονούνταν, δίνοντας αγώνες.

Ενώ χάρη σε δικές του πρωτοβουλίες, παράλληλα, η διοίκηση εντόπισε το 1921 την «Περιβόλα» των Αμπελοκήπων, όπου μετά από μεγάλες προσπάθειες κατασκευάστηκε το ιστορικό γήπεδο του Παναθηναϊκού, γνωστόν πλέον ως «Απόστολος Νικολαϊδης»!



Ένα ιστορικό λάθος και η «διόρθωσή» του
Το 1932 ο εκλιπών έπεσε κι αυτός «θύμα» της εμφύλιας διαμάχης που έλαβε χώρα στον Παναθηναϊκό, με… δραματικές συνέπειες για εκεινον.

Συγκεκριμένα, στην διάρκεια των τότε εκλογών υποστήριξε την παράταξη του Σταμάτη Μερκούρη, αντίπαλη εκείνης του Νικόλαου Ξηρού, που αναδείχθηκε νικήτρια και είχε τη στήριξη και του Απόστολου Νικολαΐδη.

Αποτέλεσμα; Η διαγραφή όλων των μελών που έκαναν… αντιπολίτευση, ανάμεσα στα οποία και αυτός! Ωστόσο, 18 χρόνια μετά, το ιστορικό αυτό λάθος… αποκαταστάθηκε και ο Καλαφάτης επανεγγράφηκε στα μητρώα του Συλλόγου.



Με το τριφύλλι και στον τάφο!
Ο Γεώργιος Καλαφατης άφησε την τελευταία του πνοή, όπως αναφέραμε και στο ξεκίνημα, στις 19 Φεβρουαρίου του 1964. Ήταν ημέρα Τετάρτη, στις 5.15μ.μ., με την είδηση του θανάτου του να σκορπά πανελλήνια συγκίνηση και θλίψη, σε φίλους της ομάδας κι όχι μόνο.

Αξίζει να σημειωθεί, πως, μια από τις τελευταίες επιθυμίες του ήταν στον τάφο του να χαραχτεί ένα πράσινο τριφύλλι. Όπως κι έγινε, με την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό να τον συνοδεύει αιώνια!



Σε ένα… παιχνίδι της μοίρας, την χρονιά του θανάτου του, ο Παναθηναϊκός έγραψε ιστορία, κατακτώντας το πρώτο αήττητο πρωτάθλημα από την καθιέρωση της Α' Εθνικής κατηγορίας.

Ρεκόρ το οποίο δεν πρόλαβε να δει ο Καλαφάτης, αλλά φρόντισαν οι αθλητές του Συλλόγου και το αφιέρωσαν στη μνήμη του, ως ελάχιστο φόρο τιμής…