Αλέξανδρος Νικολαϊδης: Οι ατυχίες, οι διακρίσεις, οι στιγμές που συγκίνησε την Ελλάδα

Θρήνο προκάλεσε το πρωί της Παρασκευής (14/10) η είδηση πως ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 43 ετών, εξαιτίας μιας σπάνιας μορφής καρκίνου με την οποία πάλευε εδώ και δύο χρόνια, αφήνοντας φτωχότερο τον ελληνικό αθλητισμό.

Γεννημένος στις 17 Οκτωβρίου του 1979, ο Νικολαΐδης ήταν ακόμα μικρό παιδάκι όταν ξεκίνησε να ασχολείται με το Τάε Κβον Ντο, έχοντας τον ήδη πρωταθλητή πατέρα του για δάσκαλο. Το μεγάλο του ταλέντο φάνηκε από νωρίς και οι πρώτες διακρίσεις δεν άργησαν να έρθουν, με τα πρώτα χρυσά μετάλλια να έρχονται το 1996, όταν ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου τόσο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων, όσο και στο Ευρωπαϊκό. Αυτά ήταν τα πρώτα μετάλλια που κατάφερε να πάρει αθλητής από τη χώρα μας στο άθλημα, με τη συνέχειά του να έμελλε να είναι ακόμα εντυπωσιακότερη.



Έχοντας πρωταγωνιστήσει για μια τετραετία στο επίπεδο των νέων, ο Νικολαΐδης αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000, στο Σίδνεϋ, για την κατηγορία των +80 κιλών! Εκεί, στα 21 του, η ατυχία του χτύπησε την πόρτα, αφού έχοντας φτάσει μια ανάσα από «τη ζώνη των μεταλλίων», έσπασε το δεξί πόδι του, κατά τη διάρκεια του προημιτελικού κόντρα στον Κολομβιανό, Μίλτον Κάστρο. Βλέποντας το όνειρο της κατάκτησης ενός μεταλλίου ο Νικολαΐδης λύγισε, πέφτοντας στο έδαφος και φωνάζοντας προς τη μητέρα του «έσπασε, έσπασε μαμά».



Ο σοβαρός αυτός τραυματισμός τον ανάγκασε να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για σχεδόν δύο χρόνια. Ωστόσο, ο Θεσσαλονικιός δεν το έβαλε κάτω και επέστρεψε πιο δυνατός, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Παίζοντας… εντός έδρας, αυτή η διοργάνωση έμελλε να είναι εκείνη που θα τον εκτόξευε, με τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις να τον εδραιώνουν ανάμεσα στους κορυφαίους. Έχοντας εξασφαλίσει το αργυρό μετάλλιο, κλήθηκε να αντιμετωπίσει στον μεγάλο τελικό τον Νοτιοκορεάτη, Ντάε Σονγκ Μουν, έχοντας 8.000 φιλάθλους στο πλευρό του, σε ένα κατάμεστο γήπεδο! Όμως, 50 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του πρώτου γύρου, ο αντίπαλός του βρήκε με κλοτσιά τον Νικολαΐδη στο κεφάλι, ρίχνοντάς τον στο ταπί και βγάζοντάς τον νοκ-άουτ. Στο για τους περισσότερους highlight της καριέρας του, ο Έλληνας πρωταθλητής σηκώθηκε εμφανώς ζαλισμένος από το έδαφος και αγκάλιασε τον αντίπαλό του, ηρεμώντας τον κόσμο που είχε ξεσπάσει σε αποδοκιμασίες και αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά του! Τα γιουχαΐσματσα μετατράπηκαν σε χειροκροτήματα, με τους δύο αθλητές να βρίσκονται αγκαλιασμένοι, σε μία φάση-ορισμό του Fair Play!



«Πιστεύω ότι οι μεγάλοι αθλητές είναι αυτοί που ξέρουν να χάνουν», δήλωνε μετά το τέλος του αγώνα ο Νικολαΐδης. Έτσι κι αλλιώς, το αργυρό μετάλλιο αποτελούσε από μόνο του μια πολύ μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας, σε ένα άθλημα το οποίο οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε, αλλά το μάθαμε λόγω του Αλέξανδρου!

Μάλιστα, τέσσερα χρόνια αργότερα (2008), στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου, ο Νικολαΐδης επανέλαβε τη μεγάλη αυτή επιτυχία, φτάνοντας πανηγυρικά μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, τον οποίο όμως έχασε στα σημεία (5-4) από έναν ακόμα Νοτιοκορεάτη, τον Τσα Ντονγκ Μιν. Λίγο πριν ταξιδέψει για την Κίνα, είχε στεφθεί για πρώτη φορά στην καριέρα του πρωταθλητής Ευρώπης, κατακτώντας στη Ρώμη το πρώτο του χρυσό μετάλλιο σε επίπεδο ανδρών! Εκείνη την χρονιά ψηφίστηκε από τον ΠΣΑΤ ως «Αθλητής της Χρονιάς» στη χώρα μας!

Το 2009 κατετάγη 5ος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του 2010, στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Το καλοκαίρι του 2012 μπήκε ως σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες στιγμές της «πλούσιας» καριέρας του. Εκείνο το καλοκαίρι, αποκλείστηκε νωρίς και δεν κατάφερε να διεκδικήσει μετάλλιο.



Λίγα χρόνια αφότου αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ασχολήθηκε σταδιακά και με τα κοινά. Τον Μάρτιο του 2019 ανακοινώθηκε πως είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνες τις ευρωεκλογές, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2020 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του κόμματος.



«Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου», ανέφερε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, στη συγκινητική ανάρτησή που δημοσιεύτηκε σήμερα και είχε γραφτεί σε προγενέστερο χρόνο. Ένας άνθρωπος ο οποίος χαρακτηρίστηκε από την καλή του καρδιά, μας έκανε περήφανους και θα μείνει στις μνήμες μας για πάντα.