Η μέρα που βύθισε στο πένθος το πόλο: Είκοσι χρόνια από το ξαφνικό «αντίο» στον Άκη Τσαταλιό

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στον αθλητισμό που το αίμα παγώνει και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Μια από αυτές συνέβη σαν σήμερα, πριν 20 χρόνια, όταν ο Άκης Τσαταλιός άφησε την τελευταία του πνοή στο κολυμβητήριο του Πειραιά, την ώρα που έδινε οδηγίες στις παίκτριες της Βουλιαγμένης.

Μια ζωή στις πισίνες, έγραφε ιστορία

Ο επίλογος στη ζωή του Άκη Τσαταλιού γράφτηκε πολύ σύντομα. Σε ηλικία μόλις 33 ετών. Χρόνια που ήταν αρκετά για να ζήσει μεγάλες στιγμές στις πισίνες, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής.



Γεννήθηκε το 1969 και λίγα χρόνια αργότερα γνώρισε τον υγρό στίβο μέσα από τις ακαδημίες του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης, όπου αγωνίστηκε ως τα 15 του χρόνια. Τότε ήρθε το εισιτήριο για την «πρώτη» ομάδα, με την οποία έζησε μεγάλες στιγμές, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1991 και του Κυπέλλου, το 1996, χρονιά που «κρέμασε» το σκουφάκι του.

Από την πισίνα, στον πάγκο

Το μικρόβιο της προπονητικής είχε μπει ήδη στο αίμα του, δύο χρόνια νωρίτερα. Το 1994 έγινε υπεύθυνος στα τμήματα υποδομής του πόλο γυναικών της Βουλιαγμένης, ανοίγοντας ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή και την καριέρα του.

Με την ομάδα νεανίδων κατέκτησε οκτώ σερί πανελλήνια πρωταθλήματα (1993-2001), ενώ με την ομάδα κορασίδων έφτασε στην κορυφή τέσσερις φορές (1995, 1997, 1998, 2000), αναδεικνύοντας σπουδαίες πρωταθλήτριες που έγραψαν ιστορία στο άθλημα.

Η αναρρίχηση στην Ευρώπη

Δεν άργησε η «προαγωγή» στην πρώτη ομάδα. Το 1997 ανέλαβε ως πρώτος προπονητής τη γυναικεία ομάδα πόλο του ΝΟΒ και πανηγύρισε με το «καλημέρα», αφού στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας.



Η μεγαλύτερη στιγμή ήρθε τρία χρόνια αργότερα. Το όνομά του γράφτηκε με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία της Βουλιαγμένης, αφού την οδήγησε στον πρώτο -από τους πολλούς- ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της. Η ξέφρενη πορεία της ομάδας σταμάτησε στον τελικό του Len Trophy, όπου ηττήθηκε από την Παλέρμο με 14-8.

Η μέρα που «έσβησαν» όλα

Ήταν 10 Μαρτίου του 2002, όταν ο Άκης Τσαταλιός πήγε στο Εθνικό κολυμβητήριο του Πειραιά, για το παιχνίδι πρωταθλήματος της Βουλιαγμένης με τον Εθνικό. Κανείς δεν γνώριζε πως αυτή θα ήταν η μέρα που το ελληνικό πόλο θα βυθιζότανε στο πένθος.

Ο 33χρονος προπονητής βρισκόταν μπροστά στον πάγκο, όρθιος, δίνοντας οδηγίες στις παίκτριές του μετά το τρίτο οκτάλεπτο του ματς, όταν κατέρρευσε. Λίγο δίπλα καθόταν οι γονείς του, η σύζυγός του, Πέπη, και ο δύο ετών γιος τους... Αμέσως σήμανε συναγερμός.

Η καρδιά του επανήλθε τρεις φορές, κατά τη διάρκεια της διακομιδής του στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο, όμως, τελικά, τον πρόδωσε. Μεταφέρθηκε στο Γενικό κρατικό Νίκαιας, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η διάγνωση ήταν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ο Άκης Τσαταλιός δεν ξεχνιέται. Η μνήμη του τιμάται από τη Βουλιαγμένη, με τουρνουά πόλο γυναικών που διοργανώνει κατά καιρούς, ενώ το όνομά του ακόμα συζητείται ανάμεσα σε συμπαίκτες που έχουν αγωνιστεί στο πλευρό του, παίκτριες που έχουν πρωταγωνιστήσει υπό τις οδηγίες του και φίλους που έκανε όλα τα χρόνια που πέρασε εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.