El Dorado: Η Super League γεννήθηκε στην... Κολομβία!

Ποδόσφαιρο εναντίον χρημάτων! Το ρομαντικό αυθεντικό άθλημα της λαϊκής τάξης έχει μπει στο… στόχαστρο τις τελευταίες ημέρες, με τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες να στήνουν μια λίγκα, με μοναδικό στόχο το κέρδος των δισεκατομμυριούχων ιδιοκτητών των συλλόγων.

Η European Super League «δημιουργήθηκε» σε θεωρητικό επίπεδο πριν από τρεις ημέρες και… χάλασε χθες! Όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος είχε χωριστεί στη μέση, με τους ποδοσφαιρόφιλους ωστόσο, τους απλούς ρομαντικούς, να στρέφονται εναντίον αυτής της διοργάνωσης από την πρώτη στιγμή.

Πάμε όμως να κάνουμε μια αναδρομή, καθώς δεν επιχειρήθηκε πρώτη φορά αυτό το εγχείρημα. Γυρνάμε το χρόνο πίσω σχεδόν 70 χρόνια πριν...

El Dorado: Η πρώτη... Super League που απέτυχε!

Τη δεκαετία του 1950 το ποδόσφαιρο της Κολομβίας κατάφερε να κεντρίσει την προσοχή του κόσμου με αυτό που πήγε να κάνει. Ήθελε να μαζέψει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές και να δημιουργήσει μια ξεχωριστή λίγκα. Όπως είναι λογικό, οι ερασιτεχνικές ομάδες αντέδρασαν , η Ομοσπονδία θέλησε να ασκήσει βέτο και η FIFA να διαμηνύει πως όλοι οι παίκτες δεν θα μπορούν να λάβουν μέρος στις εθνικές τους ομάδες, κάτι το οποίο σήμαινε πως θα υπήρξε μείωση των εσόδων. Εν μέρει ήταν ένα εγχείρημα που έγινε σε ένα... βράδυ, είχε και τα καρτέλ από πίσω του, ενώ θα μπορουσε να διαλυσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τραβώντας όλους τους παίκτες στην Κολομβία.



Εκείνη η δεκαετία ήταν γεμάτη εντάσεις πολιτικού περιεχομένου, με τη δολοφονία του ηγέτη του κόμματος των Φιλελεύθερων, Χόρχε Ελίεσερ Γκαϊτάν να κορυφώνει τη βία και την αναρχία.

Έτσι ο πρόεδρος της Κολομβίας, Λουίς Οσπίνα Πέρες, στράφηκε στο ποδόσφαιρο για να εξομαλυνθούν οι καταστάσεις, με μια σειρά ενεργειών. Πλήρωνε τους ποδοσφαιριστές, έδινε υπηκοότητες και βίζες. Έδωσε μέχρι και 10 χιλ. πέσος της Κολομβίας στη νικήτρια ομάδα.

Η αρχή των πάντων: Ο Ντι Στέφανο και οι άλλες σπουδαίες μεταγραφές της… Super League της Κολομβίας

Γενικότερα, πάντως, εκείνο το διάστημα τα πράγματα ήταν τεταμένα σε όλη τη Λατινική Αμερική. Στην Αργεντινή οι ποδοσφαιριστές ήταν σε κόντρα με τον Χουάν Ντομίνγκο Περόν, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το πρωτάθλημα να τελειώσει με παίκτες από τις ομάδες νέων. Την ίδια ώρα, η Dimayor, διοργανώτρια του πρωταθλήματος, βρισκόταν σε μεγάλη κόντρα με την ομοσπονδία της Κολομβίας. Αυτό στάθηκε ως αφορμή να τιμωρηθεί με αποκλεισμό η εθνική ομάδα της Κολομβίας από τη FIFA. Κάπου εκεί, έγινε η μεγάλη αρχή για την... Super League του παρελθόντος.

Ο θρυλικός Αδόλφο Πεδερνέρα αποχώρησε από τη Ρίβερ Πλέιτ και μετακόμισε στην Κολομβία για λογαριασμό των Μιγιονάριος το 1949. Στα... καπάκια και συγκεκριμένα δύο μήνες αργότερα, δύο συμπαίκτες του και επίσης σπουδαίοι ποδοσφαιριστές του παρελθόντος πήγαν στην Μιγιονάριος επίσης. Ο ένας ήταν ο Νέστορ Πίπο Ρόσι, ο άλλος ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο! Η αρχή είχε γίνει, οι ποδοσφαιριστές έβλεπαν ως ιδιαίτερα ελκυστικό προορισμό την Κολομβία αλλά και τους λογαριασμούς τους να φουσκώνουν με μπόλικα χρήματα!



Η Μιγιονάριος είχε γίνει μια σπουδαία ομάδα, που μοίραζε πεντάρες για δέκα σερί αγώνες! Μπορούσαν να σκοράρουν πολλά περισσότερα γκολ, αλλά υπήρχε συμφωνία να μην ανεβαίνει παραπάνω ο δείκτης του σκορ δείχνοντας σεβασμό στους αντιπάλους τους. Ήθελαν να διασκεδάζουν το ποδόσφαιρο και το πλήθος στις κερκίδες, που είχε αγκαλιάσει τη διοργάνωση. Ωστόσο, σε ένα ματς ο Περουβιανός επιθετικός, Ισμαέλ Σόρια, σκόραρε έκτο γκολ σε ματς! Οι συμπαίκτες του ήταν έξαλλοι, ωστόσο ο Σόρια το έκανε για να πάρει ένα πριμ που υπήρχε για τον σκόρερ του τελευταίου τέρματος του αγώνα!

Τον επόμενο χρόνο, περισσότεροι από 100 «ξένοι» ποδοσφαιριστές πήγαν στην Κολομβία, με τους μισούς και πλέον να είναι Αργεντινοί. Ένας από αυτούς ο σπουδαίος Λιθουανός Βίκτορ Κρισκουόνας Βιτάουτας, ο οποίος μεγάλωσε στην Αργεντινή και μετέπειτα κατέκτησε στην Κολομβία το πρωτάθλημα με την Ντεπορτίβο Κάλδας. Η Ντεπορτίβο Κάλι απέκτησε τον Περουβιανό, Βαλεριάνο Λόπες, ο οποίος απέρριψε την Ρεάλ Μαδρίτης για χάρη της. Για τον Λόπες πάντως ο... μύθος λέει πως έχασε μερικά παιχνίδια λόγω ενός τραυματισμού στο πόδι, ο οποίος προήλθε από κλωτσιά σερβιτόρας γιατί της έπιασε το στήθος. Υπήρχαν αρκετά ανάλογα... περίεργα περιστατικά, πάντως. Ένα ακόμη ήταν όταν ο Ελένο ντε Φρέιτας βρέθηκε πολλές φορές μεθυσμένος στην παραλία του Μπαρανκίλα, ενώ ο ίδιος είχε προσπαθήσει να πάρει τα χρήματα που του έδωσε η ομάδα του και να φύγει από τη χώρα με προορισμό το Μαϊάμι, αλλά συνελήφθη στο αεροδρόμιο και στη συνέχεια... απελάθηκε.



Τα δίχτυα των Κολομβιανών έφτασαν μέχρι την Αγγλία. Η Σάντα Φε το 1950 απέκτησε τους Νιλ Φράνκλιν, Τζορτζ Μάουντφορντ και Τσάρλι Μίτεν, με τον τελευταίο να είναι ένας σπουδαίος εξτρέμ που αγωνιζόταν στη Γιουνάιτεντ. Ο Μίτεν και οι συμπατριώτες του πήραν σπουδαία χρήματα για την εποχή: Μπόνους υπογραφής 6 χιλ. ευρώ και εβδομαδιαίες αποδοχές 120 ευρώ. Ποσά δέκα φορές μεγαλύτερα από αυτά που λάμβαναν στην Αγγλία. Ποδοσφαιριστές επίσης από την Ουρουγουάη, αλλά και από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης ακολούθησαν το ίδιο δρομολόγιο και το πρωτάθλημα της Κολομβίας είχε γίνει ιδιαίτερα ελκυστικό. Υπήρχε επίσης η Σαμάριος που είχε γεμίσει το ρόστερ της με Ούγγρους, όπως ο Γκιούλα Ζενγκελέρ, αλλά είχε και τον σπουδαίο Αυστριακό, Ρούντι Στρίτιχ.



Τα παιχνίδια είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζονται ως γιορτές. Δήμαρχοι, πολιτικοί, διασημότητες και όμορφες βασίλισσες ήταν επίτιμοι καλεσμένοι, ακόμη και για να κάνουν την σέντρα του αγώνα. Ήταν οι πρώτες παρουσίες γυναικών στο ποδόσφαιρο, ενώ δημιουργήθηκε ομάδα γυναικών της Σάντα Φε που διέλυσε με 17-5 την αντίστοιχη της Μιγιονάριος σε ένα ματς-εκδήλωση πριν από αγώνα ομάδων ανδρών.

Το παράδειγμα των παραπάνω ομάδων ακολούθησαν κι άλλοι σύλλογοι της χώρας που δήλωσαν συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Όπως η Κούκουτα Ντεπορτίβο που υπέγραψε τη... μισή εθνική Ουρουγουάης που πήρε το Μουντιάλ, αλλά και η Ντεπορτίβο Περέιρα που στηρίχθηκε σε πολλούς Παραγουανούς.

«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»

Τον προηγούμενο χρόνο η FIFA έστειλε στην Κολομβία ένα αυστηρό τελεσίγραφο: να επιστέψει τους «κλεμμένους» παίκτες, αλλιώς θα αντιμετωπίζουν μόνιμη απέλαση. Η λίγκα συμφώνησε και υπέγραψε το λεγόμενο Σύμφωνο της Λίμα, που δεσμεύεται να αφαιρέσει όλες τις μεταγραφές που έγιναν έως το 1954 για να επιστρέψει η εθνική ομάδα στις διοργανώσεις.

Ο Πεδερνέρα επέστρεψε στην Αργεντινή να παίξει ακόμη μια σεζόν στην Ουρακάν. Ο Ντι Στέφανο από τη μεριά του ήταν ο… τυχερός, αφού είχε προτάσεις από Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Ρίβερ Πλέιτ, αλλά τελικά κατέληξε στην Μαδρίτη.



Γενικότερα οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές πήραν τον δρόμο της επιστροφής, γυρνώντας ως επί το πλείστον στις πατρίδες ή παίρνοντας μεταγραφή σε άλλες ομάδες. Αυτή η μορφή Super League που προσπάθησαν να δημιουργήσουν πριν από 70 χρόνια οι Κολομβιανοί κράτησε περισσότερο από τα σημερινά σχέδια, αλλά δεν διήρκησε και… έναν αιώνα, αλλά τρία χρόνια.

Το όλο εγχείρημα είχε πολλές βλέψεις, τράβηξε αρκετούς οπαδούς, αλλά τελικά απέτυχε και αυτό, αφού δεν ήταν δυνατό οι ομάδες να μπουν πάνω από την εθνική Κολομβίας και αυτή να διαλυθεί.