Ρονάλντο Ναζάριο: Η φανέλα με το νούμερο 9

Πριν από 46 χρόνια στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, γεννήθηκε ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα. Λίγα χρόνια αργότερα το παιδί αυτό, θα μετρούσε 357 γκολ, 1 Χρυσή Μπάλα, 2 κατακτήσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου αλλά και πολλούς τραυματισμούς οι οποίοι πιθανώς του στέρησαν τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

Η φανέλα με του νούμερο 9 αποκτούσε άλλη αξία όταν το όνομα του τυπωνόταν πάνω σε αυτή και η θέση του επιθετικού εξελίχθηκε στην ομορφότερη μορφή τέχνης. Ο Ρονάλντο Ναζάριο, δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιριστής που κατέρριψε κάθε λογής ρεκόρ στην εποχή του, αλλά ήταν ο πιο επιδραστικός στράικερ στην ιστορία του αθλήματος.

Από τις ΗΠΑ και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ως τη Γερμανία το 2006, το «φαινόμενο» χάρισε στο φιλοθεάμων κοινό, εικόνες οι οποίες ακόμα και στην εποχή της τεχνολογίας και της υψηλής ανάλυσης που ζούμε έμοιαζαν με σκηνές από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

To sport-fm.gr, θυμάται τις στιγμές του Βραζιλιάνου κατά την παρουσία του στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Όταν «κατακτάς» τον κόσμο στα 18

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ, αποτέλεσε το πρώτο... σχολείο για τον Ρονάλντο, καθώς μη έχοντας κλείσει καν τα 18 του χρόνια συμπεριλήφθηκε στην αποστολή από τον Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα. Η «σελεσάο» διέθετε στο ρόστερ της επιθετικούς παγκόσμιας κλάσης όπως ο Μπεμπέτο και ο Ρομάριο, αλλά και παίκτες όπως ο Ντούνγκα στο κέντρο και ο Λεονάρντο στο αριστερό άκρο της άμυνας.

Μάλιστα, ο νεαρός τότε, Ρονάλντο δεν αγωνίστηκε σε κανένα παιχνίδι παρότι η Βραζιλία έφτασε μέχρι το τέλος της διαδρομής και την κατάκτηση του τροπαίου. Ωστόσο, στις 26 Ιουνίου είδε το μεγάλο του ταλέντο, τον Ρομπέρτο Μπάτζο, να απομυθοποιείται μπροστά στα μάτια του μετά το περιβόητο χαμένο πέναλτι που χάρισε το 4ο τρόπαιο στη «σελεσάο».

Οι εμπειρίες είχαν ήδη μαζευτεί για τον Ρονάλντο και το μέλλον όπως μετέπειτα αποδείχθηκε θα ήταν λαμπρό.

Το ρεσιτάλ στα γήπεδα της Γαλλίας και το μυστήριο του τελικού

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, η Βραζιλία είχε ως μοναδικό στόχο να κάνει το repeat με τον Ρονάλντο πλέον σε ρόλο ηγέτη. Ως παίκτης της Ίντερ εκείνη την εποχή, κατάφερε να κάνει τη δουλειά που ήξερε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη διοργάνωση. Να σκοράρει. To έκανε αρχικά στην αναμέτρηση της 2ης αγωνιστικής των ομίλων απέναντι στο Μαρόκο, το επανέλαβε στη φάση των «16» πετυχαίνοντας δύο τέρματα απέναντι στη Χιλή και βρήκε δίχτυα για τελευταία φορά σε εκείνο το τουρνουά στον ημιτελικό με την Ολλανδία.

Ένας αδιαμφισβήτητος ηγέτης που στον τελικό απέναντι στην οικοδέσποινα Γαλλία, έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό αφήνοντας εκατομμύρια συμπατριώτες του αποσβολωμένους μπροστά από τις... παλαιάς κοπής τηλεοράσεις τους να παρακολουθούν τον Ζινεντίν Ζιντάν να σηκώνει το τρόπαιο έχοντας σκοράρει δις.



Ωστόσο, το... σίκουελ Ρονάλντο, θα προβαλλόταν στις οθόνες μας τέσσερα χρόνια αργότερα.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο που τον καθιέρωσε ως «φαινόμενο»

Ιαπωνία. Καλοκαίρι 2002. Η αποστολή για την εθνική Βραζιλία είχε έναν σκοπό με το... κωδικό όνομα «επιστροφή» στην κορυφή. Και πως να μην γίνει κάτι τέτοιο; Η ομάδα της «σελεσάο» ήταν πραγματικά χάρμα οφθαλμών και ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να «λυπόμαστε» που δεν την είδαμε αργότερα χρονικά, είναι μόνο η χαμηλής ποιότητας εικόνα που υπήρχε εκείνη την εποχή συγκριτικά με σήμερα.

Θα ήταν κάτι το διαφορετικό να έβλεπε κανείς στις μέρες μας το γκολ φάουλ του Ροναλντίνιο απέναντι στην Αγγλία ή τις απίστευτες εμφανίσεις του Ρονάλντο κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Λίγες ημέρες πριν μεταγραφεί στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο κορυφαίος στράικερ όλων των εποχών έκανε απίστευτα πράγματα στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας.

Με συνοδοιπόρους τον Ροναλντίνιο και τον Ριβάλντο, το «φαινόμενο» καθήλωσε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με τα 8 τέρματα που πέτυχε. Και το ένα σημαντικότερο από το άλλο με αποκορύφωμα τα δύο εκείνα στον τελικό της Γιοκοχάμα απέναντι στην Γερμανία.



Ποιος να μας έλεγε, ότι ένας ποδοσφαιριστής με τόσους τραυματισμούς τα προηγούμενα χρόνια θα ήταν τόσο καθοριστικός και θα έγραφε τέτοια ιστορία έχοντας πετύχει 12 τέρματα σε μολις δύο συμμετοχές του σε Παγκόσμια Κύπελλα. Μόνο ο ίδιος!

Το «αντίο» στα... παγκόσμια γκολ

Ήταν ήδη γνωστό, ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία θα ήταν και το τελευταίο στην «χρυσή» καριέρα του Ρονάλντο. Τα χρόνια είχαν περάσει, ο Βραζιλιάνος μεγάλωνε και η υψηλή ποιότητα ανάλυσης είχε μπει στις ζωές μας.

Αυτό δεν είχε καμία σημασία γιατί το κορυφαίο «9» όλων των εποχών είχε μια αποστολή. Να πετύχει τρία γκολ, να ξεπεράσει τον Γκερντ Μίλερ και να χρηστεί ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Challenge accepted!

Η αρχή έγινε στις 22 Ιουνίου απέναντι στην Ιαπωνία για τη φάση των ομίλων. Δύο γκολ απέναντι στους «σαμουράι», 3-0 για τη Βραζιλία και πρόκριση στους «16». Εκεί αντίπαλος για τον 30χρονο αλλά... λαβωμένο Ρονάλντο, ήταν η εντυπωσιακή Γκάνα. Χρειαζόταν μόνο ένα γκολ για να ανέβει στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ και δεν χάλασε το χατίρι σε κανέναν. Δεν χρειάστηκε ούτε πέντε λεπτά.

Κάθετη πάσα του Κακά, κίνηση του Ρονάλντο, που με την αγαπημένη του ντρίμπλα απέφυγε τον Κίνγκστον κάνοντας το 1-0! Αυτό ήταν! Η κορυφή ήταν δική του! Μόλις είχε πετύχει το 15ο γκολ του στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων που τον τοποθετούσε στην 1η θέση όλων των εποχών στη συγκεκριμένη λίστα.



Είμαστε τυχεροί όσοι ζήσαμε στην εποχή του «φαινόμενου». Του Βραζιλιάνου στράικερ που τίμησε τη φανέλα με το νούμερο «9» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, χαρίζοντας μας στιγμές απείρου κάλλους, ασύγκριτης ποδοσφαιρικής ποιότητας και εκτελεστικής δεινότητας. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν δεν είχε στην καριέρα του όλους αυτούς τους σοβαρούς τραυματισμούς.

Επιμέλεια: Γιώργος Ζαχαρίου