Το Painkiller επιστρέφει στο σήμερα του gaming

Άρρηκτα «δεμένο» την παλιά σχολή των FPS, ήταν ο απόλυτος ορισμός του «πρώτα πυροβόλησε και μετά κάνε τις ερωτήσεις», αν και η μοναδική ερώτηση που διατυπωνόταν -και αυτή όχι πάντα- ήταν το «που είναι η έξοδος». Αν λάβει κανείς υπόψιν του το γεγονός ότι κυκλοφόρησε το 2004, ο τίτλος ήδη απευθύνονταν σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Το αποτέλεσμα;

Το Painkiller αγαπήθηκε από ένα -όχι και τόσο μεγάλο- πιστό κοινό και όλους τους υπόλοιπους τους άφησε αδιάφορους. Η People Can Fly μετά την κυκλοφορία του αποφάσισε να προχωρήσει σε άλλα μονοπάτια (αναπτύσσοντας τα Bulletstorm και Gears of War: Judgement), αφήνοντας το όνομα Painkiller στα χέρια πολλών και διαφορετικών developers, μέχρι σταδιακά να χαθεί το ενδιαφέρον. Τα χρόνια όμως πέρασαν και τώρα ήρθε η σειρά της The Farm 51 να «επανορθώσει» με το Painkiller: Hell & Damnation.



Τι είναι το Hell & Damnation; Μα φυσικά το remake του πρώτου “Painkiller” και του πολύ καλού expansion του “Battle out of Hell”. Ή μάλλον… σχεδόν. Για την ακρίβεια έχουμε 14 από τα καλύτερα επίπεδα (κατά τη γνώμη της ομάδας ανάπτυξης, πάντα) επίπεδα του πρώτου τίτλου και του expansion του, «εκμοντερνισμένα» με τη βοήθεια της Unreal Engine 3. Οι περισσότεροι εχθροί επιστρέφουν (μαζί με ορισμένους καινούριους), όπως και τα… εργαλεία του Daniel, έτοιμα και πρόθυμα να στείλουν τα πλάσματα της κόλασης σε… κάποιο άλλο μέρος (χειρότερο ίσως;). Το σενάριο για κάποιο λόγο φαίνεται ακριβώς το ίδιο, με τον πρωταγωνιστή να έχει εξαπατηθεί και για ακόμη μια φορά να του δίνεται η υπόσχεση ότι τελικά θα βρεθεί ξανά με την αγαπημένη του, μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να μαζέψει 7000 ψυχές και να τις παραδώσει στον ίδιο τον θάνατο. Έτσι λοιπόν, για ακόμη μια φορά, ο ήρωας μας οπλίζεται με υπομονή και ότι όπλο βρίσκει μπροστά του και όποιον πάρει ο… Daniel (για λογαριασμό του Χάρου).

Για άλλη μια φορά λοιπόν, στα ίδια επίπεδα, κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα, με μοναδική διαφορά ότι αυτή τη φορά τα πάντα φαίνονται καλύτερα. Και πιο σύντομα. Για την ακρίβεια, o Χάρος είπε να μη κουράσει, έτσι η όλη περιπέτεια μετά βίας θα ξεπεράσει τις τέσσερις ώρες. Όλα τα υπόλοιπα είναι έτσι ακριβώς όπως ήταν το 2004.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ