Παρουσίαση του MGS V: Ground Zeroes

Όταν ο Big Boss λέει στην αρχή του Ground Zeroes, απευθυνόμενος στον ίδιο τον παίκτη, “Kept you waiting, huh”, κυριολεκτεί.

Έξι αναθεματισμένα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που χειριστήκαμε κάποιον από τους δύο υπερστρατιώτες με το κωδικό όνομα Snake και στο μεσοδιάστημα το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να παίζουμε ξανά και ξανά το εκάστοτε Metal Gear Solid Collection και να αναλύουμε εξονυχιστικά τα trailer του επερχόμενου Phantom Pain, μήπως και βρούμε κάποιο στοιχείο για τον Gray Fox.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να πιάσουμε στα χέρια μας το νέο Metal Gear, όμως αυτό δεν έγινε ακριβώς όπως περιμέναμε. Η Konami αποφάσισε να σπάσει το Metal Gear Solid V σε δύο μέρη: στον πρόλογο (Ground Zeroes) και στο κύριο μέρος του παιχνιδιού (Phantom Pain), το οποίο αναμένεται να εμφανιστεί σε κάτι λιγότερο από δύο χρόνια.



Στην πορεία υπερκοστολόγισε αυτό τον πρόλογο, υποτιμώντας την τάση του internet να εστιάζει στην αρνητική διάσταση τέτοιων θεμάτων. «30 ευρώ για ένα demo 2 ωρών» είναι η πιο συνηθισμένη φράση που διαβάζει κανείς αυτές τις μέρες online, από χρήστες που έμειναν σε εκείνο το αρχικό tweet και δεν εξετάζουν το Ground Zeroes ως προς το τι προσφέρει συνολικά.

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes Image 01 Το πιο προφανές που προσφέρει είναι κάτι που ακόμη βλέπουμε με το κιάλι στη νέα γενιά: 60 -καρφωμένα- frames ανά δευτερόλεπτο, σε ανάλυση 1080p, τουλάχιστον στην έκδοση του PlayStation 4, η οποία ήταν και η βασική έκδοση δοκιμής.

Ο αρχικός προσανατολισμός της Fox Engine προς τις current-gen κονσόλες φαίνεται σε κάποια σημεία, κυρίως στην γωνιώδη απόδοση κάποιων στρογγυλών αντικειμένων και την φτωχή αποτύπωση των φυτών, όμως διαπρέπει στους τομείς του φωτισμού, της αληθοφανούς αποτύπωσης των υλικών και του επιπέδου λεπτομέρειας γενικότερα.

Όταν αυτά συνδυάζονται με την ομαλότητα της δράσης, το αποτέλεσμα είναι ένας εκπληκτικός οπτικά τίτλος, που πολλές φορές φλερτάρει με την ψευδαίσθηση του φωτορεαλισμού, υποβοηθούμενος και από το εξαιρετικό animation, τόσο σε επίπεδο μεμονωμένων κινήσεων όσο και σε επίπεδο animation blending.

Στις current-gen εκδόσεις έχουμε, φυσικά, χαμηλότερη ανάλυση, αλλά αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι το frame rate, το οποίο έχει ως στόχο τα 30 καρέ, χωρίς όμως να τον πετυχαίνει αδιάλειπτα. Η ποιότητα όμως της απεικόνισης αφήνει πολλές φορές με ανοικτό το στόμα, ακόμη και σε αυτές τις εκδόσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ