Viva DEF LEPPARD

Όλα τα πράγματα στη ζωή, έχουν να κάνουν με βιώματα. Πολλοί πιθανώς να πιστεύουν ότι ξεκίνησα να ακούω rock/metal μουσική με ακραίο progressive της εποχής μου. Όμως ο πρώτος rock δίσκος που άκουσα, ήταν το “Pyromania” των DEF LEPPARD και από τότε κόλλησα με το συγκρότημα, συγχωρώντας του ακόμα και ανοσιουργήματα τύπου “Slang”.

Μία από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές των συνεντεύξεων που έχω κάνει, ήταν μερικά χρόνια πριν, με τον Rick Allen, που ένιωθα τρακ σαν μικρό παιδάκι. Το νέο, πολύ καλό, live άλμπουμ του γκρουπ, έχει ήδη κυκλοφορήσει και η ευκαιρία που μου δόθηκε να συνομιλήσω τηλεφωνικά με τον κιθαρίστα του γκρουπ, Vivian Campbell, δεν χανόταν με τίποτα.

Όχι μόνο επειδή ανήκει στους DEF LEPPARD, αλλά κι επειδή πριν λίγους μήνες ανακοίνωσε ο ίδιος ότι πάσχει από μία μορφή λευχαιμίας, το λέμφωμα Hodgkin και δίνει πραγματικά μαθήματα αξιοπρέπειας αλλά και του πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τέτοιες καταστάσεις, χωρίς μάλιστα να χάνει το χιούμορ του. Παρακάτω, ακολουθεί μία πολύ προσωπική συνέντευξη, σε πολύ χαλαρό ύφος, όπου ο Campbell, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «τεμπέληδες» τους DEF LEPPARD και δεν σταμάτησε να μας υπενθυμίζει πόσο πολύ αγαπά τους THIN LIZZY…

Όλα καλά Vivian. Εσύ πες μου πως είσαι… Πως πάνε τα πράγματα με τον καρκίνο;

Είμαι καλά. Τελείωσα τις χημειοθεραπείες πριν από ένα μήνα και τώρα περιμένω το γιατρό μου να μου δώσει τα τελικά αποτελέσματα να δούμε αν έχει φύγει τελείως ο καρκίνος (σ.σ. μόλις χθες, 5/11, δήλωσε ο ίδιος ότι οι εξετάσεις του ήταν καθαρές και το λέμφωμα Hogkins έχει φύγει εντελώς!!!). Αισθάνομαι όμως πραγματικά καλά.

Είναι πολύ καλό που σε ακούμε κι αισθάνεσαι καλά. Ξέρω ότι το κράτησες κρυφό για αρκετό καιρό ακόμα και από τα στενά συγγενικά σου πρόσωπα. Τι σε έκανε τελικά, να αποφασίσεις να βγεις δημόσια και να δηλώσεις ότι πάσχεις απ’ αυτή την ασθένεια;

Βασικά, τον Μάιο, άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου κι έπρεπε να δω τι θα κάνω. Είχα την επιλογή να φορέσω περούκα και μάλιστα είχα παραγγείλει μία, πριν από τις χημειοθεραπείες. Δεν αισθανόμουν όμως καθόλου καλά όταν τη φόρεσα. Ήταν πάρα πολύ άβολα για μένα και δεν την άντεχα.

Να σου πω την αλήθεια, φαίνεσαι πολύ cool τώρα. Είναι και η μόδα να ξυρίζουν οι άντρες τα κεφάλια τους!

Να σου πω την αλήθεια, είμαι 51 ετών κι έχω βαρεθεί να έχω μακριά μαλλιά απ’ όταν με θυμάμαι. Βρήκα λοιπόν μία πολύ καλή δικαιολογία να έχω ένα κούρεμα «ενηλίκου», με κοντά μαλλιά, οπότε είμαι ΟΚ με αυτό. Τώρα άρχισαν να ξαναβγαίνουν τα μαλλιά μου, οπότε θα τα κρατήσω πιο κοντά.

Δουλεύεις πολύ σκληρά αυτόν τον καιρό, με τους LAST IN LINE και τους DEF LEPPARD. Πιστεύεις ότι το να δουλεύεις όπως συνήθως, είναι ο καλύτερος τρόπος για να δώσεις αυτή τη μάχη;

Απολύτως. Η δουλειά έχει παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο για την ανάρρωσή μου. Είναι σημαντικό να έχεις έναν σκοπό, κάτι να κάνεις. Μου αρέσει να ξεκουράζομαι βέβαια, αλλά περισσότερο μου αρέσει να παίζω κιθάρα και να σου πω την αλήθεια, νομίζω ότι τώρα παίζω καλύτερα από ποτέ. Πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτό, έπαιξε μία περιοδεία που είχα κάνει πριν μερικά χρόνια με τους THIN LIZZY, που με ξαναέβαλε στο τριπάκι να αγαπήσω εκ νέου την κιθάρα. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα και μία πολύ μεγάλη πρόκληση. Οι THIN LIZZY είναι μακράν το αγαπημένο μου συγκρότημα, λατρεύω τον Scott Gorham και τον Brian Robertson, αλλά τους ευγνωμονώ που με έφεραν σε επαφή με τον άνθρωπο που μ’ έκανε να πιάσω την κιθάρα όταν ήμουν έφηβος στο Belfast, την πιο σημαντική μου επιρροή, τον μεγάλο Gary Moore. Βγαίνοντας κάθε βράδυ να παίζεις τραγούδια σαν το “Black rose”, είναι πραγματική πρόκληση κι αυτό με έκανε να φωνάξω τον Jimmy Bain και τον Vinnie Appice και να ξεκινήσω το project, THE LAST IN LINE.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο rockhard.gr