Metro: Last Light, το καλύτερο φετινό PC FPS

Σε συνεργασία με τον Dmitry Glukhovsky, η 4A Games κυκλοφόρησε το Metro 2033, έναν τίτλο βασισμένο στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα. Αν και δεν ακολουθούσε πιστά τη πλοκή του βιβλίου, το Metro 2033 καθιερώθηκε στη συνείδηση του κοινού, «βυθίζοντας» τους παίκτες στην ζοφερή ατμόσφαιρα ενός δυστοπικού μέλλοντος, σε έναν κόσμο που έχει ολοκληρωτικά καταστραφεί από τις φλόγες της πυρηνικής αποκάλυψης. Παρά τα προβλήματά του, ο τίτλος αγαπήθηκε από τους gamers και απέκτησε το δικό του φανατικό κοινό, που ανυπομονούσε να για τη συνέχεια. Η 4A δε θα μπορούσε να αρνηθεί - και έτσι το Metro: Last Light είναι γεγονός, μεταφέροντας για άλλη μια φορά τους παίκτες στον υπόγειο κόσμο της μεταπυρηνικής Μόσχας. Το σκηνικό είναι οικείο. Είναι όμως και απαλλαγμένο από τα προβλήματα του πρώτου μέρους αυτής της συναρπαστικής περιπέτειας;



Πρωταγωνιστής είναι για ακόμα μια φορά ο νεαρός Artyom, ο οποίος τελικά διάλεξε να εξολοθρεύσει τους Dark Ones, τα μυστηριώδη πλάσματα που απειλούσαν τους κατοίκους του σταθμού του, αλλά και όλου του μετρό. Οι Rangers των υποδέχθηκαν στις τάξεις τους, ενώ κατέλαβαν και τον σταθμό D6, χρησιμοποιώντας τον σαν το νέο κέντρο επιχειρήσεών τους. Ένα χρόνο μετά, ο αινιγματικός Khan κάνει ξανά την εμφάνισή του, ενημερώνοντας τον Artyom και τους Rangers πως ένας Dark One επέζησε της επίθεσης. Ο Khan πιστεύει πως αυτό το πλάσμα είναι το κλειδί για την επιβίωση των ανθρώπων, μια άποψη που οι Rangers δε συμμερίζονται. Έτσι στέλνουν τον Artyom να «ολοκληρώσει» την αποστολή του και να εξοντώσει τον τελευταίο επιζώντα του είδους. Στο ταξίδι του ο Artyom θα βρεθεί στο επίκεντρο της προετοιμασίας ενός πολέμου που προμηνύει σκοτεινές μέρες για τους λιγοστούς επιζώντες, ενώ θα ανακαλύψει καλύτερα τον ίδιο του τον εαυτό, με τη βοήθεια ενός αναπάντεχου συνταξιδιώτη. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει το ταξίδι του πρωταγωνιστή μας, που βασίζεται πολύ πάνω στην ιστορία και τον τρόπο που αυτή εκτυλίσσεται για να μας παραδώσει μια εμπειρία που δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Τα σύντομα, γραμμικά επίπεδα μπορεί να μην επιτρέπουν την ελευθερία κινήσεων που θα ήθελε κανείς, ωστόσο κάνουν μια εξαιρετική δουλειά στο να κρατάνε έναν πολύ καλό ρυθμό, με τα απαραίτητα διαλείμματα, χωρίς να κουράζουν. Τα stealth σημεία δίνουν ξανά το παρόν, αυτή τη φορά σχεδιασμένα καλύτερα και με περισσότερες επιλογές, δίνοντας ένα ηχητικό σήμα όταν πρόκειται να αποκαλυφθεί η θέση μας από τους αντιπάλους.

Ο πάντα χρήσιμος μετρητής φωτός βοηθάει στο να γνωρίζουν οι παίκτες πότε είναι ορατοί, αν και ορισμένες φορές μπορεί να είναι ακριβώς μπροστά από έναν εχθρό και αυτός απλά να μην μπορεί να τους ανακαλύψει, επειδή είναι (θεωρητικά) στο σκοτάδι.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ