Machete Kills: Ο Machete δεν tweetάρει!

Αν το όνομά σας δεν είναι Machete όμως, μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε άσκοπα τις παρακάτω αράδες για να αποφασίσετε αν θα δείτε την ταινία σήμερα το απόγευμα ή σήμερα το βράδυ. Ένας παρανοϊκός Μεξικανός αρχηγός καρτέλ-επαναστάτης με διχασμένη προσωπικότητα απειλεί να φυτέψει πυραύλους στην Washington. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τον οποίο υποδύεται ο Charlie Sheen, βασισμένος πάνω από όλα στην κοινή λογική, απευθύνεται στον Machete. Ο άτρωτος κάφρο-Μεξικανός προσγειώνεται χαλαρά στο έδαφος από την κρεμάλα στην οποία βρισκόταν και ξεκινάει ένα ταξίδι μετΆ επιστροφής στην ιδιαίτερη πατρίδα του, αφήνοντας πίσω του μόνο αίμα, συντρίμμια, βαρβατίλα και αντρίλα, με τυχαία σειρά.

Το πρώτο Machete, όσο κάφρικο και χαβαλετζίδικο κι αν ήταν, είχε ένα κεντρικό θέμα (λαθρομετανάστευση Μεξικανών στις ΗΠΑ) και γύρω από αυτό έχτιζε τόσο το σενάριό του όσο και την καφρίλα του. Το Machete Kills, από την άλλη, είναι σαν να έχει σκηνοθετηθεί από έναν αφιονισμένο Rodriguez υπό την επήρεια ληγμένης κόκας. Πλέον το σενάριο αποτελεί ένα συνονθύλευμα τυχαίων στόχων σάτιρας, είτε πρόκειται για τον James Bond και το Star Wars, είτε για τους ίδιους τους ηθοποιούς. Αν λοιπόν για κάποιο λόγο γίνει σοβαρή κριτική θεώρηση του Machete Kills (που δεν θα γίνει), το πιο πιθανό είναι να θεωρηθεί ελαφρώς χειρότερο από τον προκάτοχό του.

Αυτή η τυχαία και ακόμη πιο υπερβολική φύση των τεκταινομένων όμως τελικά βαίνει προς όφελος της ταινίας, κυρίως επειδή εντείνει ακόμη περισσότερο τον παράγοντα του απρόβλεπτου, σε βάρος φυσικά της σεναριακής συνοχής. Πράγματι, ακόμη και ο πιο ξενέρωτος θεατής που περιμένει να δει το Citizen Kane 2 και δεν αρέσκεται σε ταινίες που δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ποτέ δεν μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή στο Machete Kills, είτε πρόκειται για σεναριακές εξελίξεις, είτε για την έκβαση μιας μεμονωμένης σκηνής δράσης.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.