Dragon Age: Inquisition Review

Χωρίς αμφιβολία το Dragon Age: Inquisition είναι το στοίχημα της χρονιάς. ΕΑ και BioWare έχουν δεχτεί δριμύτατη κριτική από το κοινό τα τελευταία χρόνια για την ποιότητα, φιλοσοφία και εμπορική λογική των τίτλων τους, σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα, και το τρίτο μέρος της σειράς έπρεπε οπωσδήποτε να θεωρηθεί επιτυχημένο παιχνίδι. Από τη μια το κοινό ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικό ενώ από την άλλη η επικοινωνιακή πολιτική της ΕΑ προσπαθούσε να δείξει πως ήθελαν να ακούσουν τους παίκτες και να τους δώσουν αυτό που επιθυμούν.

Το τελικό αποτέλεσμα χωράει πάρα πολλή συζήτηση, κυρίως επειδή το Inquisition είναι καλό παιχνίδι: είναι ευχάριστο, διασκεδαστικό και οι developers έχουν προσπαθήσει πολύ και ειλικρινά για ένα καλό αποτέλεσμα. Από την άλλη κινείται ολοφάνερα εκ του ασφαλούς: είναι ακραία συντηρητικό και προσπαθεί ιδιαίτερα να μην απογοητεύσει τον παίκτη ώστε αυτός να μην ασκήσει αρνητική κριτική.



Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ενώ ονομαστικά προσφέρει αυτά που θα ήθελε ο φίλος της σειράς και διορθώνει τα κακώς κείμενα (λεπτοδουλεμένες τεράστιες περιοχές, πολύ υλικό, καλογραμμένο σενάριο, χαρακτήρες με βάθος), επί της ουσίας το πετυχαίνει αυτό εστιάζοντας στην πλατιά μάζα του κοινού και όχι στο σκληροπυρηνικό κοινό των RPG. Η BioWare και η ΕΑ έχουν παρακολουθήσει φανερά το ποιες φόρμες gameplay κυριαρχούν σήμερα στη βιομηχανία και ποιές φέρνουν πωλήσεις: interaction points στο minimap για τα πάντα, στα πλαίσια του Assassin's Creed και παράλληλα άφθονος χώρος για εξερεύνηση στα πλαίσια των Elder Scrolls. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, οι μηχανισμοί μάχης είναι παρμένοι εξ ολοκλήρου από το Dragon Age 2, όπου είχαν επικριθεί πολύ έντονα. Ενώ η κριτική στο κείμενο που ακολουθεί, λοιπόν, θα περιστραφεί γύρω από το τι και πώς κάνει το Inquisition, η κατάληξη είναι πως ο τίτλος θα γίνει αρεστός στο ευρύ κοινό, παρά το ότι τα επιμέρους του είναι ακόμα και μέτρια, και ο λόγος είναι η στροφή σε νεωτεριστικές φόρμες που κυριαρχούν στο gaming σήμερα: το open world και το άνετο, απροβλημάτιστο gameplay που δίνει τα πάντα στο πιάτο.

Επιμέλεια: Παύλος Παπαπαύλου