Assassin's Creed 4, το νέο μέρος της σειράς είναι εδώ

Είναι ένα interactive μάθημα ιστορίας; Είναι απλώς ένας συνδυασμός parkour και δολοφονιών; Ένα είναι το σίγουρο: Είναι μια εξαιρετική χρονομηχανή, που ταξιδεύει τον παίκτη στην εκάστοτε περίοδο που αποδίδει. Όταν η περίοδος αυτή τυγχάνει να είναι μία από τις πιο ελκυστικές θεματικά και κατάλληλες για απόδοση σε video game, τότε δεν παραπονιόμαστε που φτάνουμε αισίως στο έκτο επεισόδιο της σειράς σε επτά χρόνια.

Αναφερόμαστε στην «χρυσή» εποχή της πειρατείας, όπου Βρετανοί ναύτες βρέθηκαν άνεργοι και εγκαταλελειμμένοι από την αυτοκρατορία τους στα νησιά της Καραϊβικής κι επειδή τότε δεν υπήρχε… ΟΑΕΔ, αποφάσισαν να φτιάξουν μια δική τους, ανεξάρτητη δημοκρατία με τον εξής κανόνα: δεν υπάρχουν κανόνες. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε λόγω της τεράστιας επιρροής του κινήματος αυτού στην ποπ κουλτούρα. Ρεσάλτα, ξιφομαχίες, πλιάτσικο, λάφυρα, αναζήτηση χαμένων θησαυρών, ατελείωτα μεθύσια, ασταμάτητο ξύλο σε ταβέρνες, αστεία διάλεκτος, eye-patches και παπαγάλοι στον ώμο είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που σχεδόν όλοι μας έχουμε ντυθεί κάποια στιγμή πειρατές στις απόκριες.


Μέχρι τώρα, τα video games δεν είχαν καταφέρει να αποδώσουν αυτό το setting ως ολοκληρωμένο real-time κόσμο. Είχαμε -πολλές φορές εξαιρετικής ποιότητας- παιχνίδια στρατηγικής, adventures, RPG και άλλα, όμως δεν είχε δοθεί ως τώρα στον παίκτη η δυνατότητα να κινηθεί απρόσκοπτα από τη μία πειρατική δραστηριότητα στην άλλη, τουλάχιστον όχι με τόσο ομαλό τρόπο και τόσο υψηλά production values. Εδώ, ο Edward Kenway, παππούς του Connor από το Assassin’s Creed 3, μπορεί τη μία στιγμή να δέρνει κόσμο σε ταβέρνες και την άλλη να κολυμπήσει προς το πλοίο του και να ξεκινήσει την αναζήτησή του για έναν από τους εκατοντάδες διαθέσιμους θησαυρούς. Στην πορεία ίσως καμακώσει κανέναν λευκό καρχαρία ή καμιά όρκα φάλαινα επειδή μπορεί, ενώ δεν αποκλείεται να τα βάλει και με τους αγγλικούς και ισπανικούς στόλους επειδή βρέθηκαν στο δρόμο του.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.