«Αυτό εξαρτάται, καθηγητά, από το τι θεωρεί κάποιος ως γουρούνι». Καλώς ήρθατε στο Amnesia: A Machine For Pigs, το πολυαναμενόμενο sequel ενός από τα πιο τρομακτικά παιχνίδια όλων των εποχών από τη Frictional Games σε συνεργασία με την The Chinese Room του Dear Esther.
Τόπος το βικτωριανό Λονδίνο του 1899. Ο πρωταγωνιστής Oswald Mandus, είναι ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου επεξεργασίας κρέατος και ξυπνά από λήθαργο στο μέγαρό μετά από μια καταστροφική εξόρμηση στις ζούγκλες του Μεξικού με πυρετό και εφιάλτες μιας διαβολικής μηχανής να τον κατατρέχουν. Το μόνο που ξέρει είναι πως τα παιδιά του έχουν εξαφανιστεί, έχοντας πάει προφανώς προς τα απαγορευμένα υπόγεια του σπιτιού. Το σπίτι όμως, ένας λαβύρινθος δωματίων και μυστικών περασμάτων με αχανή κελάρια, αντηχεί από τριξίματα, σκληρίσματα, κραυγές και ήχους, ενώ ανά τακτά διαστήματα τρέμει.
Μόνη του βοήθεια ένα άγνωστο πρόσωπο που τον καθοδηγεί μέσω πρώιμων σταθερών τηλεφώνων (είπαμε, 1899). Οι προφανείς συνειρμοί από όλα τα παραπάνω εντείνονται από τις αναφορές και τους παραλληλισμούς με διάφορα γεγονότα και καλλιτεχνικά έργα. Οι σφαγιασμοί του Τζακ του Αντεροβγάλτη την ίδια περίοδο, το ταξίδι στο Μεξικό των Αζτέκων και τα ποτάμια αίματος και σάρκας από τις ανθρωποθυσίες τους, η βιομηχανική παραγωγή κρέατος και το ευρύτερο κοινωνικό σχόλιο για την αυξανόμενη καπιταλιστική εκβιομηχάνιση, το «From Hell» του Alan Moore και ο «Frankenstein» της Mary Shelley, ο θάνατος της γυναίκας του και, κυρίως, οι βαθιές και διαρκείς τύψεις του πρωταγωνιστή για μια σειρά υπερβάσεων που αποκαλύπτονται σταδιακά, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία του παζλ και συνθέτουν ένα πολύ ελκυστικό πλαίσιο. Το σενάριο, για την ακρίβεια, είναι το δυνατότερο σημείο του A Machine For Pigs. Όσον αφορά το gameplay, οι developers σοφά απομακρύνθηκαν από τη συνταγή του A Dark Descent. Παρά την αναμφισβήτητη επιτυχία της, η επανάληψη θα μείωνε τόσο την έκπληξη όσο και την ποιότητα της εμπειρίας του παίκτη. Σε αυτό το κομμάτι, η επιρροή της The Chinese Room είναι προφανέστατη: το A Machine For Pigs θυμίζει πολύ περισσότερο το Dear Esther παρά τον προκάτοχό του. Όχι, δεν είναι το ίδιο τρομακτικό. Ταυτόχρονα όχι, δεν επιδιώκει να πετύχει τον ίδιο τύπο τρόμου. Και όχι, τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν είναι τα ίδια.
Διβάστε τη συνέχεια του αφιερώματος εδώ.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
