Tomb Raider 2013: Η Lara επιστρέφει πιο ευάλωτη από ποτέ

Φέτος, λίγο πριν την κυκλοφορία των συστημάτων ψυχαγωγίας νέας γενιάς, η διάσημη αρχαιολόγος είναι έτοιμη να ξεκινήσει την τρίτη θητεία της, καθοδηγούμενη και πάλι από την Crystal Dynamics. Μόνο που τώρα οι βετεράνοι του Soul Reaver έχουν επέμβει πολύ περισσότερο στην κλασική δομή της σειράς, παρουσιάζοντας κάτι πραγματικά καινούριο, που δικαιολογεί τον πολυφορεμένο όρο “reboot”.

Η Lara κάνει τα πρώτα της βήματα ως αρχαιολόγος στη σκιά του διάσημου πατέρα της και βρίσκεται εν πλω προς αναζήτηση του μυστηριώδους αρχαίου ιαπωνικού βασιλείου Yamatai.



Επειδή όμως η Ιαπωνία έχει το δικό της Τρίγωνο των Βερμούδων, το «Τρίγωνο του Δράκου», το ερευνητικό πλοίο Endurance ξεβράζεται με συνοπτικές διαδικασίες στα παράλια ενός αχαρτογράφητου νησιού που δεν μοιάζει ιδιαίτερα φιλόξενο. Οι συνεχείς σφοδρές καταιγίδες μοιάζουν να έχουν ως στόχο τις αποστολές διάσωσης και γενικά όποιον προσπαθεί να φύγει από το νησί, ενώ η «επιτροπή υποδοχής» αποτελείται από τα μέλη μιας αιμοδιψούς αίρεσης.

Γρήγορα η Lara βρίσκεται μόνη της και θα πρέπει να σώσει τους αιχμάλωτους συντρόφους της, αλλά και να βρει έναν τρόπο να φύγουν από το φαινομενικά καταραμένο νησί. Εκ πρώτης όψεως, το Tomb Raider δείχνει να βαδίζει στα χνάρια του Uncharted, με το προσεγμένο context-sensitive animation και τις συνεχόμενες εντυπωσιακές σκηνές καταδίωξης και καταστροφής.

Ειδικά στην αρχή, η σκηνοθετημένη δράση, όπου ο παίκτης απλώς καλείται να πατήσει «μπροστά» στο χειριστήριό του ενώ τα πάντα γύρω του διαλύονται, με το περιστασιακό Quick Time Event να κάνει την -όχι και τόσο ευπρόσδεκτη- περιστασιακή εμφάνισή του, είναι εύκολο να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το νέο Tomb Raider σκοπεύει να πάρει τον παίκτη με το ζόρι από το χέρι και να τον περιορίσει σε ρόλο θεατή.

Αν και τα εντυπωσιακά set-pieces κάνουν αρκετές φορές την εμφάνισή τους, απαιτώντας κάθε φορά περιορισμένες επιλογές κατεύθυνσης ή πάτημα των ζητούμενων πλήκτρων, η αρχική αυτή εντύπωση αποδεικνύεται λανθασμένη. Στην πορεία καθίσταται προφανές ότι το Tomb Raider κάνει συνειδητή και πολλές φορές υπερβολική προσπάθεια να προσφέρει ποικιλία σε όλα τα επίπεδα και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει πολύ καλά.

Όταν η Lara δεν προσπαθεί απεγνωσμένα να σωθεί από φλεγόμενα κτίρια, καταρρέοντα σπήλαια ή ό,τι άλλο βάλει η Crystal Dynamics στο δρόμο της, το παιχνίδι αποκτά έναν ελεγχόμενο ρυθμό που εναλλάσσεται ανάμεσα σε εξερεύνηση, platforming, ανταλλαγές πυροβολισμών (ή βελών) και stealth.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.