Γιορτινοί μύθοι και η… πραγματικότητα

Τα Χριστούγεννα ήρθαν, πέρασαν και μπροστά μας… ανοίγεται η Πρωτοχρονιά.

Το πιθανότερο είναι ότι όλοι έχετε ξεχυθεί στην αγορά για να ψωνίσετε (λέμε τώρα να ψωνίσετε. Πού λεφτά άλλωστε, αλλά κουβέντα να γίνεται) τα τελευταία δώρα (συμβολικά) για τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Εσύ λοιπόν φίλε αναγνώστη που βολτάρεις αμέριμνος, έχεις σκεφτεί πώς θέλεις να είναι οι φετινές γιορτές σου.

Για να στο κάνουμε όσο πιο λιανά γίνεται, η αλήθεια είναι ότι έχεις πλάσει έναν μύθο στο μυαλό σου που όσο τον σκέφτεσαι, τόσο πιο πολύ σου αρέσει.

Έδωσες βάση στη λέξη;

Μύθος είπαμε. Γιατί η πραγματικότητα είναι μία άλλη κουβέντα.

Αυτή που θα αρχίσεις εναγωνίως (καλά λέμε και καμιά υπερβολή) να διαβάζεις στις παρακάτω γραμμές. Φίλε, αδερφέ μου, συνοδοιπόρε της ζωής (ώπα, πολύ βαρύγδουπο ακούστηκε αυτό το προσπερνάμε), το sport-fm.gr είναι εδώ για σένα (ακόμα και στις γιορτές… ναι μην αναρωτιέσαι δεν καθόμαστε εμείς σαν και σένα) για να σου εξηγήσει την πραγματικότητα πίσω από τον μύθο.

Δώσε βάση στην… πενιά και διάβασε για να μαθαίνεις και να είσαι πιο υποψιασμένος.

Γράφει ο Άλκης Κακολύρης

Εορταστικά ψώνια

Ο μύθος:

Έχεις πάρει την κοπέλα σου, γονείς σου, φίλους σου συγγενείς σου, τον σκύλο σου, τέλος πάντων κάποιον της αρεσκείας σου, βρε αδερφέ και πηγαίνεις για να κάνεις τα ψώνια σου σε μαγαζιά που είναι χαρούμενα, στολισμένα και είσαι μέσα στην τρελή χαρά.

Η πραγματικότητα:

Ξεκινάς λοιπόν από τα άγρια χαράματα (ναι, εντάξει και αυτό υπερβολή είναι, μην κάνεις έτσι…) και πας στα μαγαζιά. Και έχεις πάρει και το αυτοκίνητο μαζί σου (σιγά που θα έπαιρνες τα ΜΜΜ…). Το ρολόι, λοιπόν, την ώρα που φτάνεις στον προορισμό σου δείχνει 10:30. Μην χαίρεσαι… Είπαμε που φτάνεις… Όχι που παρκάρεις… Ψάχνεις, ψάχνεις, ψάχνεις και συνεχίζεις να ψάχνεις και να έχεις και κάποιον από δίπλα να σου λέει: «Στο είπα εγώ ότι δεν έπρεπε να πάρουμε το αυτοκίνητο, αλλά εσύ δεν ακούς…». Και ναι, αδερφέ μου τα νεύρα σου μόλις έγιναν… ζαρτιέρες. Η ώρα έχει πάει αισίως 12:00 και ναι βρίσκεις την πολυπόθητη θέση… Καλά, μην σε προβληματίζει ότι πλέον έχεις φτάσει σε άλλη περιοχή, το έχεις παρκάρει στη γωνία ή σε πεζοδρόμιο και έχεις και ένα 20λεπτο περπάτημα για να φτάσεις στον προορισμό σου, αλλά θα φτάσεις… Έχεις αφήσει την ταλαιπωρία του παρκαρίσματος, σκέφτεσαι θετικά και ξεκινάς να κάνεις τα ψώνια σου, να πιεις μετά το καφεδάκι σου, να χαζέψεις στις βιτρίνες και βέβαια να περάσεις καλά. Όλα αυτά τα σκέφτεσαι όσο περπατάς. Και ξαφνικά φτάνεις εκεί όπου τα μαγαζιά είναι όλα μαζί… Και όχι αδερφέ δεν «εκάναμεν επανάσταση», ούτε γίνεται πόλεμος… Όλος αυτός ο κόσμος που βλέπεις απλά έκανε την ίδια σκέψη με σένα… Αρχίζεις λοιπόν την προσπάθεια να κινηθείς στον δρόμο… Μετά από πολύ κόπο καταφέρνεις να μπεις σε ένα μαγαζί για να… χαζέψεις… Όπως στα λέμε… Πραγματικά χαζεύεις… Ο κόσμος ατελείωτος. Εσύ δεν… μασάς και είσαι αποφασισμένος να ψωνίσεις. Βρίσκεις μία ωραία ζακέτα, λες να πάρεις το medium, η δικιά σου, σου λέει να δοκιμάσεις το small γιατί της φαίνεται μεγάλο και εσύ για να κάνεις την πλάκα σου αφήνεις μπροστά σου το medium που σου έρχεται γάντι (για να το πάρεις μετά) και προσπαθείς να φορέσεις το small… Μέσα στα δευτερόλεπτα που ακολουθούν γίνεται το… μαγικό και ξάφνου ένα χέρι σου αρπάζει το medium και κατευθύνεται προς το ταμείο… Έχεις μείνει ενεός (κόκκαλο εννοώ ρε άνθρωπε, απλά είπα να το κάνω πιο πομπώδες… αμέσως να κοιτάξεις περίεργα)… Μόλις σου πήραν το μοναδικό ρούχο που ήθελες να ψωνίσεις… Όχι η ιδέα να τον κυνηγήσεις και να διεκδικήσεις την… ζακέτα σου δεν είναι η ενδεδειγμένη. Συνεχίζεις τα ψώνια με ένα μαύρο σύννεφο να πλανάται από πάνω σου και συνειδητοποιείς το εξής… μα καλά είναι δυνατόν τόσα λεφτά για μία μπλούζα; Το μόνο που αγοράζεις τελικά είναι ένα κασκόλ και συνειδητοποιείς ότι δεν καιγόσουν κιόλας να το πάρεις… Ναι ξέρουμε… Θέλεις τη ζακέτα σου… Μετά από αυτή την Οδύσσεια επιστρέφεις στο αμάξι σου… Παρατηρείς κάτι; Όχι; Για πλησίασε λίγο… Α το είδες ε… Ναι κάτι λείπει και κάτι προστέθηκε… Ναι, αυτό που λείπει είναι οι πινακίδες και αυτό που προστέθηκε είναι το ροζ χαρτάκι της κλήσης… Θυμήσου, σε γωνία το άφησες ή στο πεζοδρόμιο… Καλές γιορτές αδερφέ μου…

Οικογενειακά τραπέζια

Ο μύθος:

Ζεστή ατμόσφαιρα, θαλπωρή, το πνεύμα των γιορτών σε όλο του το μεγαλείο μαζί με την οικογένειά σου και ζεστό φαγάκι. Ευκαιρία επίσης να δεις και τα ξαδέρφια σου που έχεις να τα δεις καιρό.

Η πραγματικότητα:

Το θέμα είναι αρχικά ότι εσύ το προηγούμενο βράδυ έχεις βγει. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Έχεις πιει, έχεις ξενυχτίσει και είσαι ολίγον τι… ζάντα. Έτσι λοιπόν για να σου πάει… καλά η μέρα αρχίζει η μάνα σου και φωνάζει να ξυπνήσεις (ναι, καλά μην μου πεις ότι σε παίρνει τηλέφωνο γιατί μένεις μόνος σου… σιγά μη μένεις μόνος σου τέτοια εποχή) και έρχεται στο δωμάτιό σου. Και σου κάνει ερωτήσεις που εσύ, λόγω τεχνικών δυσκολιών δεν δύνασαι να απαντήσεις (βασικά δεν τις καταλαβαίνεις). Με το ζόρι λοιπόν ξυπνάς, ντύνεσαι, μπαίνεις στο αμάξι (αν είσαι άτυχος και πρέπει να πας εσύ και όχι να έρθουν αυτοί) και πας στον προορισμό σου… Ναι καλά κατάλαβες… Πουθενά δεν έχει αναφερθεί ότι έχεις πιει καφέ… Τέλος πάντων «φοράς» το χαμόγελό σου, χτυπάς το κουδούνι της θείας σου και το… σόου ξεκινάει. Μπαίνεις λοιπόν στο σπίτι και βλέπεις όλο το σόι σε παράταξη να σε κοιτάνε περίεργα και τι μάνα σου να λέει: «Συγγνώμη που αργήσαμε, αλλά το παιδί (ναι ρε, εσύ είσαι και ας έχεις φτάσει τα 30) άργησε να ξυπνήσει». Βλέπεις το χαμόγελο της θείας και θέλεις να πας να κρυφτείς… Παρατηρείς λοιπόν τα ξαδέρφια σου, άλλοι με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, άλλοι μαθητές ή φοιτητές και εσύ κάπου στη μέση… Βαβούρα μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, με τα μωρά να κλαίνε, τους μεγαλύτερους να τσακώνονται για τα… πάντα, εσένα να σε έχει πιάσει ο μικροπαντρεμένος με παιδί ξάδερφος και να σου λέει: «Πότε θα νοικοκυρευτείς και εσύ» και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν κάθε χρόνο με την ίδια ακριβώς ροή και σκέφτεσαι ότι θα ήταν προτιμότερο να το γυρίσετε σε dvd και απλά να το βλέπετε όλο το σόι από το σπίτι σας ο καθένας βέβαια κάθε τέτοια μέρα… Άλλωστε τα ίδια γίνονται κάθε χρόνο… Και κάθεστε στο τραπέζι με τα φαγητά να έρχονται μπροστά σου… Ναι, αδερφέ η θεία την είδε… γκουρμέ και έχει φτιάξει ό,τι να ναι. Τσιμπάς λίγο από αυτά που γνωρίζεις ότι είναι φαγώσιμα και απλά λες ευγενικά ότι πριν από λίγο ξύπνησες και δεν έχεις και πολύ όρεξη… Και πεινασμένος, λοιπόν και όπως παρατήρησες ούτε λόγος για καφέ… Συγκινηθήκαμε βρε από την οικογενειακή θαλπωρή…

Το γκι

Ο μύθος:

Στέκεσαι κάτω από το γκι, έρχεται δίπλα σου η γυναίκα της ζωής σου και επειδή ακριβώς στέκεσαι εκεί σου δίνει ένα πολύ γλυκό φιλί.

Η πραγματικότητα:

Αμερικανιά, ψέμα και το πιο πιθανό είναι ότι αυτή τη στιγμή σπας το κεφάλι σου να δεις πώς μοιάζει αυτό το γκι που στέκεσαι από κάτω του και σε φιλάει η γυναίκα της ζωής σου… Η αλήθεια είναι ότι αυτό μόνο σε ταινίες το έχουμε δει και ποτέ να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας… Έτσι, όπως σε κόβουμε για να τα λέμε και όλα μόνο κάτω από κανένα μπουκάλι βότκα θα σε φιλήσει η γυναίκα της ζωής σου στις γιορτές… Και όπως καταλαβαίνεις την επόμενη μέρα θα είναι το λάθος της ζωής σου… Πάντως αν τώρα εσύ κάθεσαι και λες: «Όχι, εγώ θα το δοκιμάσω και ό,τι βγει», ενημέρωσέ μας σε ποιο μαγαζί θα πας να έρθουμε να σε… καμαρώσουμε… Καλά φιλιά αδερφέ…

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Ο μύθος:

Αν έχεις κλείσει σε μαγαζί λες «είναι πάμφθηνα, έχουμε τραπεζάρα, τραγουδούν φωνάρες κ.ο.κ». Αν έχεις μαζέψει κόσμο στο σπίτι λες «καλά θα κάνουμε απίστευτο χαβαλέ, θα έρθουν κάτι φίλες μου κουκλάρες, θα έχουμε, φαγητά, ποτά και θα παίξουμε και χαρτάκι». Όλα ωραία, όλα υπέροχα και δεν μας σταματάει τίποτα.

Η πραγματικότητα:

Ας πάρουμε τις δύο περιπτώσεις ξεχωριστά…

Περίπτωση πρώτη…

Έξοδος σε μαγαζί…

Έχεις κλείσει ωραία και καλά, σου έχουν πει όλοι ότι θα έρθουν, αλλάζει ο χρόνος, φεύγεις και πέφτεις πάνω στους υπόλοιπους που πάνε και αυτοί με τη σειρά τους στα μαγαζιά που έχουν κάνει κράτηση. Το ήξερες, το περίμενες, δεν σε χαλάει και απλά θα καθυστερήσεις… Μία ώρα μετά τα νευράκια σου τα έχεις, αλλά εντάξει μωρέ έφτασες και ετοιμάζεσαι να πας να απολαύσεις τις πρώτες ώρες της νέας χρονιάς με την παρέα σου σε ένα σούπερ μαγαζί… Λες το όνομα της κράτησης, μπαίνεις μέσα, ακολουθείς τον μετρ και εκεί που περιμένεις να σε οδηγήσει στα πρώτα τραπέζια, όπου εσύ έχεις φανταστεί ότι «σήμερα θα κάνω… ζημιά», ξαφνικά τον βλέπεις να στρίβει και να αρχίζει να ανεβαίνει τα σκαλιά του εξώστη. Τον ακολουθείς θέλοντας απλά να του πεις ότι κάποιο λάθος κάνει… Και εκεί που ετοιμάζεσαι να του υποδείξεις το λάθος, βλέπεις τους κολλητούς σου να σε χαιρετάνε από το τραπέζι στο βάθος του εξώστη… Ναι, εσύ έκανες το λάθος τελικά… Καλά μην στεναχωριέσαι μπορεί να μην είσαι δίπλα στον τραγουδιστή, αλλά αν σηκωθείς όρθιος μπροστά στο τραπέζι θα μπορέσεις να δεις το πρόσωπό του όταν τραγουδάει… Κάτι είναι και αυτό… Με τα πολλά κάθεσαι, αλλά συνεχίζεις να λες ότι δεν πειράζει η παρέα μετράει… Και εκεί που το λες αυτό, συνειδητοποιείς ότι και αυτοί που κάθονται στο δίπλα τραπέζι και τους έχεις γυρίσει την πλάτη, είναι και αυτοί στην παρέα σου, απλά δεν χωρούσατε σε ένα μεγάλο… Ξαφνικά χτυπάει μήνυμα στο κινητό σου και σκέφτεσαι ότι θα είναι για χρόνια πολλά… Θυμάσαι τις φίλες σου που θα ερχόντουσαν και δεν είχαν καν δώσει κάποια χρήματα; Τις θυμάσαι ε; Ε ωραία, δεν μπορούν να έρθουν γιατί προέκυψε… κάτι… Απελπισία, αλλά εσύ μένεις και πάλι σταθερός… Προσπαθείς εν μέσω πατημάτων, ζέστης και αντίληψης του πώς αισθάνονται οι σαρδέλες, να περάσεις καλά… Και εκεί που λες ότι εντάξει παρά τα στραβά και τα λίγα παραπάνω χρήματα που θα δώσεις εξαιτίας αυτών που δεν ήρθαν, καλά περάσαμε… Μέχρι τη στιγμή που έρχεται ο λογαριασμός και βλέπεις ότι τα χρήματα βγαίνουν πολύ παραπάνω από αυτό που είχες συμφωνήσει… Ρωτάς το γιατί και σου λένε ότι τα παιδιά από το δίπλα τραπέζι (ναι μωρέ το ένα μέρος της παρέας σου… θυμήθηκες; μπράβο) είχε παραγγείλει special ουίσκι με αποτέλεσμα να έφτασε εκεί ο λογαριασμός… Πας να τους βρίσεις, αλλά έχουν φύγει, έχουν αφήσει τα λεφτά που ήταν να δώσουν κανονικά, αλλά κουβέντα για το παραπάνω… Βγάζεις από την τσέπη την δική σου και των τριών κολλητών σου και δίνεις τα παραπάνω χρήματα… Ευχή σου δίνουμε… Μην σκεφτείς πόσα χάλασες συνολικά για την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Περίπτωση δεύτερη…

Ρεβεγιόν στο σπίτι…

Έχεις εφοδιαστεί τα πάντα, είσαι έτοιμος να υποδεχτείς του καλεσμένους σου… Μέσα σε αυτούς οι κολλητοί σου, κάποιοι γνωστοί, δύο φιλικά ζευγάρια και κάποιες φίλες σου, που για τη μία τρέφεις και κάποια αισθήματα (είδες τι ωραία που το είπα ε…). Έτοιμος για μία νύχτα που θα… γραφτεί στην ιστορία. Αρχικά έρχονται οι κολλητοί σου… Στρώνονται καλά, καλά… Μετά ακολουθούν τα ζευγάρια, που όμως σε ενημερώνουν ότι δεν θα κάτσουν πάρα πολύ γιατί πρέπει να πάνε και αλλού (δεν το ήξερες, αλλά εντάξει τουλάχιστον είστε ακόμα πολλοί)… Ακολουθούν οι γνωστοί, που τους υποδέχεσαι με θέρμη (παρά το ότι δεν καίγεσαι κιόλας), και αρχίζει να αναμειγνύεται ο κόσμος… Πλέον περιμένεις τις φίλες σου… Από αυτές λοιπόν έρχεται η μία, με τις άλλες να μην μπορούν τελικά και αυτή που περίμενες σε ενημερώνουν ότι κάτι της έτυχε, όπως ακριβώς και στις υπόλοιπες… Στεναχωριέσαι, αλλά σκέφτεσαι ότι θα έχεις άλλη φορά την ευκαιρία… Άσε που θα είσαι και πιο άνετος να παίξεις και χαρτιά (μην σε περάσει και για τζογαδόρο…). Στρώνεστε, λοιπόν, στο τραπέζι και δύο ώρες μετά συνειδητοποιείς ότι έχεις χάσει ένα… κατοστάρικο (ο άλλος από 19 τραβάει 2 και εσύ έχεις 21, αλλά ο άλλος είναι η «μάνα») και βλέπεις ότι από όλους τα έχει μαζέψει τα λεφτά ένας από τους απλούς γνωστούς, ο οποίος είναι στέλεχος πολυεθνικής και έχει μισθό 5.000 ευρώ (τα λεφτά… στα λεφτά αδερφέ μου)… Τα ζευγάρια έχουν φύγει από ώρα… Ο γνωστός με τα λεφτά σου πήρε τον άλλον γνωστό μετά το παιχνίδι και την… έκανε… Ο ένας κολλητός βρήκε τον έρωτα στην μοναδική φίλη σου που ήρθε (έκανες και ένα καλό απόψε) και στο τέλος αποχωρούν και οι κολλητοί… Σε μία κατάσταση λίγο μεθυσμένη, ζαλισμένη και με μία ελαφρά κατάθλιψη, υπόσχεσαι στον εαυτό σου: «ποτέ ξανά ρεβεγιόν στο σπίτι»… Καλή χρονιά λεβέντη μου…

Το ιδανικό δώρο

Ο μύθος:

Έχεις λεφτά, βγαίνεις μόνος σου στα μαγαζιά και ψωνίζεις το ωραιότερο δώρο στην κοπελιά, το οποίο μόλις το δει θα ενθουσιαστεί και θα σε γεμίσει φιλιά. Είναι ωραίο συναίσθημα να κάνεις κάποιον τόσο ευτυχισμένο στις γιορτές.

Η πραγματικότητα:

Με το ζόρι έχεις μαζέψει ένα ποσό για να πάς να ψωνίσεις στην καλή σου… Σκέφτεσαι να της πάρεις παπούτσια… Κοιτάς τις τιμές, παθαίνεις ένα ψιλοεγκεφαλικό, δεν σου αρέσει και τρελά και λες: «έλα μωρέ τώρα… έχει 200»… Σκέφτεσαι τσάντα, αλλά το έχει 200 το συναντάς και εδώ… Και αποφασίζεις φόρεμα… Ναι αλλά τι νούμερο φοράει σε ρωτάω εγώ; Μην κοιτάς την οθόνη, απλά πες ότι δεν ξέρεις… Μπλέκεσαι, σκέφτεσαι από εδώ, σκέφτεσαι από εκεί και καταλήγεις να της πάρεις εκείνες τις παντοφλίτσες τις γλυκούλες που είχε δει και της άρεσαν… Αλλά είσαι χουβαρντάς και θα της πάρεις και τις πιτζαμούλες που επίσης της άρεσαν… Έχεις πάρει το ιδανικό δώρο για την αγάπη σου και περιμένεις τις αγκαλιές και τα φιλιά… Και φτάνει η στιγμή που ανταλλάσσετε τα δώρα σας… Ανοίγεις το δικό σου και είναι το playstation 3… Ανοίγει το δικό της και είναι παντόφλες και πιτζάμες… Μόλις αδερφέ μου έκανες ένα ολέθριο λάθος… Του χρόνου (αν είστε μαζί… δεν το βλέπω) να της δώσεις λεφτά… Περαστικά σου για την ώρα…

Εντάξει μπορεί όλα αυτά εσένα να σου φαίνονται λίγο υπερβολικά, ωστόσο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου τύχει όλο και κάτι από αυτά… Εμείς στο sport-fm.gr μια φορά σου είπαμε την πραγματικότητα… Αν προβληματίστηκες θα αποφύγεις τις κακοτοπιές… Αν όχι κάτσε να τα… πάθεις για να… μάθεις…

Και για να μην λες ότι σε αφήνουμε στεναχωρημένο, παραπονεμένο και σου αλλάξαμε τη διάθεση, άκου και ένα γιορτινό τραγουδάκι για να μείνεις με μία χαρά στο φινάλε… Έτσι επειδή σε αγαπάμε φίλε αναγνώστη…

Καλές γιορτές… Καλή χρονιά