O Phil Anselmo μιλάει για το νέο EP των DOWN

Τον Phil Anselmo, τον έχουμε συνηθίσει να είναι επιθετικός στις συνεντεύξεις του, να δείχνει ότι δεν πολυγουστάρει να μιλάει με τους δημοσιογράφους και να μην είναι και ο ιδανικότερος συνομιλητής, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων. Όλα αυτά φαίνεται ότι αποτελούν παρελθόν. Στη συνέντευξή του για το καινούργιο EP των DOWN, ο Anslemo δείχνει ένας άνθρωπος θετικός, που αγαπάει τη ζωή και κάνει και πλάκα.

Phil, έχουν περάσει πέντε χρόνια από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ σας, το “Down III: Over the under”. Αισθανθήκατε επιπλέον πίεση όταν έφτασε ο χρόνος να δουλέψετε καινούργια κομμάτια;

Όχι, τουλάχιστον από τη δική μου πλευρά προσπάθησα να διώξω εντελώς την πίεση. Πήγα χωρίς προσδοκίες στα sessions που κάναμε για να συνθέσουμε και πιστεύω ότι το υλικό μας έχει αυτή τη χαλαρότητα. Αυτό το ψυχολογικό τρικ δούλεψε καλά και όλοι μας είχαμε εμπνευστεί από την περίοδο που ηχογραφούσαμε το πρώτο demo των DOWN, το 1991. Τότε δεν μπαίναμε στο στούντιο έχοντας να παρουσιάσουμε καλοδουλεμένα κομμάτια, στα οποία είχα ήδη γράψει τους στίχους. Συναντιόμασταν, κάναμε τα τσιγαριλίκια μας, πίναμε μπύρες και τζαμάραμε. Έτσι βγήκαν κομμάτια όπως το “Losing all”, το “Bury me in smoke” ή το “Temptation’s wings”, στα οποία έγραψα τους στίχους επιτόπου. Ακολούθησα την ίδια πρακτική κι εδώ και προσπάθησα να το μεταδώσω αυτό και στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Δεν κάναμε τα πράγματα δύσκολα, δεν πολυαναλύαμε τα πράγματα. Αν μας βάλεις σ’ ένα δωμάτιο να παίξουμε, θα ακουστούμε σαν DOWN και αυτό είναι το σημαντικό. Όταν φτάναμε σε σημείο να σκεφτόμαστε πολύ για κάποιο μέρος των τραγουδιών, κάναμε ένα δεκάλεπτο διάλειμμα και γυρίζαμε στο στούντιο απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε είδος τέτοιας σκέψης. Η προσέγγιση που είχαμε λοιπόν, έμοιαζε πάρα πολύ με αυτή που είχαμε στο πρώτο μας demo.

Όταν μαζεύεστε για να γράψετε νέο υλικό, χρειάζεστε κάποια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα για να μπείτε στο groove;

Από τη στιγμή που έχουμε έστω και μισό drum kit και ενισχυτές, μπορούμε να δουλέψουμε οπουδήποτε στον κόσμο! Να σου πω την αλήθεια όμως, μπήκαμε στο στούντιό μου, το “Nosferatu’s lair”, στο οποίο όλοι αισθάνονται άνετα και το θεωρούν σπίτι τους. Όπως στο σπίτι μου, έτσι και στο στούντιο, οι φίλοι μου και οι καλεσμένοι μου το νιώθουν σαν δικό τους σπίτι και μπορούν να κάνουν οτιδήποτε χωρίς να μου ζητήσουν άδεια. Ήμασταν λοιπόν πολύ άνετα και ηχογραφούμε το μεγαλύτερο μέρος των δίσκων μας εδώ. Η ατμόσφαιρα υπάρχει ήδη έτοιμη στο μέρος, για να απαντήσω και στην ερώτησή σου.

Θα μπορούσαν να υπάρχουν οι DOWN χωρίς το background της Νέας Ορλεάνης; Πάντα μου δινόταν η εντύπωση ότι η σκοτεινή ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τραγούδια και σε στίχους, έχει τις ρίζες της στην κληρονομία της περιοχής.

Χμμμ!!! Αυτή είναι μία “unfair” ερώτηση κύριε καθηγητά (γέλια). Καταγόμαστε από τη Νέα Ορλεάνη και δεν μπορώ να σκεφτώ έξω από αυτό το πλαίσιο. Ανέφερες και τους στίχους και υπάρχει αλήθεια και σ’ αυτό, επίσης. Πάρε για παράδειγμα το “Misfortune teller”, το οποίο προέρχεται από ένα από τα ποιήματά μου, το οποίο είναι παλιό τώρα, το οποίο είχε να κάνει με τον τυφώνα Katrina και βγάζει ένα συναίσθημα του να είσαι αβοήθητος. Πραγματικά, σε ότι αφορά τα θέματα των στίχων και το πώς τους αντιλαμβάνεται ο κόσμος, για μία ακόμα φορά τα προσέγγισα όπως παλιά. Άφησα τις λέξεις να έρθουν σε μένα κι εγώ προσπάθησα να τις δώσω χρώμα, να τις κάνω έντονες και ο ακροατής να τις προσαρμόσει στη ζωή του, γιατί αυτό συμβαίνει μακροπρόθεσμα, ούτως ή άλλως. Μπορεί να γράψω ένα τραγούδι για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, αλλά ο κόσμος να το πάρει και να το προσαρμόσει στα δικά του δεδομένα και τη δική του ζωή.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Rockhard.gr