Το PES 2013 επαναφέρει τη σειρά στο θρόνο της

Κάθε χρόνο, τα review του εκάστοτε νέου Pro μπορούν να αποδοθούν περιληπτικά με τη φράση «ναι μεν, αλλά», αφού πάντα οι βελτιώσεις συνοδεύονται από τομείς που υπολείπονται του ανταγωνισμού. Πέρυσι, τα «αλλά» ήταν λιγότερα από κάθε άλλη φορά, αφού το PES 2012 έκανε πολύ μεγάλα βήματα προόδου σε όλους τους τομείς.

Ωστόσο, όπως αποκαλύφθηκε μετά από εκτεταμένο tournament play, το playtesting δεν ήταν από τις προτεραιότητες της Konami, με πολλά bugs να ξεφεύγουν στο τελικό προϊόν και να μην διορθώνονται μέχρι το τέλος, ενώ το net code παρέμεινε απογοητευτικό. Φέτος, όπως πολύ σωστά μαντέψατε, το PES 2013 είναι «καλύτερο από κάθε άλλη έκδοση της σειράς στην παρούσα γενιά hardware, με πολλές βελτιώσεις και προσθήκες». Αν και τη φράση στα εισαγωγικά την έχετε διαβάσει πολλές φορές την προηγούμενη τετραετία, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά.

Το -εξαιρετικό και φέτος- FIFA έχει αλλάξει ελάχιστα στον τομέα του gameplay, ενώ, αντίστοιχα, το PES 2013 βελτιώθηκε έντονα σε σχέση με την έκδοση του 2012. Έτσι, φέτος τα δύο «ποδοσφαιράκια» βρίσκονται πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, σε σημείο να είμαστε στην ευχάριστη θέση να προτείνουμε εξίσου και τα δύο, όσο κάθετα κι αν διαφωνούμε με την τιμολογιακή πολιτική τόσο της EA όσο και της Konami.

Για αρχή, διορθώθηκε το μεγαλύτερο μελανό σημείο του PES 2012, το αργό, αιωρούμενο σουτ. Πλέον η φυσική της μπάλας μπορεί να χαρακτηριστεί εξαιρετική και τα σουτ αποκτούν επιτέλους την σωστή αίσθηση δύναμης και ταχύτητας, ενώ η νέα υλοποίηση του τεχνικού σουτ ξεπερνάει σε ποιότητα ακόμη και αυτή του FIFA. Άλλοι τομείς που έχουν τύχει αντίστοιχης μεταχείρισης είναι το passing game, η κίνηση των παικτών στο χώρο, το animation και οι τερματοφύλακες, που πέρυσι είχαν προκαλέσει το μένος των παικτών με την ανικανότητά τους.

Πράγματι, φέτος δίνεται λιγότερο από κάθε άλλη φορά η αίσθηση της κίνησης των παικτών σε ράγες, οι πάσες είναι ακριβείς και γρήγορες, αλλά όχι τηλεκατευθυνόμενες, ενώ η ανωτερότητα του FIFA στον τομέα της ομαλότητας του animation αντισταθμίζεται με την καλύτερη απόδοση του βάρους και της αδράνειας στην κίνηση των παικτών. Η απόδοση πάντως της κίνησης του τρεξίματος θα μπορούσε να είναι -και πάλι- πολύ καλύτερη, ενώ η έλλειψη μηχανής φυσικής αντίστοιχης της Impact Engine καθιστά τις μονομαχίες σώμα με σώμα λιγότερο ρεαλιστικές σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Όσο για τα τάκλιν, αυτά συνεπάγονται κίτρινη κάρτα στην καλύτερη αν δεν γίνουν με χειρουργική ακρίβεια, οπότε αποτελούν πλέον τελευταία λύση στην άμυνα.

Η βελτίωση των τερματοφυλάκων έχει φέρει βέβαια μία απροσδόκητη παρενέργεια: την αύξηση του αριθμού των κόρνερ. Το προτιμούμε όμως από τις συνεχείς «γκέλες» και τα αμέτρητα γκολ από rebound. Θα διαπιστώσετε επίσης ραγδαία βελτίωση της δυνατότητας κοψίματος της μπάλας από τους αμυντικούς, η οποία έχει οδηγήσει στη μείωση της αποτελεσματικότητας της ντρίμπλας με απλή αλλαγή κατεύθυνσης. Αν και αυτή εξακολουθεί να είναι εφικτή, χρειάζεται μεγαλύτερη ικανότητα από την πλευρά του παίκτη για να πραγματοποιηθεί.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.