Syndicate: Το κλασικό game επέστρεψε στο σήμερα

Αν αναζητήσει κάποιος την προέλευση της λέξης syndicate, αρχικά θα οδηγηθεί στο γαλλικό 'syndicat'. Εν συνεχεία στο λατινικό 'syndicus', κι εν τέλει στο ελληνικό 'σύνδικος', που πολύ ταιριαστά η Wikipedia περιγράφει ως “caretaker of an issue”. Στη φουτουριστική Γη του 2069, αυτός είναι και ο ρόλος κάθε πράκτορα, ιδιοκτησία κι εκτελεστικό όργανο των Syndicates, πολυεθνικών εταιρειών που αργά μα σταθερά, κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα του κόσμου που όλοι γνωρίζουμε, φέρνοντας μία επανάσταση στο πως ο καταναλωτής αλληλεπιδρά με τον ψηφιακό κόσμο.

Τα κινητά μας, οι υπολογιστές μας, όλα πλέον αχρείαστα και περιττά, αφού τη θέση τους έχουν πάρει λιλιπούτεια εμφυτεύματα, πλήρως συγχρονισμένα με το νευρικό σύστημα. Το σύμπαν του Syndicate κρύβει τεράστιο βάθος, όντας μία σειρά που πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '90, έριχνε τεράστιο βάθος στην εξιστόρηση, και κυριότερα στην ψυχολογική επένδυση του παίκτη στο σκοτεινό του σύμπαν. Ειδικά στο Syndicate Wars του 1997 (συγχωρέστε μας, το πρώτο Syndicate δεν είχαμε τη τύχη να το δούμε), το οποίο παίξαμε το 2000 στο PlayStation αν δεν κάνουμε λάθος, κατάφερε να κάνει το κοντά 10χρονο τότε εαυτό μας να χαθεί στον cyberpunk RTS κόσμο του.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως όταν η ανακοίνωση σχετικά με την αναβίωση του franchise ήρθε δια στόματος ΕΑ, χαρήκαμε ιδιαίτερα. Εξίσου μεγάλη ήταν η χαρά μας όταν γνωστοποιήθηκε πως το project έχει αναλάβει η Starbreeze, δημιουργός των Chronicles of Riddick και του εξαιρετικού The Darkness - ένα από τα πρώτα παιχνίδια που μπήκαν στο φρέσκο τότε PlayStation 3 μας. Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει έστω κι ένα στιγμιότυπο υλικού από το νέο Syndicate, θα έχει παρατηρήσει πως πλέον έχουμε να κάνουμε με ένα first person shooter. Κάτι το απόλυτα φυσιολογικό, αφού αυτός είναι δυστυχώς ο αυτοκαταστροφικός δρόμος που ακολουθεί εδώ και αρκετά χρόνια η βιομηχανία. Με δείγματα όπως τους προαναφερθέντες τίτλους όμως, η Starbreeze γέννησε μία ελπίδα μέσα μας, μία ελπίδα ότι θα προσφέρει κάτι το διαφορετικό. Τώρα που το παιχνίδι βρίσκεται πλέον στα ράφια, το ερώτημα είναι ακριβώς αυτό. Τα κατάφερε; Σαφώς. Στο επίπεδο που ελπίζαμε; Όχι απαραίτητα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Γη του 2069, πλέον ελέγχεται όχι από αυτούσιες κυβερνήσεις ανά χώρα, αλλά από τα Syndicates, κολοσσούς της παγκόσμιας βιομηχανίας, που λίγο-πολύ έχουν εισχωρήσει σε κάθε τομέα της, είτε αυτή έχει να κάνει με το τραπεζικό σύστημα, την υγεία, την ασφάλεια, τη στέγαση, την εκπαίδευση, και φυσικά τη διασκέδαση. Κύριοι παίκτες στον βιομηχανικό αυτό παιχνίδι είναι τρεις εταιρείες, οι Aspari (και της θυγατρικής της, West Meld Solutions), Cayman Global και EuroCorp. Η τελευταία είναι και ο αρχικός δημιουργός της bio-chip τεχνολογίας, μέσο με το οποίο κατάφερε να εδραιωθεί στην κορυφή, καθώς και να ελέγχει κάθε πολίτη, αφού η DART 6 τεχνολογία επιτρέπει στους πράκτορες να ασκούν έλεγχο στα chips των κατοίκων, ως το απόλυτο είδος αστυνόμευσης. Κάπου εκεί ξεκινά και η ιστορία του Miles Kilo, πρωταγωνιστή του single-player campaign του τίτλου. Ο Kilo είναι και ο πρώτος του είδους του, αφού το chip του φέρει πειραματική τεχνολογία, μέχρι πρότινος ανύπαρκτη για τους άλλους πράκτορες. Αυτό που ξεκινά ως εκπαίδευση, αποστολές ρουτίνας και τυπική κατασκοπεία, στη συνέχεια μετατρέπεται σε ένα carousel αινιγμάτων σχετικά με τον κόσμο που ο Kilo έμαθε να θεωρεί δεδομένο. Περισσότερα σχετικά με το σενάριο ίσως θεωρηθούν spoilers, οπότε ας επικεντρωθούμε προς το παρόν στα του gameplay.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ