Μια νύχτα με τους τέσσερις μεγάλους

Η προσμονή μεγάλη. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι BIG 4 του Thrash metal θα ανέβαιναν στην ίδια σκηνή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα πέρναγαν μία βόλτα και από την Ελλάδα. Η 24η Ιουνίου ήρθε και πέρασε και όλοι μείναμε «Broken, beaten (wet) and scarred». Αν αναρωτιέστε αν αυτό είναι καλό, η απάντηση είναι: Ναι είναι πολύ καλό. Το www.sport-fm.gr βρέθηκε στη Μαλακάσα και μοιράζεται μαζί σας τις εμπειρίες του.

Ακόμα προσπαθεί να πάρει μία μπύρα o Θανάσης Ράλλης

Κάποιες φορές σημασία έχει μόνο η μουσική. Κάποιες άλλες σημασία έχει και η διοργάνωση. Αυτή τη φορά μέτραγε το πρώτο. Τι κι αν ταλαιπωρηθήκαμε. Τι κι αν για να πάρουμε μία μπύρα στα χέρια μας έπρεπε να χάσουμε τη μισή εμφάνιση ενός συγκροτήματος. Τι κι αν για να φύγουμε από το Terra Vibe στριμωχτήκαμε σαν τα πρόβατα. Όλα αυτά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα από τη στιγμή που όλοι μας ζήσαμε την εμπειρία της κοινής παρουσίας των Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax την ίδια μέρα, στο ίδιο μέρος.

Anthrax από τα παλιά

Έφτασα στη Μαλακάσα την ώρα που οι Anthrax ανέβαιναν στη σκηνή. Οι πρώτες ψιχάλες δεν έδειχναν να πτοούν κανέναν. Οι Antrax με τον Joey Belladona στα φωνητικά, μπορεί να κάνουν τους παλιούς τους οπαδούς να τρελαίνονται από τη χαρά τους, αλλά νομίζω ότι όλοι συμφωνούν ότι ο John Bush τους έδινε άλλη δυναμική. Πάντως η εμφάνιση τους ήταν παθιασμένη, ο κόσμος τους ακολούθησε, η tribute αναφορά τους στον μεγάλο Ronnie James Dio με το Heaven and Hell πώρωσε ακόμα περισσότερο τον κόσμο και η εμφάνιση τους στο σύνολο της μπορεί να θεωρηθεί ως μια χαρά ορεκτικό. Από την περιοδεία των τεσσάρων μεγάλων οι Anthrax είναι οι σαφώς οι τυχεροί της υπόθεσης αφού πολύ δύσκολα θα κατάφερναν εν έτη 2010 να παίξουν live σε ένα τόσο μεγάλο event. Οι χρυσές τους μέρες έχουν περάσει προ πολλού, το πάθος τους και η αφοσίωση τους όμως, τους κρατάνε ανάμεσα μας. Και είναι καλοδεχούμενοι ανά πάσα στιγμή.

Το πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του χώρου ήταν ότι ο κόσμος είχε σχεδόν γεμίσει το Terra Vibe από πολύ νωρίς. Όλοι λοιπόν είχαμε τη σκέψη ότι στο τέλος θα χρειαστεί να ανέβουμε στα δέντρα για να χωρέσουμε. Αυτό που επίσης νομίζω ότι διαπιστώθηκε, είναι ότι παρά το γεγονός ότι από άποψη αισθητικής και τοποθεσίας ο χώρος είναι καταπληκτικός, από άποψη ετοιμότητας για να υποδεχθεί πάνω από 25.000 κόσμο παίρνει κάτω από την βάση. Και οι εκτιμήσεις για το πόσος κόσμος ανηφόρισε στη Μαλακάσα κάνουν λόγο για πάνω από 35.000.



Η επαγγελματική «βαρβαρότητα» των Slayer

Η αναμονή για το επόμενο συγκρότημα δεν ήταν μεγάλη. Το χρονοδιάγραμμα τηρήθηκε στο ακέραιο. Οι Slayer ανέβηκαν στη μεγάλη σκηνή στις 18.30 ακριβώς και για μία ώρα οδήγησαν τον κόσμο σε παροξυσμό. Οι μυημένοι ξέρουν ότι από άποψη επικοινωνίας με τον κόσμο, το συγκρότημα δεν παίρνει άριστα και προτιμά να μιλά με «πυροβολισμούς» επί σκηνής, όποτε όσοι παραξενεύτηκαν και τους χαρακτήρισαν απλά επαγγελματίες θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτοί είναι οι Slayer. Με τα πολλά καλά τους και τις παραξενιές τους. Και είναι επίσης αλήθεια ότι οι Slayer δεν κέρδισαν καινούργιους οπαδούς, αλλά και αυτό επίσης είναι καλό. Τη μέρα που ο Araya και η παρέα του θα μπουν στα σαλόνια όλου του κόσμου θα είναι η μέρα της αποκάλυψης. Με το καλό να μας έρθει λοιπόν.

Η απόπειρα για να πάρεις μία μπύρα στα χέρια ήταν μάταιη κάθε φορά. Ακόμα και την ώρα που το live βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη οι ουρές στα ταμεία ήταν ατελείωτες. Και metal συναυλία χωρίς μπύρα είναι μαλλί της γριάς χωρίς μαλλί. Και η καραφλή γριά δεν έχει καθόλου ζήτηση πιστέψτε με.



Στο ύψος τους

Όπισθεν ολοταχώς και επιστροφή στη μικρή σκηνή για την εμφάνιση των Megadeth. Ο Dave Mustaine μπορεί να είναι πιο ιδιόρρυθμος και από κινέζο που δεν τρώει ρύζι, αλλά είναι και από τους καλύτερους κιθαρίστες του είδους. Και μπορεί η φωνή του που έτσι κι αλλιώς δεν διεκδικεί Grammy, να φάνηκε ταλαιπωρημένη αλλά το best of set που παρουσίασαν οι Megadeth ικανοποίησε και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους. Η επιστροφή του David Ellefson έχει δέσει τη μπάντα ακόμα περισσότερο και έχει δώσει κάτι από τον χαρακτήρα του παρελθόντος. O κόσμος το διασκεδάζει και όσες φορές και να ακούσεις το ρεφραίν του «A tout le monde» τραγουδισμένο από έλληνες, δεν είναι αρκετές.



Το σούρουπο έχει φτάσει. Η νύχτα πλησιάζει. Ο κόσμος κατευθύνεται μαζικά προς την κεντρική σκηνή. Οι πρώτες φωνές που καλούν τους Metallica να έρθουν στη σκηνή ακούγονται πεντακάθαρα. Η ώρα περνάει. Τα βλέμματα πέφτουν στην τεράστια οθόνη που απλώνεται κατά μήκος της σκηνής πάνω ακριβώς από τα drums. Έχει έρθει η ώρα να δούμε για τέταρτη φορά στην Ελλάδα το μεγαλύτερο metal συγκρότημα όλων των εποχών και οι όποιες αντιρρήσεις για αυτό τον χαρακτηρισμό νομίζω ότι πλέον καταρρίφθηκαν.

Το πάρτι αρχίζει

Το ρολόι δείχνει 21:40 όταν από τα ηχεία ακούγονται οι νότες του Ecstasy of gold. Ο κόσμος συνοδεύει με τις φωνές του την μελωδία και την ώρα που οι Metallica ετοιμάζονται να ανέβουν στη σκηνή συμβαίνει κάτι που είναι η αλήθεια είχαμε ξεχάσει ότι μπορεί να συμβεί…

Οι ουρανοί ανοίγουν και η μπόρα που ακολουθεί δεν έχει προηγούμενο. Οι πρώτες νότες του Creeping Death όμως κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει ότι την ίδια στιγμή γίνεται μούσκεμα από τη βροχή. Κανένας δεν φεύγει, κανένας δεν κουνιέται από τη θέση του και όλοι συμμετέχουν στο πάρτι. Η βροχή συνοδεύει το πρώτο μισάωρο της συναυλίας και όταν πλέον σταματάει όλοι είναι παραδομένοι στον Hetfield και την παρέα του.

Η διάφορα των Metallica με τις υπόλοιπες μπάντες της εποχής τους είναι ότι ποτέ δεν έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς έναν «δεινόσαυρο» της μουσικής. Ειδικά τα τελευταία χρόνια (όπως είχαμε διαπιστώσει και το 2007 στο ίδιο μέρος) δείχνουν αναζωογονημένοι. Οι ύμνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον και όσοι ήσασταν εκεί δεν χρειάζεται να διαβάσετε περισσότερα. Ξέρετε. Εσείς που δεν ήσασταν φροντίστε να μη λείψετε ξανά. Δυο ώρες και κάτι μετά, μας αποχαιρετούν και υπόσχονται ότι θα μας ξανάρθουν.



Η ταλαιπωρία που ακολούθησε στη συνέχεια μέχρι την έξοδο αλλά και μέχρι τα αμάξια να καταφέρουν να βγουν στην Εθνική οδό θα μας συνοδεύει για πάντα μαζί με τα υπόλοιπα που ζήσαμε.

Το βράδυ της 24ης Ιουνίου ζήσαμε μία ιστορική στιγμή για το χώρο του σκληρού ήχου. Και δεν θα αφήσουμε τίποτα να χαλάσει τις αναμνήσεις μας.

Ραντεβού στους Rammstein…

Blood_and_the_city@hotmail.gr