Κατσίκες, μανάδες και μία πορνοστάρ!

Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν σε δίλημμα. «Μεταφυσική δραστηριότητα», «Αντικαταστάτες» ή «Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες»; Ποια ταινία να δω; Τελικά, πήρα τη μεγάλη απόφαση και είδα την τελευταία. Η κορυφαία, μέχρι στιγμής, ταινία του Γκραντ Χέσλοβ (και του συνεργάτη του, αλλά και πρωταγωνιστή, Τζορτζ Κλούνεϊ) μου κίνησε την περιέργεια γιατί ο τίτλος της μου θύμισε τα ευγενή ζώα που έβλεπα ξυπνώντας (μια φορά κι έναν καιρό) στο πατρικό μου, στην Τζια.

Γράφει ο Νίκος Ράλλης

Σκέφτηκα: «Έχε γούστο να δω κανέναν συμπατριώτη μου να ταΐζει τα ζα!» Αλίμονο, όμως. Δεν είδα κανέναν. Άσχετα με τη σκηνοθεσία, τους διαλόγους και την υπόθεση, τα οποία δείχνουν ότι ο Χέσλοβ είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος και αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες του Χόλυγουντ για το μέλλον, ο τίτλος της ταινίας ήταν αυτός που μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Με την προτροπή και του «Θείου» μου, λοιπόν, είπα να ανασύρω από το πρόσφατο (και όχι μόνο) παρελθόν δέκα τίτλους ταινιών που έμειναν στην ιστορία για την εφευρετικότητα των εμπνευστών τους και τη... γραφικότητά τους. Έτσι, για να μη λέτε μόνο για μας...

Σημείωση: Η σειρά είναι τυχαία γιατί, απλά, δεν μπορούσα να κάνω αξιολόγηση. Θα καταλάβετε τι εννοώ παρακάτω…

1. «Φίδια στο αεροπλάνο», 2006 (Snakes on a Plane)

Ο απίστευτος αυτός τίτλος ήταν ο μόνος λόγος (φαντάζομαι) που κοτζάμ Σάμιουελ Λ. Τζάκσον αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του Ντέιβιντ Ρ. Έλις και να πρωταγωνιστήσει σε μία ταινία με απίθανο έως ηλίθιο σενάριο. Για τον ίδιο λόγο, πάραυτα, η ταινία είχε αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία. Τώρα, αν θέλετε να σχολιάσω το ότι ένας άνδρας συνελήφθη προσπαθώντας να μεταφέρει 44 φίδια και άλλα ερπετά μέσα σε ένα αεροπλάνο... η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι.



2. «Ο Εγγλέζος που ανέβηκε έναν λόφο, αλλά κατέβηκε ένα βουνό», 1994 (The Englishman Who Went Up a Hill But Came Down a Mountain)

Για μας, τουλάχιστον, είναι βασικός κανόνας... Όταν «διπλώνει» ένας τίτλος, δεν είναι τίτλος! Αλλά, μάλλον, ήταν αδυναμία ολόκληρης της οικογένειας Μονγκέρ να πει πολλά πράγματα με λίγα λόγια. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Κρίστοφερ Μονγκέρ, πήρε τον τίτλο-μακρινάρι του βιβλίου που έγραψε ο παππούς του, Ιβάν, τον έκανε copy paste και δημιούργησε μια ταινία που, ακόμα και σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει...



3. «Πέτα τη μαμά απ'το τρένο», 1987 (Throw Momma from the Train)

Το ότι ο Ντάνι ντε Βίτο είναι ένας, πραγματικά, «μεγάλος» (παρά το σουλούπι του και το... ύψος του) του παγκόσμιου κινηματογράφου, δε χρειάζεται να το πω εγώ. Το 1987, εμπνευσμένος από το θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ, «Ξένοι στο τρένο»(!), έγραψε ένα έργο στο οποίο πρωταγωνίστησε και με τη βοήθεια του, επίσης, κορυφαίου, διάσημου κωμικού, Μπίλι Κρίσταλ, το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από απίθανο. Φυσικά, την παράσταση έκλεψε η Αν Ράμσεϊ, η τρομερή «μαμά», η οποία, όμως, ένα χρόνο αργότερα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία, μόλις, 58 ετών...



4. «Zombie Strippers», 2008

Απογοητεύτηκα με το «Resident Evil», είναι δυνατόν να μου άρεσε το «Zombie Strippers»; Τρόμου θα μου πεις το πρώτο, κωμωδία το δεύτερο... Μη καγχάσω! Που πας ρε Καραμήτρο μ' αυτόν τον τίτλο; Και ομοιοκαταληξία ε; Από τις κορυφαίες επιλογές της πρώην μου, έχασα ένα βράδυ της φοιτητικής μου ζωής για να δω μία χορεύτρια ενός hot strip κλαμπ να προσβάλλεται από έναν ιό και να γίνεται ζόμπι που αποζητά ανθρώπινη σάρκα για να τραφεί! Ποια ήταν αυτή η χορεύτρια; Μα φυσικά, η Jenna Jameson! Μεγάλο ταλέντο...



5. «Phffft!», 1954

Πάμε και... αρκετά πίσω τώρα. Στο μακρινό 1954. Αυτό το έργο, που εμπνεύστηκε και έγραψε ο Τζορτζ Άξελροντ και σκηνοθέτησε ο Μαρκ Ρόμπσον, έγινε (κι όμως) μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή. Πως προέκυψε ο τίτλος; Ένας δημοσιογράφος σε κουτσομπολίστικη εφημερίδα αναφερόταν στο χωρισμό των διάσημων μ' αυτή τη φράση... Γεια σου ρε εμπνευσμένε συνάδερφε!



6. «Monkey Shines», 1988

Για αυτή την ταινία (που είχα την... τύχη να δω κάποιο ξημέρωμα στην ελληνική τηλεόραση) δεν έχω να πω και πολλά. Παραθέτω την υπόθεση και τα συμπεράσματα δικά σας... Ένας παραπληγικός που έχει αρχίσει να χάνει το πάθος του για ζωή βρίσκει ένα φίλο στο πρόσωπο μιας μικρής εκπαιδευμένης μαϊμούς. Όμως, στο ζώο έχει χορηγηθεί ένας πειραματικός ορός που το κάνει εξυπνότερο και εξαιρετικά επικίνδυνο. Με λίγα λόγια, στην ταινία βλέπουμε ένα συγγενή μας με δολοφονικές τάσεις!



7. «Ο μπάτσος της μαμάς», 1992 (Stop! Or My Mom Will Shoot)

Αν και με ξενερώνουν οι «θεϊκές» μεταφράσεις των ξένων ταινιών, οφείλω να ομολογήσω ότι ο ελληνικός τίτλος του έργου μου άρεσε περισσότερο από τον αγγλικό. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε και η απίστευτη Εστέλ Γκετί πρωταγωνιστούν σε μία ταινία που θυμίζει σε μας τα αγοράκια ότι πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε όρια στις μαμάδες μας. Η υπερπροστατευτική μητέρα ενός αστυνομικού, που έχει πέντε χρόνια να τον δει, τον επισκέπτεται και αρχίζει να ανακατεύεται παντού. Από θέματα καθαριότητας και την ερωτική του ζωή μέχρι τις επιχειρήσεις εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος! Αυτή η... ανακατωσούρα, σας θυμίζει κάτι;



8. «Reservoir Dogs», 1992

Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κουέντιν Ταραντίνο μπορούσες να διακρίνεις, πολύ εύκολα, το μεγάλο ταλέντο του. Ο τίτλος της ταινίας, βέβαια, ήταν κάπως... περίεργος και έπαιξε το ρόλο του στα όχι και τόσο υψηλά κέρδη. Αργότερα, όμως, το έργο του χαρακτηρίστηκε κλασικό και αποθεώθηκαν οι μοναδικοί διάλογοι, το black humor και η τρομερή σκηνοθετική ματιά του Αμερικανού σκηνοθέτη. Παραμένει μία ταινία-σταθμός και, προσωπικά, τη θεωρώ μία από τις καλύτερες των τελευταίων 20 ετών.



9. «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», 2004 (Eternal Sunshine of the Spotless Mind)

Ένα δακρύβρεχτο κωμικό δράμα με τον Τζιμ Κάρεϊ να δίνει (και πάλι) τον καλύτερό του εαυτό. Τίτλος-μακρινάρι κι αυτός, αλλά η απίστευτη ατμόσφαιρα, το υπέροχο soundtrack και οι τρυφερές σκηνές σου «αδειάζουν» το μυαλό και τον αποστηθίζεις αμέσως!



10. «Zardoz», 1974

Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, αν δεν ήταν σκηνοθέτης, θα αφιέρωνε τη ζωή του στη διάσωση της ζούγκλας του Αμαζονίου ή θα απομονωνόταν στο κτήμα του στην Ιρλανδία... Ο Τζον Μπούρμαν, ο 76χρονος, πλέον, σπουδαίος σκηνοθέτης, δημιούργησε ένα αριστούργημα, όπου οι περισσότεροι κριτικοί της εποχής το «έθαψαν». Δεδομένου, όμως, ότι η ταινία έγινε αμέσως καλτ και άντεξε στο χρόνο, οι κριτικοί την επαναξιολόγησαν και τη χαρακτήρισαν πρωτότυπη! Το να βλέπεις έναν κόσμο να χωρίζεται ανάμεσα σε «Βάρβαρους» και «Εξολοθρευτές» και τον Σον Κόνερι σε ρόλο... ημίθεου Ηρακλή, σηκώνει, έτσι κι αλλιώς, πολύ συζήτηση! Α! Ο Ζάρντοζ είναι ο Θεός των «Εξολοθρευτών»...



Επειδή και εσείς, όπως και εγώ, κουραζόμαστε με τα μακρινάρια, εν συντομία:

Τίτλοι μιας... λέξης (άντε να καταλάβεις τι γίνεται)

• Cloverfield
• K-PAX
• ffolkes
• Sssssss
• Hawmps!
• Eegah!

Τίτλοι που δε βγάζουν νόημα (ακόμα και όταν δεις την ταινία)

• Quantum of Solace
• Black Snake Moan
• A Clockwork Orange
• Smiling Fish and Goat on Fire
• Gleaming the Cube

Τίτλοι τόσο επεξηγηματικοί που δε χρειάζεται να δεις την ταινία

• Harold and Kumar Go to White Castle
• Mars Needs Women
• Zack and Miri Make a Porno
• Bela Lugosi Meets a Brooklyn Gorilla

Απλά... τεράστιοι τίτλοι!


• Ballistic: Ecks vs. Sever
• Master and Commander: The Far Side of the World
• Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl
• Star Wars: Episode I - The Phantom Menace
• Monkey Shines: An Experiment in Fear
• To Wong Foo, Thanks for Everything! Julie Newmar
• Precious: Based on the Novel 'Push' by Sapphire

Και οι πιο περίεργοι

• Duck, You Sucker!
• Don't Tell Mom the Babysitter's Dead
• Bring Me the Head of Alfredo Garcia
• Help!

Υ.Γ. Είδα εχθές την πρεμιέρα του 2012. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Τρομερά εφέ που κόβουν, κυριολεκτικά, την ανάσα, εκπληκτικές σκηνές που χαρακτηρίζονται από συναισθηματικές εναλλαγές, μουσική σε πλήρη αρμονία με τη ροή του έργου και σκηνοθετικά, προσεκτικά προσεγγισμένο. Η Columbia Pictures αποδεικνύει, για μία ακόμη φορά, ότι από τα δέκα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο, είναι το μεγαλύτερο!

Χαιρετώ και περιμένω να τα πούμε στο mathousalix.sillar@gmail.com.