Γίνε κι εσύ προπονητής, μπορείς!

Ποιος θα το πίστευε! Σαν τώρα θυμάμαι τις γκρίνιες των Ολυμπιακών στην αρχή της σεζόν για τις μεταγραφές που δεν έγιναν αλλά κυρίως για τον Γεωργιανό… «Χολέρα έχει δηλαδή ο Κετσπάγια; Δεν κατάλαβα» αναρωτιόταν ο πρόεδρος! Ήταν άραγε αυτός η «πηγή του κακού»; Ίσως έπρεπε να φύγει για να ρολάρει η ομάδα… Τίποτα όμως δεν θα γινόταν, αν ο Κόκκαλης δεν έφερνε τον Ιανουάριο τον Μαρκ Γκονζάλες (έπρεπε να το είχε κάνει από το καλοκαίρι) και στην επίθεση τον Βραζιλιάνο Ντέιβιντ! Είχε δίκιο τελικά ο κόσμος! Δύο καλές μεταγραφές (συν τους Μέλμπεργκ και Μαρέσκα που έχουν συμβάλλει τα μέγιστα) ήταν αρκετές για να πετύχουν οι «ερυθρόλευκοι» το κάτι παραπάνω ευρωπαϊκά! Και τι βήμα, ε; Σήμερα παίζουν τον επαναληπτικό του Οπόρτο και το 1-0 τους αρκεί για να αποκλείσουν τους «δράκους» και να μπουν στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιος αμφιβάλλει ότι μπορούν να το πετύχουν μέσα στο Καραϊσκάκη; Εξάλλου αυτός είναι πλέον ο μεγάλος τους στόχος!

Γιατί το πρωτάθλημα καταλήγει σε πράσινα χέρια έπειτα από αναμονή τόσων ετών! Για τον Παναθηναϊκό, που εκμεταλλεύτηκε άριστα την κούραση των παικτών του αιωνίου (πολύ μικρό ρόστερ οι Πειραιώτες για να χωρέσουν δύο καρπούζια σε μια μασχάλη) και πήρε το 100% των δικών του ποδοσφαιριστών, πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία. Δίνουν χαρά στον κόσμο τους, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι κατάλαβαν -επιτέλους- στην Παιανία ότι αν έχεις καλό υλικό, δεν εστιάζεις στη διαιτησία, στα παρασκήνια και όλα αυτά. Γιατί τη διαφορά στο «τριφύλλι» την έκαναν ο Κατσουράνης, ο Λέτο και ο Καλάντζε που έφερε ο Πατέρας πριν από λίγο καιρό. Εκτός από τη σπουδαιότητα της μεταγραφής, σταμάτησαν και οι μουρμούρες περί Hummer, Porsche και ότι άλλου μηχανοκίνητου ακούγαμε όλο αυτό το διάστημα. Πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός λοιπόν και με γερές βάσεις για το μέλλον!

Το Κύπελλο όμως θα το πάρει ένας από τους «δικέφαλους». Γιατί ούτε ο ΠΑΟΚ μπορεί να αποκλειστεί από τον Ατρόμητο μετά το 1-3 που πήρε στην έδρα του Περιστερίου, ούτε η ΑΕΚ που επιβλήθηκε με 4-0 του Αστέρα στο ΟΑΚΑ. Αμφίρροπη η μελλοντική αναμέτρηση, αφού και οι δύο ομάδες έχουν συνεχώς ανοδική πορεία. Αρχικά, ο Ζήσης Βρύζας δικαιώθηκε με την έλευση του Γκρεγκόριο Μανθάνο. Σπουδαίος τεχνικός που έχει δώσει διαφορετική αίγλη στο σύλλογο, από αυτήν που είχε συνηθίσει με τον Σάντος τόσα χρόνια. Οι Θεσσαλονικείς παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο κι ακόμα κι αν δεν κερδίζουν, ικανοποιούν τον απαιτητικό τους κόσμο. Βέβαια, απέναντι θα υπάρξει (λογικά) η ΑΕΚ. Η ομάδα του Μπάγεβιτς που πλέον παίζει γρήγορα, δεν έχει αμυντικά κενά από τη στιγμή που ντύθηκε στα «κιτρινόμαυρα» ο Αργεντινός Ντούσερ, ενώ η τριπλέτα των Μάντζιο, Μπλάνκο και Νέμεθ μπροστά «πετάει φωτιές». Και το πιο σημαντικό για την «Ένωση» είναι ότι κατάφερε να κάνει δικό της οριστικά τον νεαρό Μαγγυάρο. Απορώ τελικά πως τον άφησε η Λίβερπουλ… Αλλά έτσι δεν έκανε και με τον Λέτο;

Μόνο εγώ δεν τα πηγαίνω καλά… Έβριζα τον Ουζουνίδη, αλλά τώρα που πήρα τη θέση του τα πάω ακόμα χειρότερα! Χάνω και την εμπιστοσύνη του Πηλαδάκη σιγά-σιγά που είναι από τους πιο υπομονετικούς προέδρους στη Σούπερ Λιγκ. Αλλά δεν έχω και παίκτες! Υλικό είναι αυτό που παρέλαβα; Αμ τη μεταγραφική περίοδο του χειμώνα; Όλοι έκαναν μεταγραφές, εκτός από μας. «Δεν έχουμε αρκετά έσοδα για να πραγματοποιήσουμε κάποιες κινήσεις» μου είπε ο πρόεδρος! Και πώς να έχουμε; Με αυτό το θέαμα, ούτε ο κόσμος μας δεν έρχεται πλέον. Πάντως, χαραμίζομαι εδώ! Θα πατήσω resign from club και θα πάω σε καμιά Ίντερ ή Τσέλσι να τα σαρώσω όλα! Δεν θα κάτσω άλλο να ασχοληθώ με παίκτες σαν τον Αμπουμπακουχατζίρα ή πως τον λένε τέλοσπάντων! Bye bye Larissaaaa!
…………………
Ωχ!!!! Τι έγινε; «Football Manager 2010 beta mode has expired»;; Όχι ρε γαμώτο! Τώρα βρήκε; Κοιτά να δεις… Πρέπει τώρα να περιμένω να κυκλοφορήσει στις 30 του μηνός. Άραγε με ποια ομάδα να ξεκινήσω τότε; . . . . .

Με τη ματιά του Βαγγέλη Αυγουστή…

Τελικά αυτή είναι μια φανταστική ιστορία ή όχι; Απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα πια; Στο κάτω – κάτω της γραφής, αυτό δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες; Μέχρι τα 25-26 μας είμαστε -αν όχι από τους καλύτερους- πολύ αξιόλογοι και χαρισματικοί ποδοσφαιριστές, αλλά η που@@να η ατυχία και η γκαντεμιά δεν μας άφησε να γίνουμε γνωστοί και να παίζουμε τώρα στη θέση του άμπαλου Βύντρα, του παλτού Όσκαρ και του ανίδεου και ‘άχρωμου’ Ενσαλίβα!

Βέβαια δεν είναι αυτό το ταβάνι μας… Στα γήπεδα της Φυλής και της Λιβαδειάς θα περιοριστούμε; Η συνέχεια έχει ευρωπαϊκά πρωταθλήματα εγνωσμένης αξίας! Και δεν εννοώ καμιά Τζένοα ή Μπολόνια, που παίζουν ο Παπασταθόπουλος και ο Μόρας… Σιγά τα ωά! Εννοώ Μπάρτσα, Ρεάλ και Μάντσεστερ! Ε βέβαια! Δεν νοείται να παίζουν εκεί ο Αμπιντάλ, ο Ντρέντε, ο Μακέντα και να μην παίζουμε εμείς! Αλλά, είπαμε! Δεν ευνόησαν οι συγκυρίες…

Και τι κάνουμε κύριε που δεν τα έφερε η μοίρα να κλοτσάμε το τόπι στο «Μπερναμπέου» και έχουμε ήδη καβατζώσει τα 25; Δεν σκάμε! Αφού ξέρουμε καντάρια μπάλα, γινόμαστε προπονητές! Σε αυτό, πραγματικά δεν έχουμε αντίπαλο! Ποιος Καπέλο και ποιος Μουρίνιο; Έγινε Σερ, ο Άλεξ Φέργκιουσον; Δηλαδή εμείς τι θα γινόμασταν αν καθόμασταν στην άκρη του πάγκου; Πλανητάρχες;

Αρκεί όμως να είσαι ο προπονητής κάθε Κυριακή; Χμμμ… Αν παρακολουθείς το ματς από το σπίτι σου, πάει κι έρχεται! Αν είσαι στο γήπεδο όμως; Δεν αντέχεις! Σκίζεις τα ιμάτια σου γιατί βλέπεις τον «κατσικανιάρη», το τραγί, τον μούσκαρο τον προπονητή της ομάδας σου να «κοιμάται» στον πάγκο! Συγχύζεσαι! «Κοιτάχτε ένα μαλ…(beeeep) στον πάγκο που παίρνει και 800.000 ευρώ…» Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό! Το χειρότερο είναι ότι έχεις δίπλα σου άλλους τόσους χιλιάδες αδαείς που «νομίζουν» ότι είναι προπονητές! Και ακούς τις παροτρύνσεις τους προς τον κόουτς και εξαγριώνεσαι! Άσε καλύτερα… Δεν είναι να πηγαίνεις στο γήπεδο…

Άλλωστε δεν φταις εσύ που δεν είσαι φίλος του προέδρου… Τι να κάνουμε; Δεν έχουμε τις διασυνδέσεις για να γνωρίσουμε τόσο «μεγάλα κεφάλια»! Οπότε, «πνίγουμε τον καημό μας» στο Football Manager! «Ε ρε και να έβλεπε ο πρόεδρας που έχω φτάσει με την ομάδα του… Αύριο κιόλας θα με προσλάμβανε» μονολογεί ο καθένας μας! Γι’ αυτόν τον λόγο τελικά το Football Manager είναι το αγαπημένο παιχνίδι όλων μας! Και μη νομίζετε ότι είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο! Το μανατζεριλίκι είναι «αρρώστια» που εξαπλώνεται παγκοσμίως! (-ποια γρίπη των χοίρων; Μία δεν πιάνει μπροστά του-)…

Η ουσία είναι ότι στην πραγματικότητα, το να κατευθύνεις μια ομάδα, να ελέγχεις τα αποδυτήρια και κυρίως να έχεις επιτυχίες άμεσα μαζί της είναι δύσκολο, και σίγουρα πολύ πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι φαίνεται στον εικονικό κόσμο του Manager. Αλλά… who cares? Το συγκεκριμένο παιχνίδι αξίζει γιατί ζεις με κάποιο τρόπο την εμπειρία του προπονητή, μαθαίνεις πράγματα (παίκτες – ταλέντα κτλ.) αλλά κυρίως γιατί είναι και ένας τρόπος για να φτάσεις στην κορυφή! Έστω, μέσα από κάποια ομάδα! Εξάλλου, εδώ που τα λέμε, είναι ο Τεν Κάτε, ο Σάντος ή ο Ζίκο καλύτεροι από εμένα;

Ουπς! Μάλλον κόλλησα και εγώ την «ασθένεια» του Football Manager…

Για οποιαδήποτε θεματολογία, σχόλια, ή… μια άλλη ματιά: vaggelakis1@windowslive.com