Ο απολογισμός της… μισής Regular Season του ΝΒΑ: Τι έχουν κάνει οι ομάδες της Δύσης!

Μπορεί ο χρόνος να κύλησε πολύ γρήγορα και να μην το... καταλάβαμε, όμως έχουμε ήδη αισίως προσπεράσει τα μισά της Regular Season του ΝΒΑ!

Έχοντας πλέον ξεπεράσει όλες τα 40 παιχνίδια, οι ομάδες της κορυφαίας μπασκετικής λίγκας του πλανήτη μας έχουν δώσει αρκετά μεγάλα δείγματα γραφής, έτσι ώστε να μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα πορεία τους.

Η φετινή σεζόν, όπως και κάθε σεζόν άλλωστε στο ΝΒΑ, μας έχει δώσει μέχρι στιγμής... στο πιάτο τεράστιες εκπλήξεις, όπως και μεγάλες απογοητεύσεις, τουλάχιστον με βάση τις προβλέψεις και τις προσδοκίες όπως είχαν διαμορφωθεί πριν το ξεκίνημα.

Ας κάνουμε, λοιπόν, έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας όλων των 30 ομάδων του ΝΒΑ, ξεκινώντας αρχικά από τις 15 της Δυτικής Περιφέρειας, όπου γίνεται πραγματικά ο... κακός χαμός τόσο για τις ψηλές όσο και για τις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας!

Ντένβερ Νάγκετς (30-13)

Η ομάδα του Νίκολα Γιόκιτς διανύει μια απρόσμενα εξαιρετική σεζόν. Φυσικά, ήταν αναμενόμενο το σύνολο του Μάικ Μαλόουν να παρουσιάσει βελτιωμένο πρόσωπο με τις επιστροφές των Μάικλ Πόρτερ Τζρ. και Τζαμάλ Μάρεϊ, ωστόσο οι Νάγκετς φιγουράρουν στην κορυφή της Δύσης, κυρίως χάρη στην πολύ αποτελεσματική επίθεσή τους.

Το Ντένβερ έχει ένα εντυπωσιακό 117.5 πόντους ανά 100 κατοχές, επίδοση η οποία είναι η κορυφαία σε όλο το ΝΒΑ! Αυτό οφείλεται, βεβαίως, στο ότι διαθέτει τον πιο πλήρη επιθετικό παίκτη αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη τη λίγκα, τον Νίκολα Γιόκιτς, που κάνει ακόμη μια χρονιά με MVP νούμερα (24.7 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 9.8 ασίστ), έχοντας σοβαρές πιθανότητες να κατακτήσει για τρίτη σερί φορά το βραβείο!

Γενικότερα, οι Νάγκετς διανύουν μέχρι στιγμής την καλύτερη χρονιά τους από όταν ο Σέρβος εμφανίστηκε στο προσκήνιο και δείχνουν έτοιμοι να κάνουν το βήμα παραπάνω, αν δεν πληγωθούν πάλι από τους τραυματισμούς και την έλλειψη βάθους.

Μέμφις Γκρίζλις (29-13)

Μετά από αρκετά δύσκολα χρόνια, τα χαμόγελα επέστρεψαν πέρυσι στο Μέμφις, και φέτος έχουν γίνει… πιο πλατιά. Οι Γκρίζλις συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν την περασμένη σεζόν, αποδεικνύοντας ότι διαθέτουν τον ίσως πιο ταλαντούχο νεανικό κορμό σε ολόκληρη τη λίγκα.

Παρόλο που δύο κομβικοί παίκτες, οι Ντέσμοντ Μπέιν και Τζάρεν Τζάκσον Τζρ., έχουν χάσει παραπάνω από 15 παιχνίδια έκαστος, οι Γκρίζλις βρίσκονται και αυτοί πολύ κοντά στην κορυφή της Δύσης, παίζοντας ένα ακόμη πιο ώριμο μπάσκετ σε σχέση με την περσινή σεζόν, με έμφαση στην άμυνα που είναι η δεύτερη καλύτερη στη λίγκα με μόλις 109.3 πόντους ανά 100 κατοχές παθητικό.

Πρωταγωνιστής σε όλα αυτά είναι φυσικά ο Τζα Μοράντ, που αποδεικνύει και πάλι πως είναι ένας από τους μελλοντικούς (και παροντικούς) σταρ του ΝΒΑ, αλλά «κλειδί» για τους Γκρίζλις είναι ο κορμός τους και το βάθος που διαθέτουν στο ρόστερ. Αν συνεχίσουν έτσι, είναι πολύ πιθανό να τους… συζητάμε τον ερχόμενο Μάιο.

Νιου Ορλίνς Πέλικανς (26-17)

Μιλώντας για ταλαντούχους κορμούς, την καλύτερη σεζόν τους εδώ και πολλά χρόνια διανύουν μέχρι στιγμής οι Πέλικανς. Οι… σπόροι είχαν μπει από πέρυσι, όταν η βελτίωσή τους ήταν εμφανής και εξασφάλισαν μέσω των play-in μια θέση στα πλέι οφ, «βγάζοντας το λάδι» των Φοίνιξ Σανς στον πρώτο γύρο.

Το μεγάλο ερωτηματικό στην αρχή της χρονιάς ήταν η κατάσταση του Ζάιον Γουίλιαμσον και ο εναρμονισμός του με την εξαιρετική τριάδα των Ίνγκραμ, ΜακΚόλουμ και Βαλαντσίουνας. Πολύ γρήγορα οι αμφιβολίες εξαφανίστηκαν, αφού ο Ζάιον παίζει σαν να μην έλειψε ποτέ, και οι υπόλοιποι τρεις συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν.

Η ειδοποιός διαφορά, ωστόσο, είναι η κομβική συνεισφορά νεαρών παικτών (Τρέι Μέρφι, Χέρμπερτ Τζόουνς, Χοσέ Αλβαράδο), που δημιουργούν ένα πολύ ευρύ σύνολο το οποίο κάνει τον Γουίλι Γκριν να… τρίβει τα χέρια του. Αν ο Ζάιον μείνει υγιής, ίσως για πρώτη φορά εδώ και χρόνια μοιάζει πιθανή μια καλή πορεία των Πέλικανς.

Σακραμέντο Κινγκς (24-18)

Αν υπάρχει μια πρόταση που έχει πολύ καιρό να ειπωθεί στο ΝΒΑ, για την ακρίβεια 17 χρόνια, αυτή είναι «Οι Σακραμέντο Κινγκς πέρασαν στα πλέι οφ». Το καταραμένο franchise της Καλιφόρνια βρισκόταν για πολύ καιρό σε παρακμή, ωστόσο επιτέλους φέτος έχει λόγους για να χαμογελάσει.

Η απόκτηση του Ντομάντας Σαμπόνις πέρυσι έκανε την αρχή, ενώ οι εξαιρετικές προσθήκες των Μάλικ Μονκ και Κέβιν Χουέρτερ και η τοποθέτηση του έμπειρου Μάικ Μπράουν στην άκρη του πάγκου συμπλήρωσαν ένα «παζλ» που παίζει το καλύτερο μπασκετ που έχουμε δει στο Σακραμέντο εδώ και πολλά χρόνια!

Καθοδηγούμενοι από τη «μαγική» δυάδα των Φοξ και Σαμπόνις, οι Κινγκς σκοράρουν κατά μέσο όρο 119.7 πόντους ανά ματς, κορυφαία επίδοση σε ολόκληρη τη λίγκα. Ειδικά ο Λιθουανός έχει αποδείξει φέτος πως είναι ό, τι πιο… κοντινό στον Γιόκιτς υπάρχει στο ΝΒΑ, με νούμερα που… ζαλίζουν (19 πόντοι, 12.5 ριμπάουντ, 7.1 ασίστ)!

Φυσικά, στους Κινγκς λείπει το βάθος που απαιτείται για να φτάσουν πολύ μακριά, όμως κάτι καλό χτίζεται στο Σακραμέντο και ακόμη και μια πρόκριση στα πλέι οφ για πρώτη φορά μετά το 2006 συνιστά τεράστια επιτυχία!

Ντάλας Μάβερικς (24-21)

Η ομάδα του Ντάλας είναι μέχρι τώρα λίγο αντιφατική. Καταρχάς ας μιλήσουμε πρώτα για τον… ελέφαντα στο δωμάτιο: Ο Λούκα Ντόντσιτς είναι μέχρι στιγμής ο κορυφαίος παίκτης της σεζόν. Δεν ξέρουμε αν θα βγει MVP, ωστόσο κανείς άλλος δεν έχει 34 πόντους, 9 ριμπάουντ και 8.8 ασίστ ανά ματς.

Το πρόβλημα στους Μάβερικς είναι πως το supporting cast του Σλοβένου παραμένει κατώτερο των περιστάσεων. Θα μου πείτε, με αυτό το ρόστερ περίπου έφτασαν πέρσι στους τελικούς περιφέρειας, όμως μην δουλευόμαστε, αυτό ερμηνεύθηκε ως έκπληξη και ποτέ δεν έμοιαζαν με ομάδα που άνηκε στις τέσσερις καλύτερες του ΝΒΑ.

Η ομάδα του Τζέισον Κιντ πιθανότατα θα βρεθεί στα πλέι οφ, όμως με το ρόστερ που διαθέτει δύσκολα θα μπορέσει να προχωρήσει πάλι όσο πέρυσι, και είναι κρίμα αυτά τα απίθανα πράγματα που κάνει ο Ντόντσιτς να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Ίσως με κάποια κίνηση στην trade deadline, να αυξήσουν τις πιθανότητές τους.

Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς (21-22)

Μπορούμε κάλλιστα να πούμε πως οι Γουόριορς είναι από τις απογοητεύσεις της σεζόν μέχρι τώρα. Όχι γιατί η «χρυσή» παρέα του Κάρι έχει κάτι να αποδείξει, όμως θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από τους περσινούς πρωταθλητές.

Η ομάδα του Σαν Φρανσίσκο ακροβατεί μεταξύ πλέι οφ, play-in και… αποκλεισμού, χωρίς να έχει καταφέρει να δείξει μέχρι στιγμής σταθερό πρόσωπο στη σεζόν. Η σημαντικής διάρκειας απουσίας του Κάρι το τελευταίο διάστημα σίγουρα δεν βοήθησε, ωστόσο και πριν τεθεί εκτός ο Στεφ, οι Γουόριορς δεν έδειχναν θετικά δείγματα παρόλο που ο ίδιος συνεχίζει να παίζει σε απίστευτα υψηλό επίπεδο.

Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το ασταθές πρόσωπο των Τζόρνταν Πουλ και Κλέι Τόμπσον, που δεν σουτάρουν τόσο καλά όσο συνηθίζουν και δεν έχουν κατορθώσει να βάλουν διάρκεια στο παιχνίδι τους. Παράλληλα, ο Στιβ Κερ δεν έχει πάρει τίποτα από τους «μικρούς» που υποτίθεται πως θα έκαναν φέτος το step-up (Μούντι, Γουάισμαν, Κουμίνγκα).

Παρόλα αυτά, για τους Γουόριορς μιλάμε, ακόμα και ως όγδοοι να προκριθούν είναι ικανοί να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου μόνο και μόνο λόγω προσωπικοτήτων. Ίσως όμως είναι απαραίτητες κάποιες διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ.

Λος Άντζελες Κλίπερς (23-22)

Μιλώντας για αστάθεια, μία από τις πιο… περίεργες ομάδες της σεζόν είναι οι Κλίπερς. Η ομάδα του Ταϊρόν Λου διαθέτει ίσως το πιο βαθύ ρόστερ του ΝΒΑ, με κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα σε αστέρες, ρολίστες και νεανικό ταλέντο.

Παρόλα αυτά, οι Κλίπερς παλεύουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, κυρίως επειδή πληρώνουν την ευπάθεια των δύο μεγάλων προσωπικοτήτων τους, Πολ Τζορτζ και Καγουάι Λέοναρντ.

Ειδικά ο δεύτερος, έχει χάσει (πάλι) παραπάνω από τα μισά παιχνίδια, ενώ ακόμη και όταν παίζει είναι φανερά μακριά από τον παλιό καλό εαυτό του. Αν αυτοί οι δύο δεν καταφέρουν να βρουν διάρκεια και αγωνιστικό ρυθμό, μοιάζει δύσκολο για τους Κλίπερς να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω από μια παρουσία στα πλέι οφ και έναν πρόωρο αποκλεισμό.

Παρόλα αυτά, αν ο Καγουάι Λέοναρντ καταφέρει να μείνει υγιής για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, η ομάδα του Λος Άντζελες θα μετατραπεί αυτόματα σε contender, καθώς διαθέτει το βάθος και την εμπειρία που χρειάζεται για μια καλή πορεία.

Γιούτα Τζαζ (22-24)

Η φετινή χρονιά υποτίθεται πως θα ήταν χρονιά αναδόμησης για τη Γιούτα, που έστειλε σε… άλλες Πολιτείες τους δύο μεγάλους σταρ των προηγούμενων ετών, Ντόνοβαν Μίτσελ και Ρούντι Γκομπέρ. Ωστόσο, στην αρχή μόνο ως τέτοια δεν έμοιαζε, αφού οι Τζαζ έκαναν εντυπωσιακό ξεκίνημα φτάνοντας μέχρι και στην κορυφή της κατάταξης!

Η κατάσταση από τότε έχει… εξισορροπηθεί, ωστόσο και πάλι τα δείγματα είναι πολύ θετικά για το μέλλον των Τζαζ. Στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ένας νεαρός προπονητής με φρέσκες ιδέες (Γουίλ Χάρντι), ενώ εντός του παρκέ η Γιούτα έχει βρει τον νέο ήρωα της, τον Λάουρι Μαρκάνεν, που διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (24.6 πόντοι, 8.6 ριμπάουντ).

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα προκριθούν στα φετινά πλέι οφ, όμως είναι σίγουρο πως οι Τζαζ πλέον διαθέτουν εξαιρετικό νεανικό κορμό και αρκετό χώρο για μεγάλα συμβόλαια, επομένως στα επόμενα χρόνια θα μας απασχολήσουν σίγουρα!

Μινεσότα Τίμπεργουλβς (22-22)

Οι Τίμπεργουλβς έκαναν μια από τις πιο «all in» κινήσεις το περασμένο καλοκαίρι, αποκτώντας τον Ρούντι Γκομπέρ, στην προσπάθειά τους να κεφαλαιοποιήσουν την περσινή εξαιρετική σεζόν.

Η προσθήκη του Γάλλου δίπλα στον υπερηχητικό Άντονι Έντουαρντς, τον Καρλ-Άντονι Τάουνς και τον ΝτιΆντζελο Ράσελ, γέννησε ελπίδες στη Μινεάπολις πως επιτέλους θα δει τη σχεδόν μόνιμα απογοητευτική ομάδα της να κάνει πρωταθλητισμό.

Είναι αρκετά ασφαλές να πούμε, πως μέχρι στιγμής το πείραμα δεν έχει βγει. Φυσικά, η απουσία του Τάουνς από τον Νοέμβρη έχει επιδεινώσει τα πράγματα, όμως σε γενικές γραμμές οι Τίμπεργουλβς δεν διαθέτουν καθόλου χημεία, έχοντας χάσει πολλούς πολύτιμους ρολίστες στην ανταλλαγή για τον Γκομπέρ (Μπέβερλι, Μπίζλεϊ, Βάντερμπιλτ).

Η κατακόρυφη πτώση τους επιθετικά μπορεί να εξηγηθεί από την απουσία του Τάουνς, ωστόσο αυτό που προβληματίζει είναι οι αμυντικές τους επιδόσεις, που καθόλου δεν βελτιώθηκαν με την προσθήκη του Γκομπέρ (13οι πέρυσι, 14οι φέτος στους πόντους που δέχονται ανά 100 κατοχές). Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, ίσως αποχαιρετήσουν και πριν τα πλέι οφ.

Φοίνιξ Σανς (21-23)

Ακόμη μια ομάδα που έχει κατακόρυφη πτώση σε σχέση με πέρυσι. Τις προηγούμενες δύο σεζόν οι Σανς έκαναν πρωταθλητισμό, φτάνοντας μάλιστα το 2021 ένα βήμα από τον τίτλο πριν λυγίσουν από τους Μπακς.

Φέτος, ωστόσο, παρά το καλό της ξεκίνημα, η ομάδα της Αριζόνα πλέον απειλείται μέχρι και με αποκλεισμό. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε το τελευταίο διάστημα με την απουσία του Μπούκερ, με αποτέλεσμα οι Σανς να κάνουν συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα.

Όμως, φαίνεται γενικότερα να υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και μια αίσθηση πως η ομάδα του Μόντι Γουίλιαμς έπιασε το ταβάνι της τις προηγούμενες σεζόν, κάτι που ίσως να ισχύει, αν αναλογιστεί κανείς πόσο καλοί ήταν οι Σανς από το 2020 μέχρι το 2022. Παρόλα αυτά, το πιθανότερο είναι να καταφέρουν να προκριθούν στα πλέι οφ, όπου σίγουρα θα είναι υπολογίσιμοι.

Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς (21-22)

Χρονιά με μεγάλα σκαμπανεβάσματα έχει διανύσει και η ομάδα του Πόρτλαντ. Οι Μπλέιζερς παρά την περιρρέουσα φημολογία επέλεξαν να πορευτούν και πάλι με τον Ντέιμιαν Λίλαρντ στην «ηγεσία» τους, χτίζοντας γύρω του έναν νεανικό κορμό που δείχνει να έχει δυνατότητες, με ταλαντούχους παίκτες όπως ο Ανφέρνι Σάιμονς, ο Τζεράμι Γκραντ και ο Τζος Χαρτ.

Οι Μπλέιζερς ξεκίνησαν δυναμικά τη χρονιά και για καιρό βρισκόντουσαν στις πρώτες θέσεις της Δύσης, όμως σταδιακά επήλθε μια φυσιολογική πτώση και πλέον φιγουράρουν στα όρια της οκτάδας.

Το υλικό τους δεν φαίνεται πως είναι αρκετό για το βήμα παραπάνω φέτος, ωστόσο η συνύπαρξη του Λίλαρντ με πολλούς υποσχόμενους παίκτες, αλλά και ο αρκετός χώρος που υπάρχει για ένα μεγάλο συμβόλαιο, δημιουργεί ελπίδες πως στο άμεσο μέλλον θα μπορέσουν να ανεβάσουν το επίπεδό τους, ίσως με κάποια νέα προσθήκη.

Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ (21-23)

Το ρεκόρ τους μπορεί να μην εντυπωσιάζει, αν ωστόσο αναλογιστούμε πως στην αρχή της σεζόν οι προβλέψεις έδιναν τους Θάντερ ως την ίσως χειρότερη ομάδα της λίγκας, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Η ομάδα της Οκλαχόμα σίγουρα δεν είναι η χειρότερη του ΝΒΑ, και έχει μάλιστα πολλούς λόγους να χαμογελάει.

Ο βασικός εξ αυτών, είναι η απίθανη βελτίωση του Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ. Γνωρίζαμε πως ο νεαρός Αμερικανός είναι τρομερά ταλαντούχος, όμως φέτος διανύει σεζόν καριέρας (30.7 πόντοι ανά ματς) και δημιουργεί ελπίδες στους Θάντερ πως διαθέτουν έναν από τους κορυφαίους γκαρντ της επόμενης γενιάς του ΝΒΑ.

Δίπλα του, υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με μπόλικο ταλέντο, όπως οι Τζος Γκίντι και Λου Ντορτ, ενώ μην ξεχνάμε και το νούμερο 2 του περασμένου ντραφτ, Τσετ Χόλμγκρεν, που θα χάσει όλη τη σεζόν όμως σίγουρα θα απασχολήσει έντονα από την επόμενη.

Αν σε όλα αυτά προστεθούν και τα άπλετα picks που έχουν μαζέψει οι Θάντερ από ανταλλαγές, αλλά και ο μεγάλος χώρος που διαθέτουν στο salary cap, καταλαβαίνουμε πως ότι και αν γίνει φέτος, πολύ σύντομα η ομάδα της Οκλαχόμα θα επιστρέψει δριμύτερη. Ακόμα και τα φετινά πλέι οφ πάντως, δεν είναι κάποιο... μακρινό σενάριο.

Λος Άντζελες Λέικερς (19-24)

Τι να πει κανείς για την ομάδα του Λεμπρόν Τζέιμς; Οι Λέικερς συνεχίζουν να δείχνουν ολοένα και χειρότερο πρόσωπο από τη χρονιά που κατέκτησαν το Πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της Δύσης παρά την εξαιρετική σεζόν που διανύει ο αειθαλής «βασιλιάς».

Η ομάδα του Λος Άντζελες ξεκίνησε πολύ άσχημα τη χρονιά, άρχισε να ανεβάζει στροφές όταν ο Άντονι Ντέιβις επέστρεψε στον παλιό καλό εαυτό του, όμως μετά τον τραυματισμό του Αμερικανού φόργουορντ έχασε πάλι μεγάλο μέρος της δυναμικής της.

Η αλήθεια είναι ότι το έμψυχο δυναμικό που έχει στα χέρια του ο Ντάρβιν Χαμ δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλων δυνατοτήτων. Υπάρχει ο 38χρονος Λεμπρόν που κάνει ό,τι μπορεί, ο εξαιρετικός αλλά ευπαθής Ντέιβις και το «βαρίδι» Γουέστμπρουκ, που παίζει σε χαμηλά επίπεδα όμως πληρώνεται αδρά.

Βάθος φυσικά δεν υπάρχει, καθώς το υπόλοιπο ρόστερ αποτελείται από μέτριους ρολίστες. Παρόλα αυτά, βαθμολογικά οι Λέικερς δεν βρίσκονται τόσο πίσω από την δεκάδα, οπότε ας μην ξεγράφουμε ποτέ την ομάδα που διαθέτει δύο από τους καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ.

Σαν Αντόνιο Σπερς (13-30)

Υπό κανονικές συνθήκες, οι Σπερς θα έπρεπε να δεχθούν έντονη κριτική, καθώς είναι μέχρι στιγμής μια από τις κατώτερες ομάδες του ΝΒΑ. Η άλλοτε κραταιά ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς διαθέτει τη χειρότερη άμυνα (119.5 πόντοι ανά 100 κατοχές) και την τρίτη χειρότερη επίθεση (110 πόντοι ανά 100 κατοχές) σε ολόκληρη τη λίγκα, όμως διανύει περίοδο tanking, οπότε… αυτός είναι ο στόχος της!

Πράγματι, οι Σπερς έχουν δείξει με κάθε τρόπο πως ψάχνουν ένα πολύ καλό pick στο επόμενο ντραφτ, έτσι ώστε να… παίξουν τα ρέστα τους για τον ασύλληπτο Βίκτορ Γουεμπανιάμα, επομένως όσο χειρότερα παίζουν τόσο καλύτερα!

Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αγωνιστικό επίπεδο, η μεγάλη βελτίωση των νεαρών Κέλντον Τζόνσον και Ντέβιν Βάσελ είναι μια πολύ θετική και καλοδεχούμενη εξέλιξη, που ενισχύει ακόμη περισσότερο τον νεανικό κορμό τον οποίο επιθυμεί να χτίσει η ομάδα του Σαν Αντόνιο. Φυσικά, θέμα πλέι οφ δεν τίθεται, αφού και οι ίδιοι δεν το… θέλουν και ιδιαίτερα.

Χιούστον Ρόκετς (10-33)

Όπως ακριβώς και οι Σπερς, οι Ρόκετς από τη στιγμή που έφυγε ο Τζέιμς Χάρντεν έχουν κοιτάξει να ξεφορτωθούν τα μεγάλα συμβόλαιά τους και να χτίσουν από την αρχή, στοχεύοντας παράλληλα στις τελευταίες θέσεις έτσι ώστε να έχουν καλά pick, αλλά και στην εξέλιξη των νεαρών παικτών τους.

Σε αυτόν τον διττό στόχο, η ομάδα του Τέξας τα έχει πάει μια χαρά. Αρχικά, οι τρεις πιο υποσχόμενοι παίκτες τους, Τζέιλεν Γκριν, Κέβιν Πόρτερ Τζρ. και Αλπερέν Σενγκιούν δείχνουν πολύ βελτιωμένοι σε σχέση με πέρυσι, ενώ σε αυτούς προστέθηκε και ο ταλαντούχος αλλά ακόμη άγουρος Τζαμπάρι Σμιθ.

Επιπλέον, οι Ρόκετς χάνουν συνεχώς, με αποτέλεσμα να διαθέτουν το χειρότερο ρεκόρ στο ΝΒΑ, κάτι που σημαίνει ότι το ερχόμενο καλοκαίρι ακόμη ένας (τουλάχιστον) εξελίξιμος νεαρός θα προστεθεί στο ρόστερ τους μέσω του ντραφτ.