FC: Στο σταθμό του Μονάχου / σε συνάντησα, άχου!

Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που γίνεται η αποκαθήλωση της Μπαρτσελόνα: η πρώτη ήταν στο 2-0 του Μιλάνου, η δεύτερη ήταν λίγες μέρες μετά που ήρθαν οι δυο ήττες από τη Ρεάλ και η τρίτη και πιο βίαιη, είναι τώρα, μετά την τεσσάρα από τη Μπάγερν. Όπως ακριβώς ο λαός του ποδοσφαίρου γούσταρε κάποτε να θεοποιεί τη Μπαρτσελόνα, να τις αποδίδει τιμές αρχηγού κράτους, να την αντιμετωπίζει σαν κάτι εξωγήινο με υπερφυσικές δυνάμεις, να παραβλέπει καραμπινάτες διαιτητικές εύνοιες υπέρ της, έτσι ακριβώς τώρα γουστάρει να τη βλέπει να κυλιέται στα πατώματα, να «καταστρέφεται», να διαλύεται, να «κλείνει ο κύκλος της», να παραβλέπει σφυρίγματα αυτή τη φορά σε βάρος της. Έτσι είναι ο ποδοσφαιρικός λαός που άγεται και φέρεται, που ακολουθεί τις επιταγές της μόδας χωρίς ξεκάθαρα ποδοσφαιρικά κριτήρια, που πάει όπου πάνε οι πολλοί.

Βέβαια το θέμα δεν είναι αν τέλειωσε η Μπαρτσελόνα ή δεν τέλειωσε - την ίδια ένσταση είχα εκφράσει και μετά την ήττα από τη Μίλαν, τότε που πάλι έλεγαν διάφοροι σχετικοί και άσχετοι «τετέλεσται», αλλά οι «τελειωμένοι» έριξαν τέσσερα γκολ στο «Καμπ Νου» και πέρασαν. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι θα ρίξει τέσσερα και στη Μπάγερν, δεν έχει καμία τύχη αλλά όταν μιλάς για μια ομάδα που ηλικιακά δεν έχει πατήσει τα -άντα, που έχει έναν κορμό παικτών που δεν έχουν καμία διάθεση να το κουνήσουν από εκεί και επίσης χρήματα αλλά και το brand-name να πάρει σπουδαίους παίκτες και να συνεχίσει με καλύτερες προϋποθέσεις του χρόνου, μόνο «τετέλεσται» δεν μπορείς να πεις. Εμένα στην παρούσα στιγμή με απασχολεί περισσότερο η βιασύνη να βαφτίσουμε τη Μπάγερν ως επόμενη Αυτοκράτειρα του ποδοσφαίρου. Και αναρωτιέμαι: μπας και βιαζόμαστε λίγο;

Η Μπάγερν ξεμπέρδεψε με το πρωτάθλημα στη Γερμανία από πολύ νωρίς, είναι φαβορί για το κύπελλο, βάζει γκολ με το τσουβάλι στους τελευταίους της αγώνες και στο Τσάμπιονς Λιγκ καθάρισε σαν αυγό τη Γιούβε με δυο νίκες και έριξε τεσσάρα στη Μπαρτσελόνα. Πολύ ωραία. Τα πεπραγμένα της στο Τσάμπιονς Λιγκ να τα συζητήσουμε και να τα καμαρώσουμε, αλλά το αστείο (από άποψης ανταγωνισμού) περιβάλλον της Μπουντεσλίγκα, καλύτερα να μην το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν. Δεν είναι κριτήριο αν ρίχνει εξάρες ή εφτάρες στα Ανόβερα και τις Νυρεμβέργες σε καμία περίπτωση.

Η τεσσάρα στη Μπαρτσελόνα, μάλιστα. Αρκεί να προσπαθήσουμε να δούμε καθαρά αν η τεσσάρα προέκυψε επειδή ήταν τόσο εξωπραγματικά καλή η Μπάγερν, επειδή ήταν σε άθλια κατάσταση η Μπαρτσελόνα ή και τα δυο. Η δική μου άποψη είναι ότι η Μπάγερν ήταν πολύ καλή, αλλά απέχει μακράν από τον χαρακτηρισμό «διαστημική»: ο Χάινκες εκμεταλλεύτηκε κάθε «τρύπα» της Μπαρτσελόνα, εκμεταλλεύτηκε την απουσία κανονικού προπονητή από τον πάγκο της, την τυπική παρουσία στο γήπεδο του Μέσι, την έλλειψη ύψους των φιλοξενούμενων στα στημένα και τη γερμανική νοοτροπία που λέει ότι αν σε βρουν μπόσικο θα σε διαλύσουν. Και τη διέλυσε. Πώς; Παίζοντας βόλεϊ στα δυο πρώτα γκολ στην άμυνα των Καταλανών, με ένα τρίτο γκολ που ήρθε από σκριν και με ένα τέταρτο που μπήκε στην απόλυτη κατάρρευση της Μπαρτσελόνα.

Σπουδαία νίκη πέρα από κάθε αμφιβολία. Φορμαρισμένη αναμφισβήτητα και αποτελεσματική η Μπάγερν. Βρίσκει γκολ όχι μόνο από τον φορ της (Μάντζουκιτς, Γκόμες ή Πιζάρο) αλλά και από τους κρυφούς επιθετικούς της, τους πλάγιους, τα κεντρικά της χαφ, τους στόπερ. Ναι σε όλα αυτά, ναι στις μεγάλες προσωπικότητες που μπορούν να την πάρουν από το χέρι, όπως είναι ο Ρόμπεν και ο Ριμπερί, ναι στο ότι έχει πλάνο και σχέδιο, ναι στο ότι συνεπής φέτος σε όσα παραλίγο να καταφέρει πέρυσι όταν έφτασε μέχρι τον τελικό αλλά έχασε ένα ματς απ’ αυτά που δεν χάνονται. Μόνο που για να πούμε ότι η Μπάγερν είναι η νέα Αυτοκράτειρα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η ομάδα που θα θαυμάζουμε για πολλά χρόνια, που θα αφήσει το στίγμα της για πολλά χρόνια, καλό είναι να περιμένουμε λίγο. Πρώτα, το αντάμωμά της στον τελικό, ανάλογα με τον αντίπαλο. Άλλο πράγμα να παίξει με τη Ντόρτμουντ που της έχει πάρει «τα μέτρα» κι άλλο με τη Ρεάλ του Μουρίνιο. Δεύτερον, ό,τι και να γίνει στον τελικό, καλό είναι να περιμένουμε και την επόμενη και την παραεπόμενη μέρα: τη Μπαρτσελόνα δεν την βαφτίσαμε υπερ-ομάδα για όσα κατάφερε σε μια χρονιά, αλλά για όσα έκανε σε ένα βάθος χρόνου, όπως παλιότερα τη Ρεάλ, τη Γιουνάιτεντ, τη Μίλαν ή τον Άγιαξ.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr