Καταρχάς το βασικό: Το Πάσχα δεν είναι Χριστούγεννα. Δεν είναι φίλοι, πως το λεν’... Τα Χριστούγεννα είναι πολύ «δυτικοπρεπής» γιορτή, ενώ το Πάσχα πολύ «ανατολικοπρεπές», πολύ δικό μας, ελληνικό. Μας πάει και του ταιριάζουμε. Λόγω εποχής και λόγω συμβολισμού. Κυρίως όμως το Πάσχα είναι μνήμες. Που κουβαλάς από μικρός και ενεργοποιούνται ξανά κάθε χρόνο τέτοιον καιρό. Έτσι λοιπόν:
Πάσχα θα πει χωριό. Ήλιος και άνοιξη και φίλοι παιδικοί, παιχνίδι και ανεμελιά σε αντάμωμα σπάνιο.
Πάσχα θα πει ταξίδι στην εθνική. Αυτοκίνητο φορτωμένο με μπαγκάζια, στρίμωγμα στις πίσω θέσεις ανάμεσα σε αδέρφια ή βαλίτσες, ποδήλατα στη σχάρα της οροφής, η μουσική από το ραδιόφωνο στη διαδρομή από περίεργους τοπικούς σταθμούς -που σκάνε από το πουθενά καθώς αλλάζεις νομό.
Πάσχα θα πει το άνοιγμα του σπιτιού που μυρίζει κλεισούρα. -«Μαμά κρυώνω» -«Λίγη υπομονή. Πρέπει ν’ αεριστεί καλά γιατί θα πιάσει μούχλα».
Πάσχα θα πει μυρωδιές. Το παλιό ξύλινο σεντούκι στην αποθήκη, οι νερατζιές στον κήπο, τα πλατάνια στην πλατεία, η μαγειρίτσα, η τσίκνα του αρνιού.
Πάσχα θα πει ευχές. Που ξεκινάνε πριν το έμπα της Μεγάλης Εβδομάδας και τελειώνουν την Κυριακή του Θωμά. Ευχές όχι μόνο για τη γιορτή, αλλά για υγεία, ευζωϊα, μακροζωϊα και ό,τι άλλο βάλει ο νους σου. Σε αρκετά χωριά μάλιστα οι γιαγιάδες εύχονται οι μία στην άλλη «Χρόνια πολλά» τη Μεγάλη Παρασκευή, με τη λογική ότι «αφού μας αξίωσε ο Θεός να ζήσουμε κι αυτή την Αποκαθήλωση, τον βγάλαμε κι αυτόν τον χειμώνα».
Πάσχα θα πει μάζωξη για την παρέλαση των μυροβόλων επιταφίων. Και Ανάσταση με ανταλλαγή φωτός, κατά προτίμηση με φιλιά και αγκαλιές και όχι με κροτίδες, καφρίλες και απειλές παπάδων από μικροφώνου ότι «θα είναι καταραμένοι όσοι φύγουν αμέσως μετά τις 12 και δεν κάτσουν μέχρι το πρωί να παρακολουθησουν όλη την Αναστάσιμη ακολουθία».
Πάσχα θα πει το πιο πλούσιο κυριακάτικο τραπέζι. Κατά προτίμηση στρωμένο σε κήπο. Με κοκορέτσι, αρνί, πατάτες, σαλάτες, αυγά, ψωμί, και όλα τα καλούδια. Με τσούγκρισμα ποτηριών, τραγούδι και χορό. Όπως ακριβώς το υπαίθριο τραπέζι του γάμου στο Underground.
Πάσχα θα πει ο τελευταίος στίχος του Νίκου Καρούζου, από το ποίημά του «Άσμα μικρό»: Έαρ μικρό, έαρ βαθύ, έαρ συντετριμμένον.
Γιάννης Τσαούσης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
