FC: Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Φάμπρι

Μικροί μου πολεμιστές,

Σίγουρα θα αναρωτιέστε τι συνέβη και χωρίσαμε έτσι ξαφνικά, χωρίς να προλάβουμε να πούμε δυο κουβέντες. Τίποτα σπουδαίο, τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που μου συμβαίνει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ένας ποδοσφαιρικός λεγεωνάριος είμαι κι εγώ, ένας ταξιδευτής της μπάλας. Το ξέρατε όταν ήρθα πως έχω ήδη αλλάξει 28 ομάδες, τι περιμένατε να συμβεί; Σε λίγο καιρό κλείνω τριακονταετία στους πάγκους κι ο Παναθηναϊκός ήταν η 29η ομάδα μου... Δεν είναι λογικό να ανοίξω τα φτερά μου, σαν ελεύθερο πνεύμα που είμαι, και να ψάξω για την 30η;

Μικροί μου πολεμιστές, μην κλαίτε. Μην αφήνετε τα περήφανα μέτωπά σας να ρυτιδιάσουν στο άκουσμα της είδησης. Η μοίρα μ’ έχει ταγμένο στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Ένας ποδοσφαιρικός ιεραπόστολος είμαι κι εγώ, που δίνω τη ζωή μου όλη για να φτάσει το κήρυγμα της «στρογγυλής θεάς» παντού. Κύριλλος και Μεθόδιος μαζί ο δάσκαλός σας, κουβαλάει μέσα του το ποδοσφαιρικό αλφαβητάρι ψάχνοντας νέα, διψασμένα για γνώση χείλη, για να τους το μεταλαμπαδεύσει. Στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, δεν έχει σημασία... και στην Αλάσκα θα πήγαινα, αν εκεί υπήρχαν Ινούιτ που στερούνται άδικα το ποδόσφαιρο.

Μικροί μου πολεμιστές, ας πάψει πια ο θρήνος. Είμαι ήδη μακριά μα στ’ αυτιά μου αντηχούν οι γοεροί λυγμοί σας, που τρυπάνε τους τοίχους της Παιανίας. Για το Θεό, δεν πρέπει! Κλείστε στην αγκαλιά σας τις 83 μέρες που περάσαμε μαζί και φροντίστε τις σαν το πιο πολύτιμο δώρο που σας δόθηκε ποτέ. Κλείστε στην καρδιά σας τα συναισθήματα χαράς που σας προξενούσε η παρουσία μου στα αποδυτήρια και την εσωτερική εξύψωση που σας προκαλούσε κάθε «μπράβο» μου. Κλείστε στο μυαλό σας τα διδάγματα ζωής που στάλα-στάλα έσταξα στα ποτήρια του εγκεφάλου σας, τις πρωτοποριακές αγωνιστικές τακτικές που σας έμαθα να εφαρμόζετε, το ότι επιτέλους μετά από χρόνια είχατε έναν μέντορα του αγνού, θεαματικού, επιθετικού ποδοσφαίρου δίπλα σας.

Μικροί μου πολεμιστές, σε λίγα χρόνια θα ‘χετε γίνει άντρες. Θα ‘χετε πολεμήσει, θα ‘χετε ματώσει και στο τέλος -είμαι βέβαιος- θα ‘χετε νικήσει. Όταν λοιπόν στο τέλος της μέρας κάτσετε να ξαποστάσετε στο τζάκι κι έρθουν τα παιδιά σας να κάτσουν στα γόνατά σας ζητώντας να τους πείτε μια ιστορία απ’ τα παλιά, τότε μεμιάς θα έρθει στο μυαλό και το κάστρο κι η λέαινα κι όλα αυτά που σας έμαθα και σας βοήθησαν να πορευθείτε στη ζωή σας με γνώση και ανθρωπιά. Τότε πια ο γερο-Φάμπρι θα είναι μακριά, μπορεί και να μην υπάρχει. Θα ‘χει αφήσει όμως πίσω του έργο αξιομνημόνευτο, άσβεστη φλόγα στις ψυχές σας, που δεν θα αφήσετε να πάει χαμένο. Γιατί πάντοτε και παντού στον κόσμο θα υπάρχουν νέοι «μικροί πολεμιστές», οι οποίοι θα περιμένουν έναν δάσκαλο για να τους οδηγήσει στο βάθος του εαυτού τους. Hasta la vista amigos!

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr