Ηταν πιο ενδιαφέρον από όσο είχε παρουσιαστεί. Η εξήγηση απλή: η εγρήγορση που προκαλεί η συνείδηση ότι αυτό είναι επίσημο και όχι φιλικό. Οι ευκαιρίες δεν ήταν πολλές, όμως νικητής θα μπορούσε να υπάρξει. Ο Ολυμπιακός, αν είχε εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες και το διάστημα που υπερείχε (για περίπου 15' λεπτά) μετά το 20'. Και την ευκαιρία που δόθηκε από το πουθενά στον Τοροσίδη. Ο Παναθηναϊκός, αν είχε καταφέρει να φτιάξει ευκαιρίες στο πρώτο ημίωρο του β' ημιχρόνου, όταν κράτησε την μπάλα δίχως να δείξει ότι είχε σχέδιο για να την.
Ο Ολυμπιακός του α' ημιχρόνου ήταν η πιο στρωμένη και έτοιμη ομάδα. Την έκαναν να δείχνει έτσι ο Λεντέσμα, ο Γκαλέτι, η πολύ καλή ανασταλτική δράση των Τοροσίδη, Στολτίδη, Αντζα, Ζεβλάκοφ. Στο ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός, με αυτή την ανεξήγητη «γιομάμε την μπάλα» τακτική των αμυντικών του και με τον ανέτοιμο ψυχολογικά Δημούτσο, πήγαινε χαμένος.
Η άνοδος του Δημούτσου, ο τσαμπουκάς του Καραγκούνη, η συνδρομή του Λεοντίου και ένα καλό διάστημα του Τζιόλη τον ανέβασαν στο β'. Μέχρι το 67', που βγήκε ο Λεοντίου. Ομως και τότε ο ΠΑΟ δεν έδειξε έτοιμος να φτιάχνει ευκαιρίες. Στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει μπει στο γήπεδο με μισοάδειες μπαταρίες. Εξήγηση; Η κούραση του Λεντέσμα.
Γενικό συμπέρασμα; Στην εκκίνηση ο Ολυμπιακός δείχνει πιο έτοιμος δημιουργικά και καλύτερος αμυντικά από τον Παναθηναϊκό.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.