Κωδικός: «Φοβού τους Έλληνες» (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Για δεύτερη φορά στην ιστορία της η Εθνική ομάδα μπάσκετ μπαίνει σ' ένα Ευρωμπάσκετ με τη δάφνη της πρωταθλήτριας Ευρώπης να στολίζει το κεφάλι της. Το 1989 στο Ζάγκρεμπ ένιωθε υποχρεωμένη (και τελικά κατόρθωσε) να αποδείξει στους ξένους ότι δεν ήταν κομήτης τού ενός 10ημέρου. Φέτος στην Ισπανία δεν έχει να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν. Τους ελάχιστους αμφισβητίες τους έπεισε με τα περσινά της θαύματα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.

Ακόμα κι αν φέτος αποτύχει, το πολύ πολύ να δοκιμαστούν οι σχέσεις της με τους τυχάρπαστους οπαδούς, αυτούς που ανεβοκατεβαίνουν σε άρματα ανάλογα με το φύσημα του ανέμου. Αυτοί δεν την ενδιαφέρουν.

Η αποστολή της Εθνικής μας στο Ευρωμπάσκετ θα είναι πολύ δύσκολη. Ο πήχης τοποθετήθηκε από την ίδια στα ύψη, οι δε αντίπαλοι μοιάζουν ενισχυμένοι και απειλητικοί. Οι Ισπανοί θυμίζουν ξαφνικά μια ακαταμάχητη, ευρωπαϊκή βερσιόν της «Ντριμ Τιμ». Οι Λιθουανοί κατεβάζουν Γιασικεβίτσιους και Σισκάουσκας, αν και όχι «Μάτσας». Οι Γερμανοί έχουν τον Νοβίτσκι ξεκούραστο. Οι Γάλλοι καμαρώνουν για τον ΜVP των τελικών του ΝΒΑ, Πάρκερ. Οι Κροάτες δείχνουν ικανοί να εκδικηθούν για την άδικη ήττα από την Ισπανία στα προημιτελικά του 2005. Οι ανανεωμένοι Σέρβοι οιστρηλατούνται από τα θαύματα Νέων, Εφήβων και Παίδων. Οι Ρώσοι πότισαν το αναμφισβήτητο ταλέντο τους με τις προπονητικές ικανότητες του Μπλατ. Οι Τούρκοι έπεισαν τους Τούρκογλου, Οκούρ να προσθέσουν την εμπειρία τους στην αξιόλογη περσινή ομάδα. Οι Ιταλοί διαθέτουν υλικό και μέταλλο ικανό να τους φέρει ψηλά. Οι επικίνδυνοι Σλοβένοι έχουν τον τρόπο τους απέναντι στην Εθνική μας.

Δέκα ομάδες. Δέκα αντίπαλοι ικανοί να νικήσουν οποιονδήποτε, οποτεδήποτε. Δυστυχώς, ακόμα και τη δική μας ομάδα. Αλλά μόνο η Ισπανία δικαιούται να ξεκινήσει ως φαβορί σε έναν αγώνα κόντρα στα δικά μας παλιόπαιδα.
Εάν δεν υπάρξει κάποιο καταστροφικό απρόοπτο στο δύσκολο και κρίσιμο εναρκτήριο τριήμερο στη Γρανάδα, το πρώτο μεγάλο βήμα, προς τα μπρος ή προς τα πίσω, θα γίνει στον νοκ άουτ προημιτελικό της 13ης ή 14ης Σεπτεμβρίου. Επειδή οι Ισπανοί και οι Κροάτες θα βρίσκονται στην «από δω» πλευρά της αγκύλης (δείτε το σύστημα διεξαγωγής για να καταλάβετε), αποκλείεται να βρεθούν αντιμέτωποι με την ελληνική ομάδα σε αυτή τη φάση. Η αντίπαλος θα είναι μία από τις Λιθουανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Σλοβενία. Τι λέτε, αυτοί θα φοβηθούν τους δικούς μας ή το αντίστροφο;

Μέχρι τότε η ομάδα καλείται να βάλει στο σακούλι όσο γίνεται περισσότερες νίκες (ώστε να έχει μετά το ευνοϊκότερο δυνατό ζευγάρωμα), να βρει τρικ ώστε να ξεπεράσει τις απουσίες των Φώτση, Σχορτσιανίτη, να ζεστάνει τους φίλους της, να τρομάξει τους αντιπάλους της. Κανένας αγώνας δεν θα είναι απλή υπόθεση σε αυτό το Ευρωμπάσκετ.

Θυμηθείτε τους αγώνες της Εθνικής με ομάδες από τη γηραιά ήπειρο στο Βελιγράδι και την Ιαπωνία. Ηττες από Σλοβενία και Ισπανία. Μια νίκη-θαύμα και μία εύκολη επί της Γαλλίας. Ζόρια κόντρα στο Ισραήλ. Ακόμα περισσότερα απέναντι στην Τουρκία. Καρδιοχτύπια και παράταση στο θρίλερ με τους Λιθουανούς. Αστεία αστεία, το πιο εύκολο ματς της διετίας ήταν ο τελικός του 2005 με τη Γερμανία στη «Σάλα Μπεογκράντσκα»!

Η Εθνική μας έχει φτάσει σε ένα σημείο που θα το ζήλευε κάθε ομάδα. Σχεδόν όλα της τα αποτελέσματα εξαρτώνται από τη δική της απόδοση. Οταν παίζει το μπάσκετ της, κερδίζει. Ετσι απλά. Οπότε, αυτό είναι το ζητούμενο στην Ισπανία. Υπομονή, επιμονή, αυτοσυγκέντρωση και υψηλές επιδόσεις σε βάθος χρόνου, με έμφαση στους κρίσιμους αγώνες.

Εάν ο πρωταθλητής έβγαινε με βαθμολογία και σύστημα «όλοι εναντίον όλων», θα στοιχημάτιζα οτιδήποτε ότι θα κερδίζαμε μετάλλιο, χάλκινο στη χειρότερη περίπτωση. Αλλά τους αγώνες της μιας βραδιάς καλό είναι να τους αντιμετωπίζει κανείς με επιφυλακτικότητα. Δυο-τρία σουτ, μερικά ριμπάουντ, κάποια λάθη, ένα σφύριγμα στους αγώνες του τελευταίου τετραημέρου μπορούν να σκορπίσουν το χαμόγελο ή τη μελαγχολία.