Ο κύριος «δεν μπορώ να κάνω τίποτα» (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

«Δεν μπορώ να κάνω τίποτα», είπε στους εκπροσώπους των «Πελαργών» ο Γιώργος Ορφανός, για το περιβόητο θέμα των εισιτηρίων. Ξέχασε τις υποσχέσεις πολλών ημερών για «αμέριστη βοήθεια» και παρέδωσε 300 Ελληνες εκδρομείς βορά στους Ισπανούς μαυραγορίτες. Αυτό δα έλειπε. Πολιτικός της χώρας όπου το «δεν μπορώ να κάνω τίποτα» είναι τρόπος ζωής, υπουργός της κυβέρνησης για την οποία το «δεν μπορώ να κάνω τίποτα» θα μπορούσε να γίνει προεκλογικό σύνθημα, ο Ορφανός σήκωσε τα χέρια ψηλά πριν κουνήσει το δαχτυλάκι του.

Αραγε θα εμφανιστεί στη Μαδρίτη για να μπει στο γήπεδο με πρόσκληση, εάν η ομάδα προχωρήσει; Και μετά θα μπει και στο τσάρτερ της χαράς για να εμφανιστει καμαρωτός στις επινίκιες φωτογραφίες; Αυτό ναι, αυτό μπορεί να το κάνει.
«Δεν μπορώ να κάνω τίποτα», είχε πει πριν από τον υφυπουργό Αθλητισμού ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Μέσα στο ίδιο του το σπίτι, τη FIBA Europe, οι Ισπανοί σήκωσαν δικό τους μπαϊράκι, σαν να τους οιστρηλατούν οι κατσαπλιάδες της… ULEB. Aν μη τι άλλο, ο Βασιλακόπουλος έκανε προσπάθειες, άσκησε πιέσεις, έστειλε επιστολές, κινητοποίησε κόσμο. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν το ίδιο: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Με έναν αξιέπαινο (χθεσινό) αστερίσκο: «Τα 100 εισιτήρια για όσους έρθουν στη Γρανάδα σας τα κάνουμε δώρο».

Στη Μαδρίτη, όμως, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι «Πελαργοί» θα κατασκηνώσουν έξω από την ελληνική πρεσβεία και θα προσπαθήσουν να εκβιάσουν καταστάσεις, με ειρηνικό φυσικά τρόπο. Και θα κυνηγήσουν όποιο εισιτήριο βρουν αδέσποτο σε χέρια ισπανικά ή άλλα. Το μόνο θέαμα που μπορεί να τους εξαγριώσει είναι οι προσκλησάκηδες των τελευταίων ημερών.
Μάλλον έπρεπε να ξαμοληθούν οι φίλοι της Εθνικής μπάσκετ στις τράπεζες της Ηλείας, για να βγάλουν με πλιάτσικο σαν τους Τσιγγάνους τα λεφτά που τους ζητού οι εκ Μαδρίτης εκβιαστές. Ετσι, κύριε Ορφανέ μας;

Αν μη τι άλλο, η Εθνική θα έχει ισχυρή και ηχηρή συμπαράσταση στο πρώτο, κρίσιμο τριήμερο των αγώνων, για το οποίο εισιτήρια υπάρχουν άφθονα. Από τα 113 άτομα που είχαν κλείσει εκδρομή 16 ημερών (για ολόκληρο το Ευρωμπάσκετ δηλαδή), μόλις 9 φάνηκαν απρόθυμοι να ακολουθήσουν. Παρόμοια είναι τα ποσοστά και για τους υπόλοιπους, αφού η αισιοδοξία είναι το μεσαίο όνομα του Ελληνα: «Ελα, μωρέ, κάτι θα γίνει και θα βρούμε εισιτήρια». Μόνο όσοι εμπλέκονται στις εκλογές αναγκάστηκαν να κατεβούν από το άρμα.

Εφόσον γίνει κανένα θαύμα και αποκλειστεί νωρίς η Ισπανία, θα πάμε όλοι μαζί ν' ανάψουμε λαμπάδα στο μπόι των παλικαριών που θα πετύχουν το θαύμα! Αλλά χτυπάει δυό φορές ο κεραυνός στο ίδιο σημείο; Μετά το πρόωρο «αντίο» των Σέρβων το 2005 (αυτό που βοήθησε να βρεθούν εισιτήρια για 10.000 Ελληνες στο Βελιγράδι), πόση εύνοια πια να ζητήσει κανείς από τους θεούς;