Oχι στην αναβολή, ναι στην κοινωνική προσφορά (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Oταν την περασμένη Παρασκευή καιγόταν ο τόπος ο διευθύνων σύμβουλος της Σούπερ Λίγκας κ. Πατρίκ Κομνηνός ρωτήθηκε, βγαίνοντας από τα στούντιο της ΕΡΤ, αν θα υπάρξει αναβολή της αγωνιστικής, απάντησε ότι «η Λίγκα προετοιμάζεται κανονικά για την έναρξη του πρωταθλήματος». Η Λίγκα και η ΕΠΟ ανέβαλαν την πρεμιέρα το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι. Είχαν προηγηθεί άτυπες και off the record τοποθετήσεις χωρίς προηγούμενο. Ακούστηκε ότι αναβολή θα υπάρξει μόνο αν κηρυχτεί εθνικό πένθος στη χώρα, αν δοθεί τέτοια εντολή από την κυβέρνηση, αν το ζητήσει το Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως ή ο ΟΠΑΠ, που πάει με όλα. Για να υπάρξει η απόφαση ρωτήθηκαν -μαθαίνω- οι περισσότεροι πρόεδροι: κάποιοι συναίνεσαν από τα κότερά τους διακόπτοντας τα μπάνια τους! Το Σάββατο κάποιες ομάδες είχαν ταξιδέψει κανονικά για να βρίσκονται νωρίς στον προορισμό τους και από την Αθήνα είχαν ξεκινήσει και πούλμαν οπαδών του Πανιωνίου για τη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Κομνηνός είχε δίκιο: όλοι προετοιμάζονταν κανονικά κι ας είχε μετατραπεί από την Παρασκευή το βράδυ η Πελοπόννησος σε κόλαση. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, σαν μεταξοσκώληκας στο κουκούλι του, συνέχιζε τον ύπνο του.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα μεγάλο λαϊκό παιχνίδι -μία από τις ελάχιστες χαρές της ζωής στην οποία η συμμετοχή δεν κοστίζει παρά ελάχιστα. Μόνο που για να χαιρόμαστε πρέπει να υπάρχει και λόγος. Η ζωή σαφώς και δεν σταματά, όμως υπάρχουν στιγμές που η διάθεση για παιχνίδι χάνεται και το χαμόγελο σβήνει. Η ερώτηση που απασχολεί τους υπεύθυνους από χθες είναι αν πρέπει να γίνει το Σαββατοκύριακο η πρώτη αγωνιστική: είναι μια λάθος ερώτηση. Αν την Παρασκευή η χώρα σείεται από το βουβό κλάμα της τραγωδίας, δυσκολεύομαι να φανταστώ τρόπους έκφρασης του εθνικού πένθους στα γήπεδα του πρωταθλήματος.

Ο κόσμος, ο πραγματικός κόσμος, κι όχι αυτός που ζει στα συμβούλια της Σούπερ Λίγκας και στα διαβούλια τής ΕΠΟ, θέλει αυτή τη στιγμή κάτι άλλο από το ποδόσφαιρο: να μην ξεχάσει τον κοινωνικό χαρακτήρα του. Κανείς δεν ζει ερήμην της χώρας που καίγεται: αν την πρώτη αγωνιστική έχουμε τίποτα επεισόδια λόγω ντέρμπι ή φασαρίες εξαιτίας των μετακινήσεων των οπαδών θα μας πάρουν με τις ντομάτες όλους και δικαιολογημένα. Τους ποδοσφαιροπαράγοντες που αδυνατούν να καταλάβουν ότι μερικές φορές είναι προτιμότερη η σιωπή από την επίδειξη προγραμματισμού (τρομάρα μας...) κι εμάς που (θα) κραυγάζουμε περί κρίσιμων ντέρμπι την ώρα που ο τόπος θα είναι γεμάτος αίματα.

Χρειάζεται σύνεση. Η Σούπερ Λίγκα μπορεί σήμερα κιόλας να εξαγγείλει ότι το Σαββατοκύριακο -αν κι εφόσον πιάσουν τόπο οι προσευχές και ηρεμήσουν τα πράγματα- θα διοργανωθούν δύο τουρνουά, ένα στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή του Αρη, του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή και της Καλαμαριάς κι ένα στην Αθήνα στο ΟΑΚΑ με τη συμμετοχή των τριών μεγάλων του κέντρου. Το λιγότερο από μια τέτοια κίνηση είναι το αυτονόητο, ότι δηλαδή τα έσοδα (όλα τα έσοδα κι αυτά της τηλεοπτικής κάλυψης) θα διατεθούν για την ενίσχυση των πυροπαθών.

Το σημαντικότερο είναι ότι με τη σωστή επικοινωνιακή προβολή των εκδηλώσεων θα δοθεί η δυνατότητα σε πολλούς, μα πάρα πολλούς, ανθρώπους που παρακολουθούν βουβά το δράμα να νιώσουν ότι μπορούν να στείλουν στους χιλιάδες βασανιζόμενους συμπατριώτες τους ένα μήνυμα ηθικής συμπαράστασης, αποφεύγοντας μάλιστα τη μέγγενη εκείνων που προσπαθούν να μετατρέψουν την οδύνη σε εμπόριο ψήφων, έτσι ή αλλιώς. Δεν είναι στιγμή για παιχνίδια, αλλά για πράξεις αλληλεγγύης: το νιώθω ότι το Καυταντζόγλειο και το ΟΑΚΑ θα αποδειχτούν αρκετά μικρά για τον κόσμο που θα θελήσει να δώσει το «παρών».

Οι αρχές του ελληνικού ποδοσφαίρου το περασμένο Σάββατο έδειξαν την αμηχανία τους. Τώρα ας δείξουν ότι καταλαβαίνουν πως το σπορ που υπηρετούν έχει μια κοινωνική δυναμική που θα ήταν λάθος σε μια στιγμή οδύνης να πάει στράφι...