Καλύτερα να πάμε όλοι μετανάστες (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

Τι έγινε, ρε παιδιά; Εντάξει; Κάηκε η μισή Ελλάδα; Μόνο! Μη φοβάστε και μην αγχώνεστε. Εχετε τον χρόνο να κάψετε και την άλλη μισή! Βρε ουστ από δω, άχρηστοι! Βέβαια, τώρα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Τώρα το πουλάκι πέταξε. Τώρα οι πολλοί από εσάς κάθεστε στους καναπέδες και σαν μικροί Νέρωνες βλέπετε τα πάντα να καίγονται. Τώρα μόνο ο Θεός θα σώσει αυτόν τον τόπο. Αλλά και τι να κάνει ο Θεός; Ολο με εμάς θα ασχολείται και τι κοτσάνα θα κάνετε για να μας γλιτώσει; Αλλά μια ζωή τα ίδια. Το μάθαμε το παραμύθι. «Θεομηνίες». Θεομηνία, μίστερ, είναι ο τυφώνας στις ΗΠΑ και ο σεισμός στο Περού. Τη φωτιά ξέρεις ότι κάποιος θα πάει να τη βάλει. Δεν μπορείς να τον πιάσεις; Τουλάχιστον να είσαι έτοιμος. Τόσα χρήματα πετάτε στα σκουπίδια και τις τσέπες σας για φρουφρού κι αρώματα. Αμα σου φύγει η φωτιά τότε, αντίο ζωή. Αυτή τη φορά κάηκαν και άνθρωποι. Τι άλλο θα δούμε; Δεν έχει μείνει και τίποτα. Αντί να έχουν δηλώσει παραίτηση, φαίνεται ότι δεν έχουν τσίπα πάνω τους. Σκέφτονται τι θα γίνει σε δύο εβδομάδες. Πώς θα πάρουν τις εκλογές. Αυτό τους μάρανε. Ποιος συντονισμός και κουραφέξαλα. Να αρχίσουμε να χορεύουμε τον χορό της βροχής μήπως σωθούν μερικοί. Από δαύτους που κυβερνάνε αυτή τη ρημάδα τη χώρα τι να περιμένω; Το πώς θα πεθάνω; Αναρχία. Τριτοκοσμικές καταστάσεις. Εκεί όμως ξέρεις ότι είναι «τρίτος κόσμος». Εδώ μας λένε ανεπτυγμένη χώρα και πολιτισμένο τόπο. Παλιά. Πολύ παλιά. Για καμιά λεζάντα και φωτογραφία είστε εσείς οι πολιτικοί. Οποιος κερδίσει (βάσει εκλογικού συστήματος κάποιος πρέπει να κερδίσει) θα βγει και θα λέει ότι «νίκησε ο λαός, η τοπική αυτοδιοίκηση, ότι η νίκη ανήκει στην Ελλάδα» και φυσικά ότι παρέλαβε χάος. Ξοφλήσατε. Το ελάχιστο που έχετε να κάνετε είναι να δώσετε τα χρήματα του προεκλογικού σας αγώνα (ας γελάσω) στα θύματα. Και τους μισθούς σας. Ολα όσα έχετε τσεπώσει. Και μετά να εξαφανιστείτε. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιους πολιτικούς. Και που σας έχουμε, τι καταλάβαμε; Είχαμε διακυβέρνηση; Απλώς «την πατήσαμε».