Tα κομμένα φτερά του «Μπάτμαν» (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Τα νέα που έφταναν στ' αυτιά μου την περίοδο των διακοπών δεν ήταν ακριβώς ενθαρρυντικά. Στον πρώτο μήνα της προετοιμασίας της για το Ευρωμπάσκετ, η Εθνική ομάδα αντιμετώπισε κάθε λογής προβλήματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Από την αυτοεξαίρεση του Σχορτσιανίτη έως τον τραυματισμό του Τσαρτσαρή, από το ντεφορμάρισμα βασικών παικτών έως την αναστάτωση της υπόθεσης Συρίγου, από το φτωχό αγωνιστικό δείγμα γραφής μέχρι το τεράστιο πρόβλημα που προέκυψε με τα εισιτήρια των «Πελαργών», η πρωταθλήτρια Ευρώπης άφηνε πίσω της το χνάρι της αβεβαιότητας.

Τουλάχιστον μπαίνουμε στην τελική ευθεία υγιείς, σκεφτόμουν λίγο πριν επιστρέψω στο μετερίζι. Μόλις άνοιξα όμως τον υπολογιστή, έμαθα το άσχημο μαντάτο. Ο Αντώνης Φώτσης είναι αμφίβολος για το Ευρωμπάσκετ. Καταστροφή. Εκτός των δύο υπερηχητικών γκαρντ που αποτελούν τον εγκέφαλο και τα τούρμπο αυτής της θαυμαστής μηχανής, ο Φώτσης είναι το πιο πολύτιμο, το πιο απαραίτητο γρανάζι της. Δίνει στην ομάδα ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία λείπουν από τους συμπαίκτες του και κάνουν τη λειτουργία της πιο άνετη, πιο αποτελεσματική.

Ο Αντώνης είναι ο καλύτερος σουτέρ της Εθνικής ομάδας, ο μοναδικός ίσως που μπορεί να σουτάρει τρίποντα με ποσοστό σταθερό γύρω στο 50 τις εκατό. Υποχρεώνει τις αντίπαλες άμυνες να απλώνονται στην περιφέρεια και δημιουργεί χώρο για τις διεισδύσεις του Παπαλουκά, του Διαμαντίδη, του Σπανούλη. Με το άλμα και τα «πλοκάμια» του μαζεύει ξεκούραστα αμυντικά ριμπάουντ και δίνει στην ομάδα οντότητα στα επιθετικά. Τη βοηθάει με την ταχύτητά του να ξεδιπλώνεται στον αιφνιδιασμό και να τελειώνει τις φάσεις. Μοιράζει τάπες, αλλοιώνει σουτ, επιχειρεί φόλοου και γενικά έχει παιχνίδι «above the rim», πάνω από τη στεφάνη, εκεί όπου παίρνουν απουσία όλοι οι υπόλοιποι Ελληνες ψηλοί.

Tώρα που άφησε πίσω του τις μέρες της αστάθειας και της ανωριμότητας ο Φώτσης θυμίζει τον «Μπάτμαν» που περιμέναμε να δούμε από τα μικράτα του. Εάν απουσιάσει, θα αφήσει πίσω του ένα κενό που δεν αναπληρώνεται, τουλάχιστον όχι με κάποιον άλλο Φώτση. Κρίμα που δεν ήλθε ακόμα η σειρά του Κώστα Κουφού.

Ο τραυματισμός του Αντώνη είναι δύσκολος και ύπουλος. Η τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα δεν λύνει το πρόβλημα, αφού το σπασμένο δάχτυλο είναι στο χέρι με το οποίο ο παίκτης σουτάρει, οπότε δυσχεραίνει τον χειρισμό της μπάλας σε όλα τα επίπεδα. Ελπίζω ότι το ικανότατο ιατρικό επιτελείο της ομάδας θα κάνει το θαύμα του, ώστε ο 26χρονος φόργουορντ να παίξει στο Ευρωμπάσκετ και να δώσει αυτά που μόνο εκείνος μπορεί.

Η Εθνική θα εμφανιστεί ισχυρή και χωρίς τον Φώτση, αλλά η συνεισφορά του ίσως κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη μεγάλη διάκριση και την απλώς καλή παρουσία. Οσο ζημιογόνο κι αν μοιάζει το 10ήμερο της αβεβαιότητας και της κατάστρωσης εναλλακτικών σχεδίων έως το τζάμπολ της 3ης Σεπτεμβρίου, ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν έχει την πολυτέλεια να ξεγράψει τον παίκτη-κλειδί της έτσι κι αλλιώς κάπως αδύναμης «μπροστινής» γραμμής. Η ομάδα τον χρειάζεται και θα τον περιμένει έως την τελευταία στιγμή.