Μπορεί και (πολύ) καλύτερα! (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Το θέμα είναι από ποια οπτική πλευρά βλέπει κανείς τα πράγματα. Και επειδή το αντικείμενό μας στην προκειμένη περίπτωση είναι η Εθνική μας ομάδα και η πρόοδός της εν όψει Ευρωμπάσκετ, μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής: από τη μία πλευρά ότι η επίσημη αγαπημένη στα παιχνίδια με Λιθουανία, Ιταλία και Σλοβενία παρουσιάστηκε σαφώς πιο βελτιωμένη από ό,τι στο τουρνουά του Στρασβούργου. Από την άλλη, όμως, είναι βέβαιο ότι μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα από ό,τι στα τρία ματς του τουρνουά «Ακρόπολις», που ολοκληρώθηκε χθες στο ΟΑΚΑ.

Στο κομμάτι της βελτίωσης, μόνο και μόνο το ότι δεν χάσαμε ούτε ένα ματς τις τρεις τελευταίες μέρες, είναι ένα στοιχείο που μαρτυρά έκδηλα ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο. Εντάξει, το έχουμε ξαναπεί ότι οι νίκες στα φιλικά δεν πολυμετράνε, αλλά π.χ. δεν λέει κάποια πράγματα ότι χθες κερδίσαμε σβηστά τη Σλοβενία, από την οποία στο Στρασβούργο είχαμε χάσει με κατεβασμένα τα χέρια; Επίσης, στο ματς με τη Λιθουανία, όπου βρεθήκαμε στο σημείο να χάνουμε και με 9 πόντους, βρήκαμε το σθένος και τις λύσεις σε άμυνα και επίθεση, ώστε να φέρουμε τα πάνω-κάτω. Κάτι, που δεν είχε γίνει στο Στρασβούργο με τη Σερβία, με τη διαφορά όχι μόνο να μη μειώνεται, αλλά τελικά να φθάνει στους 31 πόντους.

Οσον αφορά στο ότι «μπορούμε να παίξουμε καλύτερα», πηγάζει από δύο πράγματα: πρώτον από το ότι η Εθνική μας έχει παίξει κατά το παρελθόν μπάσκετ πολύ υψηλού επιπέδου, άρα μας δίνει το δικαίωμα να το υποστηρίζουμε και δεύτερον επειδή πλέον τα κριτήριά μας είναι πολύ αυστηρά, τη στιγμή που μιλάμε για την 1η ομάδα στην Ευρώπη (Πανευρωπαϊκό Σερβίας) και 2η στον κόσμο (Μουντομπάσκετ Ιαπωνίας).

Στα τεχνικά στοιχεία, εκείνο, που χρειαζόμαστε πιο πολύ είναι μεγαλύτερη κίνηση στην επίθεση, όταν αναγκαζόμαστε να παίζουμε σετ παιχνίδι. Η άμυνα θα είναι και πάλι το τεράστιο όπλο των παιδιών του Παναγιώτη Γιαννάκη. Και αν, όπως χθες, καταφέρνουμε να κλέβουμε μπάλες και να βγάζουμε αιφνιδιασμούς, όλα θα είναι καλά. Οταν, όμως, υποχρεωνόμαστε σε παιχνίδι «5 εναντίον 5», θέλουμε καλύτερες συνεργασίες και κυρίως «καυτό» τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, θα είναι ο παίκτης-κλειδί στην περιπέτεια της Ισπανίας.