Ο Σπανούλης και το φαβορί (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Το μεσημέρι της Κυριακής παρακολουθούσα το Μάντσεστερ Σίτι - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου. Ηταν ένας φίλος μου, οπαδός του Παναθηναϊκού, που ήθελε να μάθει εξελίξεις για το θέμα του Σπανούλη. Τον έπιασε πρεμούρα, μια και είχε πληροφορηθεί πως ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μόλις είχε φτάσει στην Ελλάδα και ότι, επίσης, οι πιθανότητες να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού ολοένα και μεγαλώνουν: «Τι θα γίνει; Σπανούλη ακούμε και Σπανούλη δεν βλέπουμε. Ρε, μήπως μείνει στους Σπερς και την πατήσουμε;», ήταν η αγωνιώδης απόκρισή του. «Τι να σου πω; Από μέρα σε μέρα λέγεται ότι θα αποδεσμευτεί από τους Σπερς. Στον Παναθηναϊκό είναι σίγουροι ότι θα τον πάρουν. Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω», του απάντησα και κλείσαμε τα τηλέφωνα.

Οντας σε άδεια από την εφημερίδα, τις μπασκετικές εξελίξεις δεν τις μάθαινα τις τελευταίες μέρες την ώρα που έπρεπε. Ετσι έγινε και με τον Σπανούλη. Ο διεθνής άσος έμεινε ελεύθερος από την ομάδα του, το Σαν Αντόνιο, γύρω στις 5-6 το απόγευμα της Κυριακής. Εξέλιξη απρόσμενη, με την έννοια ότι στο ΝΒΑ το Σαββατοκύριακο ελάχιστα πράγματα κινούνται. Εγώ το έμαθα για τον «V-Span» κατά τη διάρκεια του ματς του ΠΑΟΚ με την Κάλιαρι. Βραδάκι δηλαδή. Η ουσία δεν αλλάζει. Το μεγαλύτερο «σίριαλ» του καλοκαιριού έφτασε στο τέλος του. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού και όλοι μέσα στην ομάδα των πρωταθλητών Ευρώπης πανηγυρίζουν και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Δεν είναι μόνο το ότι πρόκειται για έναν παίκτη ικανό να κάνει τη διαφορά. Είναι, επίσης, ότι αν δεν ερχόταν τελικά το πρόβλημα θα ήταν τεράστιο. Και πώς όχι, άλλωστε, μια και για να πάρει παίκτη ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να διώξει έναν εκ των Βούγιανιτς, Μπετσίροβιτς. Βλέπετε, έχει τέσσερις κοινοτικούς και για να πάρει άλλον παίκτη θα έπρεπε να απομακρύνει έναν από τους υπάρχοντες (ή να τον έχει μόνο για την Ευρωλίγκα). Ητοι, ή Βούγιανιτς ή Μπετσίροβιτς. Ελληνας παίκτης για να καλύψει το κενό του Σπανούλη δεν υπάρχει ούτε για πλάκα, ενώ –και αυτό είναι σημαντικό– πηγαίνοντας ο Παναθηναϊκός για κοινοτικό, πολύ δύσκολα θα έβρισκε παίκτη της κλάσης του Λαρισαίου. Μήπως σε μια τέτοια περίπτωση κυνηγούσε τον Γιασικεβίτσιους;
Εν κατακλείδι: έχουμε Σπανούλη, έχουμε Ουίνστον, έχουμε και Περπέρογλου. Τρεις παίκτες για να καλύψουν το κενό του Ραμούνας Σισκάουσκας. Το μπάσκετ δεν είναι μαθηματικά, αλλά στη θεωρία οι τρεις αυτοί παίκτες φτάνουν και περισσεύουν. Πέραν όλων των άλλων, θεωρώ ότι ο Σπανούλης είναι το «γαλλικό κλειδί» του ελληνικού μπάσκετ. Ο παίκτης, δηλαδή, που θα δώσει λύσεις στις πλέον δύσκολες καταστάσεις και, για να το κάνουμε πιο λιανά, εκείνος που στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας δεν θα «κολλήσει», όπως έγινε φέτος στους τελικούς με αρκετούς παίκτες του Παναθηναϊκού.

Ακόμα κι αν πάρει τον Γιασικεβίτσιους ο Ολυμπιακός, τους «πράσινους» θα χαρακτηρίσω φαβορί. Οι λόγοι είναι χιλιοειπωμένοι, αλλά βάζουμε επιπλέον –πέρα, δηλαδή, από ομοιογένεια και Ομπράντοβιτς– την προσθήκη Σπανούλη και Ζίζιτς. Ο τελευταίος, μάλιστα, όπως είπε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, «ήταν δώρο Θεού». Αμ του Σπανούλη τι ήταν; Ή μάλλον του «V-Span» ήταν δώρο Βαν Γκάντι. Ας όψεται ο πρώην προπονητής των Ρόκετς, που δεν τον χρησιμοποιούσε. Διότι εάν ο Σπανούλης είχε πέρυσι αρκετό χρόνο συμμετοχής, λογικά η σκέψη του δεν θα ήταν η ίδια.