Ο άγνωστος Κουφός και η γνωστή Εθνική... (Χρήστος Ρομπόλης)

Απλώς... μας κούφανε! Μέρες τώρα Κώστα Κουφό ακούγαμε και Κώστα Κουφό δεν βλέπαμε. Οι παραστάσεις μας από το παίκτη για τον οποίο μιλούσαν όλοι, αλλά κανένας δεν είχε δει, περιορίζονταν στα σύντομα βιντεάκια από το youtube και άλλες συναφείς σελίδες του διαδικτύου, αφού κανένα ελληνικό κανάλι δεν εδέησε να προβάλει το Ευρωμπάσκετ των Εφήβων και κάποια εξ αυτών προτίμησαν τα φιλικά των ποδοσφαιρικών ομάδων με κάθε λογής μπιραρία. Δεν κρύβω πως κρατούσα μικρό καλάθι και από όσα άκουγα για τον πανύψηλο νεαρό πίστευα τα μισά, αφού η σύγχρονη ιστορία της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας είναι γεμάτη από παίκτες που παρουσιάζονταν ως αστέρες μέσα από τα πρωτοσέλιδα και τα καλογυρισμένα και πολλές φορές σκηνοθετημένα από τους μάνατζέρ τους στιγμιότυπα που προετοίμαζαν το έδαφος για την άφιξή τους στην Ελλάδα. Τον αρχικό ενθουσιασμό, ωστόσο, διαδέχεται συνήθως η απομυθοποίηση των παικτών που ως επί το πλείστον αποδεικνύονται κατώτεροι των προσδοκιών που καλλιεργούν τα highlights της καριέρας τους. Στο χώρο του μπάσκετ ειδικότερα δεν έχουν λείψει στο παρελθόν παραδείγματα θηριωδών σέντερ που «κόντυναν» στο δρόμο για τη χώρα μας!

Η περίπτωση του Κώστα Κουφού δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία και ομολογώ πως είναι ίσως από τις λίγες φορές που οι συστάσεις που τον συνόδευαν και τα εγκώμια με τα οποία τον... λούζουν κυρίως το τελευταίο δεκαήμερο τα ελληνικά ΜΜΕ μάλλον είναι φτωχά για να περιγράψουν και να αποτυπώσουν το ταλέντο του. Όσοι περίμεναν να δουν ένα ψιλόλιγνο παλικάρι, που ΑΝ δουλέψει πολύ και ΑΝ γυμναστεί καλά ΜΠΟΡΕΙ να εξελιχθεί ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ σε μία πολύτιμη μονάδα για το ελληνικό μπάσκετ εξεπλάγησαν ευχάριστα. Ο Κώστας Κουφός διαθέτει όση μπασκετική παιδεία μπορεί να έχει ένας παίκτης σε αυτή την ηλικία, ενώ παράλληλα η σωματοδομή του κάθε άλλο παρά έναν σέντερ υπό.... κατεργασία θυμίζει. Είναι όσο δυνατός θα έπρεπε στα 18 του χρόνια, ενώ τα 2,15 του δεν τον εμποδίζουν να ανεβοκατεβαίνει το παρκέ συνεχώς. Απέναντι στους Λιθουανούς έμοιαζε ως άντρας ανάμεσα σε παιδάκια, με μόνο αντίπαλο τη φυσιολογική κόπωση από το συνεχές πάνω-κάτω του άναρχου μπάσκετ που παίζεται συνήθως σε διοργανώσεις μικρών εθνικών ομάδων. Σε όλα αυτά προσθέστε την ωριμότητα που έχει τόσο στο παιχνίδι του, όσο και εκτός γηπέδων, όπως μαθαίνουμε.

Περιθώρια βελτίωσης σαφώς και υπάρχουν, όπως υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος επανάπαυσης και... στασιμότητας στην εξέλιξη ενός παίκτη. Μην ξεχνάμε πως πριν από δώδεκα χρόνια τέτοια περίπου εποχή όλος ο κόσμος παραμιλούσε με τις εμφανίσεις του Ευθύμη Ρεντζιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων. Η εξέλιξη του Τρικαλινού σέντερ δυστυχώς όμως δεν ήταν η προσδοκώμενη. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και ο Κουφός να... κλείσει τα αυτιά του στις Σειρήνες από τα ΜΜΕ, αλλά και το ΝΒΑ που είμαι βέβαιος πως πολύ γρήγορα θα αρχίσει να τον καλεί κοντά του. Η ώρα της κλήσης στην Εθνική Ανδρών δεν θα αργήσει και αν καλώς εχόντων των πραγμάτων είμαστε παρόντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ο Κουφός θεωρώ πως πρέπει να είναι τουλάχιστον στην προεπιλογή.

ΥΓ: Ο Κώστας Κουφός μπορεί να είναι η πριμαντόνα της εθνικής Εφήβων, αλλά θα είναι κρίμα να μην γίνει αναφορά στο... supporting cast. Οι συμπαίκτες του υπό την καθοδήγηση του Νίκου Κεραμέα κάνουν αξιόλογη δουλειά και πλαισιώνουν ιδανικά τον σούπερ σταρ της ομάδας. Άλλωστε το μπάσκετ δεν είναι ατομικό άθλημα.

This is Greece

Όσοι θορυβήθηκαν από την ήττα και την κακή εμφάνιση της εθνικής ανδρών απέναντι Σλοβενία την Παρασκευή, μάλλον θα πρέπει να αναθεώρησαν τις απόψεις τους βλέποντας τους παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη να κάνουν επίδειξη ισχύος απέναντι στη Γαλλία και μάλιστα μέσα στο Στρασβούργο. Με όπλο την άμυνα και την ομαδικότητα η πρωταθλήτρια Ευρώπης έδειξε πως ό,τι προηγήθηκε απέναντι στους κακούς μας δαίμονες Σλοβένους ήταν απλώς μία κακή παρένθεση και πιθανότατα απόρροια της κούρασης από τη σκληρή προετοιμασία. Η ταυτότητα της ομάδας δεν έχει αλλάξει, είναι η γνωστή εθνική που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης πρόπερσι και στη δεύτερη θέση του κόσμου πέρυσι. Μόνος αντίπαλός της είναι ο κακός της εαυτός. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και ειδικά σε μία διοργάνωση, όπου μετά τις φάσεις των ομίλων αρκεί μία κακή βραδιά για να σε θέσει εκτός στόχων.

*Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com