Ο «στρατηγός» δεν μένει πια εδώ…

Πενθεί το ολλανδικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών άφησε τα ξημερώματα προδομένος από την καρδιά του σε νοσοκομείο του Βελγίου ο Ρίνους Μίχελς. Ο εκλιπών οδήγησε την Εθνική Ολλανδίας στην κορυφή της Ευρώπης το 1988, ενώ μεταξύ άλλων κατέκτησε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Άγιαξ, με τον οποίο πανηγύρισε επίσης τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα.

Καλός ποδοσφαιριστής, σπουδαίος προπονητής

Ο Ρίνους Μίχελς γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1928 στο Άμστερνταμ, την πόλη που εκείνη την περίοδο φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αγωνίστηκε στον Αγιαξ ως επιθετικός από το 1946 ως το 1958 φορώντας τη φανέλα του «Αίαντα» σε 269 αγώνες και σκοράροντας 121 φορές. Μάλιστα στο ντεμπούτο του σε ηλικία 18 ετών, απέναντι στην ADO της Χάγης είχε πετύχει πέντε τέρματα στη νίκη με 8-3. Το 1947 και το 1957 κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ολλανδίας και είχε πέντε συμμετοχές με την Εθνική ομάδα της χώρας του, ενώ έναν χρόνο αργότερα αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω τραυματισμού.

Από τα χαμηλά στα ψηλά

Άμεσα ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα με πρώτο σταθμό την Ερασιτεχνική JOS του Αμστερνταμ στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1964. Στη συνέχεια είχε ένα σύντομο πέρασμα από την Επίσης Ερασιτεχνική AFC της ολλανδική πρωτεύουσας, ενώ το 1965 κάθισε στον πάγκο του Άγιαξ, με τον οποίο έγινε γνωστός χάρη στην «εφεύρεση» του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου γύρω από τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ. Με τον Άγιαξ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος τις περιόδους 1966, 1967, 1968 και 1970. Το 1969 οδήγησε την ομάδα στον τελικό του Πρωταθλητριών γνωρίζοντας, ωστόσο την ήττα στο Μιλάνο από τη Μίλαν με 4-1, ωστόσο δύο χρόνια αργότερα κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου με τη νίκη με 2-0 επί του Παναθηναϊκού στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Βαρκελώνη και τη Μπαρτσελόνα, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1975, κατακτώντας το 1974 το πρωτάθλημα.

Η παγκόσμια καταξίωση

Το 1974 οδήγησε την εθνική ομάδα της Ολλανδίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ωστόσο οι «οράνιε» ηττήθηκαν στον τελικό από τη Δυτική Γερμανία με 2-1. Ό,τι δεν κατάφερε τότε, το πέτυχε 14 χρόνια αργότερα στη χώρα που του είχε στερήσει το τρόπαιο, τη Γερμανία, κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με νίκη στον τελικό επί της Ρωσίας με 2-0.

Την περίοδο 1975/76 ανέλαβε καθήκοντα τεχνικού διευθυντή στον Αγιαξ, για να επιστρέψει έναν χρόνο μετά στη Μπαρτσελόνα, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1978. Ακολούθησε μια διετία στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ με τους Λος Αντζελες Άζτεκς, ενώ το 1980 επιστρέφει στην Ευρώπη για να προπονήσει μέχρι το 1983 την Κολωνία. Τη διετία 1984-86 επέστρεψε ως τεχνικός διευθυντής στην Εθνική Ολλανδίας και τα επόμενα δύο χρόνια ανέλαβε και πάλι καθήκοντα προπονητή. Τελευταίος σταθμός στην προπονητική του καριέρα σε συλλογικό επίπεδο ήταν η Μπάγερ Λεβερκούζεν το 1989.

Η αναγνώριση της FIFA

Το 1999 η FIFA αντάμειψε την προσφορά του στο ποδόσφαιρο ανακηρύσσοντας τον κορυφαίο προπονητή του αιώνα. «Ήταν ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου», ανέφερε σχετικά ο εκπρόσωπος της ολλανδικής ομοσπονδίας, Φρανκ Χούιτσινγκα.

«Πατέρας του ολλανδικού ποδοσφαίρου»

Εν τω μεταξύ, ως «πατέρα του ολλανδικού ποδοσφαίρου» χαρακτήρισε ο Μάρκο Φαν Μπάστεν τον εκλιπόντα. «Ο θάνατος του πατέρα του ποδοσφαίρου της χώρας μας αποτελεί τεράστια απώλεια για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Μίχελς διέθετε όλες τις ικανότητες ενός μεγάλου προπονητή», δήλωσε ο ομοσπονδιακός τεχνικός των «οράνιε», ο οποίος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης υπό τις οδηγίες του Μίχελς.