Το κεφάλαιο «Κώστας Κουφός» (SportDay / Τόλης Κοτζιας)

Από τη στιγμή που ο Παναγιώτης Γιαννάκης ανέλαβε την Εθνική ομάδα (για τη δεύτερη θητεία του μιλάμε), τα καλά που έκανε είναι πάρα πολλά. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Τα μετάλλια και γενικώς το πέρασμα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος από την ανυποληψία (ή τη μετριότητα, αν προτιμάτε) στα κορυφαία σκαλοπάτια της Ευρώπης και γενικότερα του παγκόσμιου στερεώματος είναι η βασικότερη επιτυχία του. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Είναι και το γεγονός ότι συνετέλεσε ώστε αρκετοί διεθνείς μας να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο την τιμή τους στο μπασκετικό χρηματιστήριο. Εννοείται ότι ισχύει και το αντίστροφο, μια και οι παίκτες κάνουν τον προπονητή και ο προπονητής τούς παίκτες.

Είναι επίσης –και θεωρούμε ότι αυτή η επιτυχία ισοδυναμεί με ένα μετάλλιο– και το ότι ανακάλυψε τον Κώστα Κουφό. Ή, αν θέλετε, ήταν εκείνος που βοήθησε σημαντικά προκειμένου το μεγάλο αυτό ταλέντο να ντυθεί στα γαλανόλευκα, να παίξει για λογαριασμό της Εθνικής ομάδας και όχι των ΗΠΑ, που τον πίεζαν φορτικά. Οι περισσότεροι μέχρι πρότινος δεν γνώριζαν τι εστί Κουφός. Το όνομά του έχει βγει για τα καλά στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες λόγω της Εθνικής Εφήβων, των νικών που κάνει η ομάδα μας στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας και ειδικότερα των εντυπωσιακών εμφανίσεων που πραγματοποιεί ο 18χρονος σέντερ. Ο περί ου ο λόγος είναι τεράστια υπόθεση για το ελληνικό μπάσκετ. Είναι ή μάλλον μπορεί να εξελιχθεί στον δικό μας Νοβίτζκι, στον δικό μας Γκασόλ, στον δικό μας Μπαρνιάνι. Γέννημα-θρέμμα των ΗΠΑ, ο Κουφός έμαθε τα μυστικά του αθλήματος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μέχρι πέρυσι έκανε πράματα και θάματα στο γυμνάσιο Γκλεν Οουκ. Επαιξε τόσο καλά, έδειξε τόσο μεγάλες προοπτικές, που το Οχάιο Στέιτ αποφάσισε να τον χρίσει διάδοχο του Γκρεγκ Οντεν. Για τους λιγότερο μυημένους στο άθλημα, ο Οντεν είναι ο θηριώδης σέντερ ο οποίος επιλέχτηκε στο Νο 1 του ντραφτ που πέρασε.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι χρυσάφι έχουμε στα χέρια μας. Σε μια εποχή, μάλιστα, που η ελληνική παραγωγή δείχνει να έχει στερέψει. Εχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα μεγάλο ταλέντο να αναδεικνύεται. Χωρίς να θέλουμε να υποβιβάσουμε Βασιλειάδη, Βασιλόπουλο και Σία, ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης είναι ο τελευταίος χρονικά παίκτης που έδειξε έτοιμος για πολλά. Ασχετα με το αν μέχρι στιγμής δεν έχει κατορθώσει να τα δείξει όπως πρέπει στο παρκέ.

Μόνο που, συν τοις άλλοις, ο Κουφός εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερο μέγεθος. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι σε κάποιο από τα επόμενα ντραφτ του ΝΒΑ θα είναι μέσα στα πέντε πρώτα νούμερα. Εντάξει, το έχουμε ξαναπεί. Οι αριθμοί συνήθως δεν παίζουν ρόλο. Κάποιες φορές, όμως, παίζουν. Στην περίπτωση δε του Κουφού παίζουν κι άλλα πράγματα ρόλο. Οπως η νοοτροπία του, για την οποία ακούγονται τα καλύτερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το χθεσινό. Οι παίκτες της Εθνικής Εφήβων είχαν ρεπό. Ο ύψους 2,16 μ. σέντερ, όμως, θέλησε να αξιοποιήσει αγωνιστικά τον ελεύθερο χρόνο? ζήτησε από τους προπονητές του να πάει στο γήπεδο για να κάνει κάποια σουτ.

Οπως και να έχει, έχουμε πλέον στα χέρια μας μια περίπτωση που βγαίνει κάθε πενήντα χρόνια. Ευχής έργον θα είναι στους ήδη υπάρχοντες σπουδαίους παίκτες της Εθνικής μας να προστίθενται σιγά σιγά κι άλλοι... Κουφοί. Ή έστω κάτι παραπλήσιο. Το ελληνικό μπάσκετ τούς χρειάζεται.