Ο Βρύζας του ΠΑΟΚ (SportDay / Γιώργος Ζαχαριαδης)

Δεν αποκλείεται να είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Να το πήρε απόφαση ο ίδιος ότι πρέπει να παίξει ως Βρύζας και από εκεί που όλοι περίμεναν να είναι ο τρίτος επιθετικός, δηλαδή παίκτης του πάγκου, να έχει πάρει ήδη θέση βασικού.
Καλά, βοήθησε και ο τραυματισμός του Σάλμον, αλλά ακόμα και αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο Παράσχος φαίνεται ότι τον εμπιστεύεται κάτι παραπάνω από τον Νοτιοαφρικανό.

Από την άλλη, δεν αποκλείεται ο Ζήσης ο Βρύζας να έδωσε αρχικά μια υπόσχεση στον εαυτό του και άλλη μία στον φίλο του τον πρόεδρο, όταν ο τελευταίος τον «επιστράτευσε» για να ενισχυθεί ο ΠΑΟΚ. Υποσχέθηκε να γίνει Βρύζας, που ίσως να μην είναι τόσο «φρέσκος» όπως ο παλιός, ωστόσο με όσες εμπειρίες (ε καλά, είναι αρκετές, όπως και να το κάνουμε) έχει συλλέξει, γνωρίζει πολύ καλά πώς θα σταθεί στον αγωνιστικό χώρο για να γίνει ένα χρήσιμο κομμάτι της επίθεσης. Ετσι κι αλλιώς, ο Παράσχος τη «φρεσκάδα» την απολαμβάνει με τον Χριστοδουλόπουλο στην ίδια γραμμή και εκείνο που λείπει, η ποδοσφαιρική «σοφία», έρχεται να το προσφέρει ο Ζήσης.

Φαίνεται ότι αυτό το παλικάρι των 34 Μαΐων που… έβαλε μυαλό και νοικοκυρεύτηκε προσφάτως, έχει να δώσει πολλά περισσότερα. Το περσινό δείγμα με την παρουσία του στην Ξάνθη έγινε αφορμή για να ειπωθούν πολλά, που ενδεχομένως δεν θα άρεσαν στον ίδιο. Τελικά, μπορεί και να τον βοήθησαν όσοι τον χαρακτήρισαν «τελειωμένο» ή τέλος πάντων παίκτη που έχει κλείσει τον κύκλο του και δεν μπορεί να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο με αξιώσεις διάκρισης. Μπορεί να τον έκαναν πιο δυνατό. Μπορεί να κοίταξε στον καθρέφτη και να το κουβέντιασε με τον εαυτό του για να αποφασίσει να συνεχίσει μπαίνοντας ταυτόχρονα σε μια δοκιμασία. Γιατί δεν είναι λίγο να του προσφέρεται δουλειά στον ΠΑΟΚ για να επιστρέψει, να την αποδέχεται και να πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει της εμπιστοσύνης είτε του προέδρου είτε του προπονητή και πολύ περισσότερο του κόσμου που τον έχει συνδέσει με μοναδικές στιγμές της ιστορίας.

Θα μπορούσε να επωμιστεί πολύ λιγότερες ευθύνες και να περιοριστεί σε μικρότερους ρόλους, σε ομάδες που δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση ο «Βρύζας του ΠΑΟΚ». Βέβαια, οι εποχές που ήταν ο Βρύζας του «Χάιμπουρι» ή ο Βρύζας της Περούτζια, της Φιορεντίνα, της Θέλτα και… λίγο της Τορίνο έχουν περάσει. Προς Θεού, δεν θα συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα, όσο κοντινές και αν φαίνονται οι αποστάσεις. Ο Βρύζας έχει αλλάξει, ο ΠΑΟΚ το ίδιο και οι δυο τους δείχνουν να συμβαδίζουν. Δεν υπάρχουν υπερβολικές απαιτήσεις όπως παλιότερα, κατά την πρώτη του θητεία στην Τούμπα, όταν η πίεση ήταν αφόρητη και αυτή φάνηκε να τον εμποδίζει, να αποδίδει σύμφωνα με τις πραγματικά μεγάλες του δυνατότητες.